Σε ωρολογιακή βόμβα τοποθετημένη κάτω από τα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων έχει αποδειχθεί η ανεργία, καθώς οι 1.403.698 -με επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ- άνθρωποι οι οποίοι πλέον δεν μετέχουν σε οποιαδήποτε παραγωγική διαδικασία μεταφράζονται σε περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ χαμένων εισφορών μηνιαίως.
Την ώρα που η ανεργία στην Ελλάδα έχει σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, με τα ποσοστά της για τον μήνα Ιούνιο να φθάνουν -πάντα επισήμως- το 27,9%, ο ένας στους τρεις Έλληνες που είναι χωρίς δουλειά, μοιραία, δεν μπορεί να αποτελέσει κατά οποιοδήποτε τρόπο «πελάτη» του ασφαλιστικού του φορέα, γεγονός που τον φέρνει έτσι σε ακόμη πιο δυσχερή θέση.
Μπροστά σε αυτό το σπιράλ οικονομικού στραγγαλισμού τους, ο χρόνος ζωής των ασφαλιστικών ταμείων δείχνει να μετρά μόνο αντίστροφα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε η Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μόνο το ΙΚΑ από το 2008 μέχρι σήμερα απώλεσε περισσότερους από μισό εκατομμύριο ασφαλισμένους, κάτι που μεταφράζεται σε μηνιαίες απώλειες της τάξεως των 300 εκατομμυρίων ευρώ.
Συγκεκριμένα, το 2008 -έτος με την υψηλότερη απασχόληση επταετίας- το ΙΚΑ είχε 2,73 εκατ. ασφαλισμένους, ενώ το 2012 ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 2,19 εκατομμύρια. Oι τραγικές ωστόσο αυτές απώλειες δεν προέρχονται μόνο από το πραγματικό 30% -βάσει στοιχείων ΓΣΕΕ- που δεν εργάζεται, αλλά και από το ποσοστό εκείνο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξακολουθεί να λέει πως έχει δουλειά, καθώς και εκείνο το ποσοστό πλέον πληρώνει πολύ λιγότερες «δραχμικά» εισφορές λόγω των μεγάλων μειώσεων που έχει υποστεί μισθολογικά.
Η κατάσταση δεν διαφέρει καθόλου και στον ΟΑΕΕ, αφού, παρά τον σχετικά μικρό -συγκριτικά με το ΙΚΑ- ρυθμό μείωσης των ασφαλισμένων του, η παντελής έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και οι δραματικές πτώσεις των τζίρων φέρνουν ένα τεράστιο ποσοστό επαγγελματιών στην πλήρη αδυναμία για οποιαδήποτε καταβολή μηνιαίας εισφοράς.
Αν ωστόσο το σκουλήκι της ανεργίας -εκτός όλων των άλλων- κατατρώει από μέσα και σιγά σιγά το σώμα των ασφαλιστικών ταμείων, η μεσαιωνικού τύπου εκμετάλλευση των απελπισμένων ανέργων, που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται «μαύρη εργασία», έρχεται να δώσει στο ασφαλιστικό σύστημα τη χαριστική βολή.
Το ποσοστό όσων δουλεύουν χωρίς να υπάρχουν συνθήκες μεσαίωνα ήδη «έχει φθάσει το 40%», που, με απλούστερα λόγια, σημαίνει πως από τους εναπομείναντες εργαζομένους σχεδόν ένας στους δύο αναγκάζεται να δουλεύει «κρυφά», καθώς και το τελευταίο ευρώ που θα γλυτώσει θα του φανεί χρήσιμο για το καθημερινό τραπέζι.
Με τους επίσημους αριθμούς να μην αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για την ελεύθερη πτώση της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα, κάθε «άποψη» που προσπαθεί να εμφανίσει μια άλλη πραγματικότητα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι απλώς «προσωπική».
Επιμέλεια: Παύλος Κιρκασίδης
