ΠΚ
Μία πρωτοφανής για δημοκρατική κοινωνία υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη στο νησί της Λέσβου με θύμα έναν δημοσιογράφο και θύτες κατά κύριο λόγο τρείς αστυνομικούς και έναν υπαξιωματικό του Ελληνικού Στρατού. Και οι τέσσερεις αυτοί ένστολοι είτε λεκτικά με φυσική επαφή είτε μέσω του Διαδικτύου καθυβρίζουν, προπηλακίζουν, απειλούν.
Και εκφοβίζουν συστηματικά και έως τώρα χωρίς παραδειγματική τιμωρία και δημόσιο στιγματισμό, τον γνωστό δημοσιογράφο του νησιού Στρατή Μπαλάσκα. Ο Στρατής είναι παλιός της δημοσιογραφικής παρέας που κινήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες κατά μήκος του νοητού συνόρου, θαλάσσιου ή επίγειου στο τόξο από την Ορεστιάδα έως την Λεμεσό και την Αντιόχεια. Με ρίζες στην Πέργαμο, αφηγείται το δικό του ταξίδι μέσα από « Ένα μάρμαρο για την Ίμβρο». Αλλά η ουσία κρύβεται στον υπότιτλο. «Παραμύθι δυστυχώς αληθινό» (εκδόσεις Καστανιώτη). Είναι λέει ένα βιβλίο για παιδιά αλλά μάλλον απευθύνεται σε όλους τους άλλους, τους μεγάλους.
Διαβάζω στο Διαδίκτυο :
«Θα ανέμενε κανείς ότι οι συλλήψεις για το ζήτημα των διαδικτυακών επιθέσεων εναντίον του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα θα έβαζε ένα φρένο στη δραστηριότητα των ακραίων στοιχείων στη Λέσβο. Συνέβη όμως ακριβώς το αντίθετο.
Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει o παθών, οι επιθέσεις και οι απειλές συνεχίζονται κανονικά και με το νόμο θα έλεγε κανείς καθώς “εντόπισαν πλέον τη λύση των fake profile για να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους και να προκαλούν”.
Ο Στρατής Μπαλάσκας, από τους πιο έμπειρους και δραστήριους Λέσβιους δημοσιογράφους και ανταποκριτής του ΑΠΕ στο νησί, έχει ενοχλήσει σφόδρα τα ακραία στοιχεία στη Λέσβο με τη δημοσιογραφική του δράση και τη μαχητική του αρθρογραφία. Μάλιστα άρθρο του με το οποίο υπογραμμιζόταν η ειρηνική συνύπαρξη του ντόπιου στοιχείου με τους πρόσφυγες διαχρονικά προκάλεσε τεράστια αντίδραση των ακραίων.
Ο συνάδελφος δέχθηκε απειλές ακόμα κατά τη διάρκεια ρεπορτάζ άσχετου με το προσφυγικό ζήτημα το οποίο αφορούσε φωτιά στο νησί. Έκτοτε οι απειλές, από αληθινούς λογαριασμούς στα social media, έγιναν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο κάτι που προκάλεσε την επέμβαση των αρχών οι οποίες προχώρησαν σε συλλήψεις.
Το θέμα έφτασε μέχρι και το Συμβούλιο της Ευρώπης το οποίο με την παρέμβασή του δεν άφησε περιθώρια για παρερμηνείες. Η σχετική ανακοίνωση του συμβουλίου αναρτήθηκε στην πλατφόρμα που προωθεί την προστασία της δημοσιογραφίας και την ασφάλεια των δημοσιογράφων και φυσικά καταδίκασε τις επιθέσεις.
“Αποκάλυψα ότι οι γνωστοί ακραίοι κύκλοι του νησιού προωθούσαν fake news ακόμα και για το θέμα της μεταφοράς των προσφύγων, γράφτηκαν πράγματα που δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα και αυτό ενόχλησε” μάς λέει επίσης ο Στρατής Μπαλάσκας. “Το φαινόμενο του ρατσισμού στο νησί έχει φτάσει σε σημεία που δεν μπορείτε να φανταστείτε” συμπληρώνει σε μία ομολογουμένως οδυνηρή διαπίστωση.
Οδυνηρή ήταν και η εξέλιξη σε ότι αφορά το κομμάτι της δικαιοσύνης. Η δίκη μερικών εκ των συλληφθέντων για τις διαδικτυακές επιθέσεις και απειλές εναντίον του Στρατή Μπαλάσκα αναβλήθηκε για τις… 21 Μαΐου του 2019. Ως τότε όμως τι θα γίνει;
Τρεις αστυνομικοί εκ των οποίων οι δυο συνελήφθησαν στα πλαίσια του αυτοφώρου και ένας στρατιωτικός συγκαταλέγονται στην ομάδα που τις τελευταίες μέρες εξαπέλυσε διαδικτυακή επίθεση κατά του δημοσιογράφου, ανταποκριτή του ΑΠΕ-ΜΠΕ στο βόρειο Αιγαίο, Στρατή Μπαλάσκα.
Στις 16 Αυγούστου με αφορμή χρονογράφημα του δημοσιογράφου το 2015 στην εφημερίδα της Μυτιλήνης «ΕΜΠΡΟΣ» που αναδημοσιεύθηκε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο Στρατής Μπαλάσκας δέχθηκε μια πρωτοφανή διαδικτυακή επίθεση. Το χρονογράφημα αναφερόταν σε ένα μικρό υπόγειο παρεκκλήσι της Παναγιάς που βρισκόταν ανάμεσα στους οίκους ανοχής της Μυτιλήνης του μεσοπολέμου και το οποίο χρησιμοποιούσαν για τις λατρευτικές τους ανάγκες οι γυναίκες, Μικρασιάτισες πρόσφυγες στην πλειοψηφία τους, που δεν τους επιτρέπονταν να πάνε στις άλλες «εκτός των τειχών και «καθώς πρέπει» εκκλησίες. Το χρονογράφημα στηρίζονταν σε ιστορικές πηγές και σε έρευνα του ίδιου του δημοσιογράφου που ενεργά ασχολείται με θέματα τοπικής ιστορίας και ιδιαίτερα με την ιστορία των Μικρασιατών προσφύγων στη Λέσβο.
Ακολούθησε συντονισμένη δράση με τη οποία άρχισε να διαδίδεται διαδικτυακά ο τίτλος του άρθρου και μόνο αυτός συνοδευόμενος από σχόλια που προσέβαλαν επαγγελματικά, συκοφαντούσαν και εξύβριζαν. Καλούσαν μάλιστα και στην ηθική και φυσική εξόντωση του δημοσιογράφου. Προσέβαλαν ακόμα και τη μνήμη της νεκρής μητέρας του δημοσιογράφου.
Των παραπάνω είχαν προηγηθεί και άλλα επεισόδια. Το απόγευμα της Κυριακής 12 Αυγούστου στην προκυμαία της Μυτιλήνης ενώ περπατούσε δέχθηκε επίθεση με ύβρεις και απειλές από τρεις αγνώστους που συμμετείχαν στην υποστολή της σημαίας στο λιμάνι της. Το γεγονός το κατήγγειλε μάλιστα στην τοπική ηγεσία της αστυνομίας. Ανήμερα της 15ης Αυγούστου καλύπτοντας δημοσιογραφικά την πυρκαγιά στο άλσος Τσαμάκια της πόλης δέχθηκε φραστική επίθεση από έτερο άτομο το οποίο την επομένη μέσω της προσωπικής σελίδας του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης του επιτέθηκε ξανά λεκτικά.
Πάντως δεν είναι η μόνη φορά που οι δημοσιογράφοι της Λέσβου έχουν δεχθεί επιθέσεις ενώ έκαναν τη δουλειά τους. Μάλιστα η δράση τους, καταγγέλλεται ως ανεξέλεγκτη αφού οι μηνύσεις που κατατέθηκαν σε βάρος τους αλλά και η γενικότερη δραστηριότητα τους ελέγχονται από τη δικαιοσύνη με χαρακτηριστική βραδύτητα. Ας σημειωθεί ότι πολλοί από τους συμμετέχοντες στη συγκεκριμένη ομάδα ελέγχονται για πολύ σοβαρές πράξεις σε σχέση με τα επεισόδια σε βάρος μεταναστών τον περασμένο Απρίλιο πλην όμως η όλη υπόθεση βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της προανάκρισης.
Τον περασμένο Μάιο κατατέθηκε αναφορά από το τμήμα βορείου Αιγαίου της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου και Νήσων (ΕΣΗΕΠΗΝ) μαζί με το σύνολο των στοιχείων που αποδεικνύουν την καταγγελλόμενη δράση, πλην όμως δεν έχει ξεκινήσει καν η διαδικασία της προκαταρκτικής εξέτασης.
Ας σημειωθεί ότι συνελήφθη αστυνομικός στο πλαίσιο του αυτοφώρου το βράδυ του Σαββάτου μετά από μήνυση του Στρατή Μπαλάσκα, ο οποίος απολογήθηκε και αφέθηκε ελεύθερος, όμως λίγες ώρες μετά επανήλθε συνεχίζοντας τη εξύβριση, τη συκοφαντία και τις απειλές. Την Δευτέρα υπεβλήθη σε βάρος του συμπληρωματική μήνυση οπότε ο αστυνομικός συνελήφθη για δεύτερη φορά και απολογήθηκε.
Συνολικά κατηγορούμενοι για την υπόθεση, γεγονός που αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος, είναι τρεις αστυνομικοί και ένας υπαξιωματικός του Στρατού. Εναντίον των τριών αστυνομικών διατάχθηκε και διοικητική έρευνα προκειμένου να εξετασθούν τα παραπτώματα στα οποία έχουν υποπέσει.
Συνολικά για τη διαδικτυακή επίθεση κατά του δημοσιογράφου έχει ζητηθεί με μηνυτήρια αναφορά η άσκηση δίωξης σε 15 άτομα.
Δήλωση Στρατή Μπαλάσκα
«Την περασμένη Κυριακή 12 Αυγούστου στο λιμάνι της Μυτιλήνης δέχθηκα επίθεση από ομάδα ακροδεξιών που επέστρεφαν από τη γνωστή φιέστα της υποστολής της σημαίας και οι οποίοι εν μέση οδώ με καθύβρισαν και με απείλησαν. Ακόμα και στη διάρκεια της φωτιάς στο άλσος Τσαμάκια ανήμερα της Παναγιάς, άλλος ακροδεξιός ο οποίος όλως τυχαίως βρέθηκε εκεί, με έβριζε την ώρα της δουλειάς μου φωνάζοντας ότι καλύπτω τους “λαθροπιθήκους” και “τα πιάνω από τις ΜΚΟ”. Ανάλογη ήταν και η ανάρτηση του στο Facebook λίγες ώρες μετά στην οποία με αποκαλούσε «χοντρομα…» και «τομάρι».
Θεωρώ ότι κάποια στιγμή οι μέχρι τώρα λεκτικές φυσικές ή διαδικτυακές επιθέσεις θα περάσουν σε επίπεδο απόπειρας φυσικής εξόντωσης κάποιου από όλους εμάς. Στη Μυτιλήνη λειτουργεί οργανωμένο τάγμα εφόδου, συμμορία που μέρα με τη μέρα η δράση της αναβαθμίζεται τα δε μέλη της αποθρασύνονται κυρίως λόγω της ατιμωρησίας. Από τους πρώτους στόχους τους εμείς ΟΛΟΙ οι άνθρωποι της ενημέρωσης.
Οι όποιες μας παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη σε επίπεδο Λέσβου αποδεικνύονται σε αντίθεση με τη γειτονική μας Χίο αργές ενώ έχω την αίσθηση ότι το προχώρημα τους εμποδίζεται από ένα αόρατο πέπλο προστασίας της συμμορίας αυτής. Τρεις και τέσσερις σχεδόν μήνες μετά τις αναφορές μας στον Εισαγγελέα μετά την παράσταση που πραγματοποιήσαμε, και ουσιαστικά τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα.
Να περιμένουμε η όλη κατάσταση να οπλίσει το χέρι κάποιου φανατικού; Να περιμένουμε να πέσει θύμα κάποιος από εμάς ή κάποιος από αυτούς που ο φανατικός θεωρεί εχθρούς για να λειτουργήσει ΑΜΕΣΑ η Δικαιοσύνη; Τι άλλο πρέπει να γίνει στο νησί για να γίνει αντιληπτό ότι εξόν από την ψήφο των ακραίων υπάρχει και η υπόθεση της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης των θεσμών της;»
Θυμάμαι τους πολύ παλιούς και εκείνον τον αδελφό της συζύγου του Πέτρου του Μολυβιάτη, του Ηλία Βενέζη που περιέγραφε το πώς οι μανάδες έφτυναν στο στόμα των παιδιών τους για να ξεδιψάσουν όταν σφαλνούσαν τα παραθυρόφυλλα των σπιτιών από τους ντόπιους καθώς έφθαναν τα μπουλούκια των προσφύγων στη Λέσβο από απέναντι, την Κυδωνία, το Αιβαλί. Αυτή είναι η γενιά η δική μας. Κανένας μπάτσος της ΕΛΑΣ ή μονιμάς του Ελληνικού Στρατού δεν μπορεί να εκφοβίσει τους σπόρους των ανθρώπων που πέρασαν από την κόλαση της προσφυγιάς για να ριζώσουν σε κάποια «Αιολική Γη».
Στρατή ,κρατά γερά.
