«Ακόμα και αν επιβιώσει τους επομένους τρεις μήνες, στο χείλος της χρεοκοπίας, η Ελλάδα πιθανώς να έχει χάσει την ευκαιρία της για μια μακροχρόνια συμφωνία για το χρέος της, με την αποξένωσή της από τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, και μάλιστα τη στιγμή που τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ» αναφέρει το Reuters.
Ο τίτλος του άρθρου είναι χαρακτηριστικός: «Η Ελλάδα ίσως έχει χάσει την ευκαιρία της για συμφωνία επί του χρέους» και, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του ειδησεογραφικού πρακτορείου Πολ Τέιλορ, ο Αλέξης Τσίπρας και η αριστερή κυβέρνησή του «έχουν καταστρέψει σε τέτοιο βαθμό την εμπιστοσύνη των πιστωτών της χώρας, ώστε λύσεις που θα μπορούσαν να έχουν δοθεί πριν από μερικές εβδομάδες, τώρα πλέον φαίνονται απίθανες».
«Ο Αλέξης Τσίπρας και η αριστερή κυβέρνησή του έχουν καταστρέψει σε τέτοιο βαθμό την εμπιστοσύνη των πιστωτών της χώρας, ώστε λύσεις που θα μπορούσαν να έχουν δοθεί πριν από μερικές εβδομάδες, τώρα πλέον φαίνονται απίθανες»Με το χρέος της χώρας να είναι στο 175% του ΑΕΠ και την οικονομία να προσπαθεί απεγνωσμένα να εξέλθει από την εξαετή ύφεση, η Αθήνα χρωστάει το 80% του χρέους της στα κράτη της Ευρωζώνης, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της προς τους ιδιώτες «κουρεύτηκε» το 2012. Καθώς η διαγραφή αυτού είναι από πολιτικής άποψης αδύνατη, η επόμενη καλύτερη λύση για την Ελλάδα, συνεχίζει το άρθρο, θα ήταν η γρήγορη αποπληρωμή των δαπανηρών δανείων του ΔΝΤ, η εξαγορά ομολόγων της από την ΕΚΤ και η παράταση του χρόνου ωρίμανσης των δανείων από τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, ώστε να υπάρξουν χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού τα επόμενα χρόνια.
«Αυτές οι κινήσεις θα γλύτωναν την Ελλάδα από την καταβολή δισεκατομμυρίων ευρώ, θα άλλαζαν τη συμφωνία με την τρόικα και θα εξαφάνιζαν την οικονομική έκθεση του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στην Ελλάδα» δηλώνει ο Jacob Funk Kirkegaard από το Peterson Institute for International Economics, ο οποίος τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας ρύθμισης.
Έτσι τα επιτόκια δανεισμού θα κατέβαιναν σε λιγότερο από 2%, πολύ χαμηλότερα από ό,τι πλήρωνε η Αθήνα πριν ξεκινήσει η κρίση χρέους της, το 2009, και θα μειωνόταν δραστικά το ποσό που θα πρέπει να αποπληρωθεί την επόμενη δεκαετία, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μια δημοσιονομική ανάσα στην Ελλάδα ώστε να επανεκκινήσει την οικονομία της.
«Αλλά, παρότι τα οικονομικά βγάζουν νόημα», συνεχίζει ο Τέιλορ, «η πολιτική δεν πράττει ανάλογα. Αξιωματούχος της Ευρωζώνης είπε ότι «στο παρελθόν υπήρξαν διερευνητικές συζητήσεις σε αυτόν τον τομέα με την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, πριν αυτός αποφασίσει να πάει σε πρόωρες εκλογές τις οποίες έχασε, αντί να ολοκληρώσει το μη δημοφιλές πρόγραμμα διάσωσης. Τώρα δεν υπάρχει καμία όρεξη στην Ευρωζώνη για μια συμφωνία για το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ».
Σύμφωνα με το άρθρο στο Reuters, οι καταγγελίες του Τσίπρα για την από την Ε.Ε. υποκινούμενη λιτότητα, οι απαιτήσεις για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, το «φλερτ» με τη Ρωσία και τον Βλαντίμιρ Πούτιν καθώς και η παρελκυστική στάση του Γιάνη Βαρουφάκη στο θέμα των διαπραγματεύσεων για τις μεταρρυθμίσεις έχουν «στραγγίξει τη δεξαμενή της συμπάθειας» για την Αθήνα.
Πιστωτές όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία, επιμένουν στην παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ώστε να επιβάλλει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς δεν έχουν εμπιστοσύνη στους ΈλληνεςΠιστωτές όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία, επιμένουν στην παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ώστε να επιβάλλει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τη δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς δεν έχουν εμπιστοσύνη στους Έλληνες, αλλά ούτε στο ότι θα μπορέσει και η Κομισιόν να τους κρατήσει σε έλεγχο. «Θα προτιμούσαν να παρέχουν ελάφρυνση του χρέους σε ετήσια βάση, έτσι ώστε να ασκούν πίεση στην Ελλάδα για να ακολουθεί το πρόγραμμα» δήλωσε η Μιράντα Ξαφά, του Centre for International Governance Innovation και σύμβουλος για το ελληνικό χρέος.
«Χώρες που βρέθηκαν σε πρόγραμμα διάσωσης, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, αποπλήρωσαν τα δάνειά τους προς το ΔΝΤ- με τη συναίνεση της Ε.Ε.-, δίνοντας ελπίδες στην Αθήνα. Όμως Δουβλίνο και Λισαβόνα το κατάφεραν, καθώς μπόρεσαν να δανειστούν πιο φτηνά από τον ιδιωτικό τομέα, αφού όμως ολοκλήρωσαν τα προγράμματα διάσωσής τους και βγήκαν εκ νέου στις αγορές.
Καθώς η Ελλάδα καθυστερεί με το πρόγραμμά της και δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, για να αποπληρώσει τα 24 δισ. ευρώ που οφείλει στο ΔΝΤ, θα πρέπει να στραφεί για δανεισμό σε κεφάλαια διάσωσης από την Ευρωζώνη. Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να πείσουν τα κοινοβούλιά τους να ρισκάρουν περισσότερα χρήματα των φορολογουμένων τους- πέραν των 170 δισεκατομμυρίων ευρώ που ήδη έχουν δανείσει στην Ελλάδα. Πολλοί οικονομολόγοι ήδη εκτιμούν ότι εφέτος η Αθήνα θα χρειαστεί και τρίτο πακέτο στήριξης, περί τα 30 δισ. ευρώ, παρότι ο Α. Τσίπρας επιμένει ότι η χώρα δεν θα το έχει ανάγκη.
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα πρέπει ταχύτατα να αλλάξει την πολιτική του και να στρώσει τα οικονομικά της χώρας, χωρίς να καταφύγει σε περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων ή με πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων με IOU ή ακόμα χειρότερα χρεοκοπώντας και οδηγώντας την Ελλάδα εκτός ευρώ. Ένα δημοψήφισμα με το οποίο οι Έλληνες θα αποφάσιζαν αν θα ήθελαν να παραμείνουν στο ευρώ με κόστος τις επώδυνες οικονομικές μεταρρυθμίσεις ή μια αλλαγή της κυβερνητικής συμμαχίας, με συμμετοχή κεντρώων που είναι υπέρ των μεταρρυθμίσεων, θα ήταν οι καλύτερες επιλογές του Τσίπρα. Ακόμα και αν αυτό θα σήμαινε τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ» αναφέρεται στο άρθρο.
