Η τραγωδία που συνέβη στην Ανατολική Αττική ενδεχομένως να καταγραφεί ως η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών που προκλήθηκε από πυρκαγιά. Δυστυχώς όλα δείχνουν πως τα μεγέθη θα ξεπεράσουν αυτά της πυρκαγιάς του 2007 στην Ηλεία. Πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται βάσιμα πως ο αριθμός των νεκρών θα είναι ακόμη μεγαλύτερος από τους αριθμούς που ανακοινώνονται σταδιακά.
.jpg)
Διαπιστώθηκε ήδη από έμπειρα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας πώς το κρίσιμο δίωρο της επέκτασης της φωτιάς κάτω από την Λεωφόρο Μαραθώνος προς την ακτογραμμή απλά κυριάρχησε το απόλυτο χάος. Χωρίς σχέδιο έκτακτης ανάγκης, χωρίς τοπικά στελέχη που γνωρίζουν το ανάγλυφο, χωρίς χώρους συγκέντρωσης ανθρώπων που βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης, οι πολίτες στο Μάτι αφέθηκαν στην τύχη τους. Υπάρχουν μαρτυρίες πολιτών οι οποίες περιγράφουν την διάσωση τους η οποία εξαρτήθηκε αποκλειστικά από την τύχη. Βρέθηκαν μπροστά σε έναν άνθρωπό ο οποίος έτυχε να γνωρίζει τα κατατόπια και ο οποίος τους οδήγησε με ασφάλεια στη θάλασσα. Άλλοι, ξένοι που δεν γνώριζαν την διαδρομή έχασαν την ζωή τους.
Καμία οργάνωση, έστω της ύστατης ώρας. Αλλόφρονες πολίτες έτρεχαν αλαφιασμένοι να σωθούν για να καταλήξουν τελικά στην παγίδα που είχε στήσει το πύρινο μέτωπο. Οι πυροσβέστες φώναζαν στους πολίτες να τρέξουν να σωθούν αλλά κανείς δεν ήταν εκεί για να τους οδηγήσει με ασφάλεια.
Προφανώς οι καιρικές συνθήκες λειτούργησαν καταλυτικά. Προφανώς και ο άνεμος ήταν ισχυρότατος. Η πυκνότητα του πευκώνα στο Μάτι λειτούργησε ενισχυτικά ως προς την ένταση της φλόγας. Σίγουρα η πυρκαγιά της Κινέτας ανάγκασε τις αρχές να προβούν σε διασπορά δυνάμεων. Η ισχύς του ανέμου στον Νότιο Ευβοϊκό καθώς και η θαλασσοταραχή δεν επέτρεψε στα πτητικά μέσα τον άμεσο ανεφοδιασμό σε νερό. Όλα τα παραπάνω ισχύουν. Όμως όλα τα παραπάνω είναι απολύτως γνωστά. Η Αττική βρίσκεται στην καρδιά της αντιπυρικής περιόδου, η κατάσταση επικινδυνότητας είχε ορισθεί στο 4 της γνωστής κλίμακας και έχει τύχει πολλές φορές στο παρελθόν να υπάρξουν πολλές πυρκαγιές ταυτόχρονα στον νομό.Αλλόφρονες πολίτες έτρεχαν αλαφιασμένοι να σωθούν για καταλήξουν τελικά στην παγίδα που είχε στήσει το πύρινο μέτωπο
Μιλάμε για την Πολιτική Προστασία και τον σχεδιασμό αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Μιλάμε για σχέδια που έχουν ή θα έπρεπε να έχουν μελετηθεί και εφαρμοσθεί ώστε σε τέτοιες καταστάσεις να υπάρχει η μικρότερη δυνατή απώλεια ανθρώπινης ζωής.
Δεν μιλάμε για μία πυρκαγιά σε αραιοκατοικημένη περιοχή. Αναφερόμαστε σε μία φωτιά που έπληξε ένα πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό κατά μήκος της παραλίας της Ανατολικής Αττικής από τον Άγιο Ανδρέα έως την Ραφήνα.
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Υπάρχουν αρμόδιοι υπουργοί οι οποίοι χειρίζονται αντίστοιχα χαρτοφυλάκια που τους έχει εμπιστευθεί ο πρωθυπουργός. Πολιτικός προϊστάμενος του αρμόδιου Υπουργείου Εσωτερικών, πολιτικός προϊστάμενος και του Αναπληρωτή Υπουργού Δημόσιας Τάξης, ο κατεξοχήν υπεύθυνος της Πολιτικής Προστασίας, είναι ο κ. Σκουρλέτης.
Αν ήταν Ιάπωνας πολιτικός θα του είχε ζητηθεί ήδη η παραίτηση του. Αυτός με μία υπόκλιση μπροστά στους πολίτες από τηλεοράσεως θα ζητούσε συγνώμη και θα εξαφανιζόταν. Πιθανώς να τελείωνε και η πολιτική του καριέρα. Τουλάχιστον για λόγους ευθιξίας θα συνέβαινε το ίδιο στη Μεγάλη Βρετανία ή την Γαλλία. Θα είχαν υποβάλει οι αντίστοιχοι υπουργοί την παραίτηση τους. Ανεξάρτητα από το εάν θα είχε γίνει αποδεκτή.
Μιλάμε για άλλες χώρες, άλλες κουλτούρες και άλλους πολιτικούς πολιτισμούς. Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Ο σεβασμός απέναντι στον πολίτη. Κυρίως όταν πρόκειται για πολλούς και νεκρούς πολίτες.
Στη χώρα μας τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η λέξη ευθιξία αν και αρχαίας προέλευσης δεν φαίνεται να συγκινεί τους νεοέλληνες ταγούς. Έχει παρατηρηθεί πολλάκις και σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Όμως υπάρχει αυτή τη φορά μία ειδοποιός διαφορά. Πρόκειται για κυβέρνηση της Αριστεράς της οποία η προέλευση, η παράδοση και κυρίως το ιδεολογικό στίγμα επιτάσσουν μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση της λέξης ευθιξία. 
Ο κ. Σκουρλέτης προφανώς έχει διαφορετική άποψη. Δικαίωμα του. Ο πρωθυπουργός όμως; Δεν αναρωτιέται το πώς αυτήν την ώρα σκέπτεται η κοινωνία; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η Πολιτική κάποια στιγμή θα πρέπει διάολε να επιδείξει έστω ψήγματα αρετής, άντε και τόλμης;
Ο Υπουργός Εσωτερικών μπορεί να είναι ένας εκ των τριών πυλώνων της σημερινής κυβερνητικής εξουσίας πλην όμως αυτή η λεπτομέρεια ούτε ενδιαφέρει ούτε θα έπρεπε να ενδιαφέρει την κοινωνία. Αν αυτός δεν καταλαβαίνει τότε ο πρωθυπουργός του πρέπει να τον κάνει να καταλάβει.
