Ο οργασμός, περιγραφόμενος ως μία δυνατή κι ευχάριστη εκτόνωση της συσσωρευμένης σεξουαλικής έντασης, θεωρείται από πολλούς η επιτομή της σεξουαλικής ευχαρίστησης και για τα δύο φύλα. Κατά τη διάρκεια του οργασμού, το άτομο μπορεί να έχει αυξημένο καρδιακό ρυθμό, βάρια αναπνοή και ρυθμικές μυϊκές συσπάσεις. Ενώ όμως τα σημεία και οι αισθήσεις ενός οργασμού μπορεί να είναι ξεκάθαρα, οι υποκείμενοι μηχανισμοί της σεξουαλικής απόκρισης και ιδιαίτερα οι νευροφυσιολογικές της επιπτώσεις δεν έχουν ακόμα εξακριβωθεί.
Μια πρόσφατη μελέτη που διεξήχθη από επιστήμονες του Northwestern University εξέτασε τις επιπτώσεις του οργασμού στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές τόνισαν ότι η προηγούμενη σχετική έρευνα είχε εστιάσει στον ρόλο που έχει ο οργασμός στην ωορρηξία. Μια μελέτη, όμως, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «Medical News Today» υποστήριξε ότι ο γυναικείος οργασμός έπαιζε ρόλο στην ωορρηξία κάποτε αλλά όχι πια. Οι ερευνητές του Northwestern University αποφάσισαν να διεξαγάγουν μια μελέτη για την καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο οργασμός επηρεάζει τον εγκέφαλο. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο «Socioaffective Neuroscience and Psychology».
Για τους σκοπούς της μελέτης οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα όλης της σχετικής βιβλιογραφίας και χρησιμοποίησαν τις πληροφορίες για τη δημιουργία ενός μοντέλου που ρίχνει φως στο πώς μία ρυθμική σεξουαλική δραστηριότητα επηρεάζει τη ρυθμική δραστηριότητα στον εγκέφαλο. Ο επικεφαλής της μελέτης εξηγεί πως, εάν ο ρυθμικός σεξουαλικός ερεθισμός είναι έντονος και με διάρκεια, μπορεί να πυροδοτήσει νευρικές ταλαντώσεις σε συσχετιζόμενες συχνότητες, οι οποίες μπορεί να ευθύνονται για αυτό που περιγράφεται ως σεξουαλική έκσταση κατά την οποία η μοναδική εστίαση γίνεται στην άμεση αίσθηση που βιώνεται.
Η ιδέα ότι οι σεξουαλικές εμπειρίες μπορεί να μοιάζουν με καταστάσεις έκστασης είναι σε έναν βαθμό πολύ παλιά. Πλέον, όμως, υποστηρίζεται από τη μοντέρνα κατανόηση της νευροεπιστήμης. Στη θεωρία αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα αντιλαμβάνονται τη σεξουαλικότητά τους. Το σεξ μπορεί να είναι μια πηγή ευχάριστων αισθήσεων και συναισθηματικής σύνδεσης, αλλά περά από αυτό είναι στην πραγματικότητα μια τροποποιημένη κατάσταση της συνείδησης.
Οι ερευνητές, επίσης, εντόπισαν ομοιότητες μεταξύ των οργασμών και των αντανακλαστικών κρίσεων, σημειώνοντας ότι και οι δύο μπορούν να πυροδοτηθούν από ρυθμικό ερεθισμό που ενεργοποιεί μια ρυθμική εγκεφαλική δραστηριότητα. Επιπρόσθετα, βρήκαν ότι ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιδρά στον ρυθμικό ερεθισμό είναι παρόμοιος με αυτόν που αντιδρά στη μουσική και στον χορό.
Μιλώντας με όρους εξέλιξης μάλιστα, οι ειδικοί τόνισαν ότι η ικανότητα διατήρησης του ρυθμού μπορεί να έχει λειτουργήσει ως μια δοκιμασία ευεξίας στα πρωτεύοντα θηλαστικά. Η ρυθμική μουσική και ο χορός έχουν για εκατομμύρια χρόνια υπάρξει το κλειδί του ζευγαρώματος.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι πρέπει να γίνει πολύ περισσότερη δουλειά, ώστε να κατανοηθούν πλήρως οι νευροφυσιολογικές επιπτώσεις του οργασμού, αλλά ευελπιστούν πως η παρούσα μελέτη άνοιξε τον δρόμο.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ. Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
