Δύσκολες οι συνθήκες για τη νέα προσπάθεια της Microsoft, που ακούει στο όνομα «Windows 8». Κάτι η οικονομική αστάθεια στο παγκόσμιο τοπίο, κάτι η εντελώς νέα μορφή χειρισμού μέσω αφής και σε «δεύτερο χρόνο» μέσω mouse και παράλληλα, η σύγχυση που προκαλούν στους καταναλωτές οι κατασκευάστριες εταιρείες των PC με τα νέα υβριδικά μηχανήματα (λαπτοπ+ταμπλέτα), που προσπαθούν να τα προσφέρουν όλα σε ένα πακέτο, δημιούργησαν λίαν αρνητική υποδοχή από το καταναλωτικό κοινό προς τα νέα όγδοα παράθυρα.
Η κατάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «φλέγουσας» σημασίας, καθώς όλη η βιομηχανία μαζί με την Microsoft, παρατηρεί τις εξελίξεις με ιδιαίτερο προβληματισμό. Τα Windows 8, αποτελούν ένα γερό «χτύπημα στο τραπέζι» από μεριάς της Microsoft, σημαίνοντας την έναρξη μιας νέας φιλοσοφίας αισθητικής και κυρίως χειρισμού των Windows, που αποσκοπεί στην απαλλαγή από το συνήθη και πλέον απαρχαιωμένο τρόπο που υφίσταται εδώ και 18 σχεδόν χρόνια – σε αυτό τον τρόπο ανήκουν ακόμα και τα Windows 7.
Και κάπου εδώ, έπρεπε να πάρει μια απόφαση η Microsoft: ή που έδινε στον λαό τα Windows 8, χωρίς ουσιαστικές διαφορές με τα «7άρια» ή που με τόλμη θα προσπαθούσε να φέρει την εξέλιξη στην πλατφόρμα της.
Στην πρώτη επιλογή, η οποία χαρακτηρίζεται «ασφαλής» ναι μεν θα ικανοποιούσε τα εκατομμύρια χρηστών που χρησιμοποιούν το PC ως «τοστιέρα» που φορτώνει προγράμματα, και οι οποίοι χρήστες εμμένουν στον αρτηριοσκληρωτικό και ξεπερασμένο τρόπο χρήσης (γιατί αυτόν έμαθαν – αυτόν ξέρουν και δεν μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι νεότερο), αλλά ταυτόχρονα δε, τα νέα Windows 8, θα έδειχναν παρωχημένης αισθητικής, όπως και χρηστικότητας, εν συγκρίσει με τον χειρισμό των Mac υπολογιστών, των μυριάδων ταμπλετών και κινητών τηλεφώνων, που τόσο πολύ τα έχει υποδεχθεί στην καθημερινότητά του ο μέσος καταναλωτής.
Η δεύτερη επιλογή, αυτή δηλαδή που αποφάσισε τελικά η εταιρεία, είναι η ριζική μετάλλαξη. Νέος τρόπος χειρισμού, νέα αισθητική, εντελώς νέα μορφή επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με τον χρήστη – όλα τα στοιχεία δηλαδή που ορίζουν κάτι το «νέο» και όχι απλά, ρετουσαρισμένα τα προηγούμενα Windows. Οι αντιδράσεις όμως, είναι και αυτές κατανοητές, καθώς βγάζουν από το βόλεμα αρκετούς χρήστες.
Σε αυτό το σημείο βέβαια, πρέπει να αναρωτηθούμε: οι χρήστες αποφασίζουν για το τι θεωρείται εξέλιξη ή μήπως η εταιρεία που έχει αναρίθμητους επιστήμονες στα εργαστήριά της, που δουλεύουν σκληρά για το «επόμενο βήμα»; Και αν δεχτούμε, το ότι οι χρήστες πρέπει να εισακούονται από την εταιρεία, τότε πιο είναι το όριο; Αν δεν υπάρχει όριο, τότε ας αφήσουμε τους χρήστες να φτιάξουν την επόμενη έκδοση των Windows, και ας πάνε οι επιστήμονες στα σπίτια τους.
Αντίστοιχα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ίδιο νόμισμα έχει και την άλλη πλευρά: οι χρήστες θα πρέπει να αποδέχονται τις προσταγές της εταιρείας και αν ναι, που τίθεται το όριο της ανοχής; Αν το όριο είναι…άφαντο (κοινώς αποδοχή τυφλή), τότε έχει χαθεί πάσα επαφή μεταξύ εταιρείας και καταναλωτών, κάτι που θα φανεί από τις χαμηλές πωλήσεις.
Παράλληλα με όλα αυτά, υπάρχει και η άλλη μεριά μιας επιχείρησης, που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τους καταναλωτές, όχι τουλάχιστον άμεση. Αυτή η μεριά – που κάκιστα αγνοείται από αρκετούς καταναλωτές, επειδή αντίστοιχα αρκετοί δημοσιογράφοι τεχνολογίας δεν ενημερώνουν – είναι εν προκειμένω, μεταξύ της Microsoft και των εταιρειών κατασκευής υπολογιστών PC. Η εταιρεία είναι «υποχρεωμένη» να τους δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, στο πως να υλοποιήσουν τα νέα συστήματά τους (όχι επειδή έχει κάποια πραγματική υποχρέωση, αλλά επειδή μέχρι σήμερα, έτσι είχε «καλομάθει» τις εταιρείες). Κάποιες προτάσεις βέβαια, και όχι «μασημένο φαγητό». Εδώ ακριβώς έχουν αρχίσει τα προβλήματα και με αυτή την επιχειρηματική μεριά της Microsoft.
Επί σειρά δεκαετιών, προσέφερε «έτοιμη στο πιάτο» την πρόταση για το τι εστί «υπολογιστής PC» και αντίστοιχα οι κατασκευάστριες εταιρείες, με πολύ μικρή επένδυση στην έρευνα, παρουσίαζαν μυριάδες μοντέλα (αλλά ίδια σχεδόν μεταξύ τους) PC. Τώρα όμως που η Microsoft, δεν έδωσε έτοιμη και ήδη-από-την-ίδια μαγειρεμένη πρόταση, απεναντίας έδωσε την ευκαιρία (όπως εμείς την κρίνουμε) στις κατασκευάστριες εταιρείες, να αποδείξουν την ευρηματικότητα τους, προσφέροντας ελκυστικά PC σε όποια μάλιστα μορφή θέλουν, τι έκαναν; Μπερδεύτηκαν, συγχύστηκαν, προσφέροντας μοντέλα που ούτε και οι ίδιες δεν ξέρουν πως να τα παρουσιάσουν στον καταναλωτή. Οπότε κατέφυγαν στην πιο εύκολη λύση: η Microsoft φταίει!
Τελικά, δεν φταίει κανείς ή μήπως υπάρχει κάποια ρίζα του κακού; Οι άνθρωποι που είναι σε θέσεις-κλειδιά φταίνε κατά την ταπεινή μας άποψη και τα στελέχη που τους υποστηρίζουν – όλοι δηλαδή όσοι είναι υπεύθυνοι για πάσα έρευνα, μελέτη νέων τεχνολογιών, εξέλιξης δυνατοτήτων και εν τέλει, προσφοράς PC υπολογιστών στο καταναλωτικό κοινό. Διότι επί σειρά δεκαετιών, απολάμβαναν τα «πιάτα» που τους προσέφερε η Microsoft, προσέφεραν αμέτρητο χρήμα χωρίς ιδιαίτερη μαεστρία από μεριάς του «σεφ» (τα στελέχη των κατασκευαστριών), ενώ τώρα που η Microsoft, προσέφερε σκέτη την συνταγή, δηλαδή τα νέα Windows 8, αφήνοντας σχεδόν ελεύθερο το πεδίο στην φαντασία και υλοποίηση, οι «σεφ» αποδεικνύονται απλοί μάγειρες σε φαστ-φουντ…
