Περιμέναμε μία ολόκληρη εβδομάδα, γεμάτη από την κούραση της δουλειάς για να πάμε το κυριακάτικο μπάνιο μας, το οποίο βέβαια μας βγήκε ξινό. Από τι; Μα φυσικά, από το εστιατόριο που καθίσαμε να φάμε. Οι μερίδες απαράδεκτα μικρές. Το κρέας βρωμούσε, το τριμμένο τυρί πάνω από τα μακαρόνια του δίχρονου ανιψιού μου μύριζε σαν στάνη σε αποσύνθεση. Η μερίδα από τις τηγανιτές πατάτες; Σύνολο δέκα τεμάχια. Και τα 100 ευρώ πληρώθηκαν κανονικότατα στο εστιατόριο του κυρίου Δεσσύλα Νικολάου στο Μπαρμπάτι της Κέρκυρας. ‘Ήμαρτον πια. Θέλουμε και τουρισμό όταν οι ίδιοι οι Κερκυραίοι δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι από το ίδιο μας το νησί; Σε κουβέντα που είχα με τον ιδιοκτήτη, ακούστε. «Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στην κουζίνα». Θα τρελαθούμε εντελώς. Εμείς πάντως δεν ξαναπατάμε.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης