Τους βλέπουν να βγαίνουν στις τηλεοράσεις, να μιλάνε και να λένε το ρόλο τους και τους χαίρομαι.
Χαίρομαι γιατί ταυτίζονται με τον ρόλο τους, δεν έχουν αναστολές, πετάει ο γάιδαρος, πετάει, ανάσες ανάμεσα στα βαρύγδουπα λόγια τους και η Ελλάδα , αν ακούει ή βλέπει τηλεόραση, πιστεύει ότι σώθηκε.
Υπέροχη πρόζα, υπέροχα λόγια, γεμάτα λύσεις, στα λόγια όλα λύνονται και λεφτά βρίσκονται και όλοι αθώοι είμαστε και κάναμε λάθη αλλά ήρθε η ώρα να το παίξουμε σκληροί και λογομαχίες και καβάλα η λέξη του ενός στη λέξη του άλλου, για να μην ακούμε όλοι εμείς τίποτα και δώσ’ του η μεταμόρφωση του Έλληνα από πολίτη με νου σε οπαδό κομματικό χωρίς νου, γνώση και μνήμη.
Σιγά παιδιά μη σπρώχνετε, θα τους ξαναψηφίσετε, αλλά τίποτα δεν θα αλλάξει. Δεν ψηφίζετε άλλωστε πολιτικούς, ηγέτες να μας βγάζουν από την κρίση…
Συμμετέχετε σε θεατρική παράσταση που οδηγεί τη χώρα σε κρίση, παρακμή, εξαθλίωση, πολιτισμικό γκρεμό. Τώρα εξηγείται που γέμισαν τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων, με αυθεντικούς θεατρίνους και καλλιτέχνες και μάνατζερ πολιτισμού.
Θέατρο δεν είναι η πολιτική πια, ας ανοίξουμε λοιπόν την πόρτα στους επαγγελματίες του χώρου κι ας καλωσορίσουμε την Πέμυ Ζούνη, τον Γιάννη Βούρο, την Άννα Νταλάρα, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμ , την Λουκία Παπαδάκη κ.α…
Μετά τις 4 Οκτωβρίου κάθε μέρα, όλη μέρα, η πολιτική παράσταση, το υπερθέαμα, μπροστά στα μάτια σας, γιατί η πολιτική στην Ελλάδα είναι πια κωμωδία και τραγωδία μας!
