Οι δανειστές… η λέξη που ακούμε κάθε μέρα πολλές φορές, η λέξη εφιάλτης, ο τρόμος όλων, χειρότεροι και από κατακτητές, πραγματικά αν αναλογισθεί κανείς το τι μας συμβαίνει, γίνεται συνειδητό ότι η χώρα και οι πολίτες ζουν τον χειρότερο εφιάλτη τους. Πριν λίγα χρόνια, μόνο στα ψιλά των οικονομικών ειδήσεων, των οικονομικών εφημερίδων έβλεπε κανείς την πορεία του δημόσιου χρέους.
Όμως ξαφνικά προέκυψε από το Καστελόριζο η είδηση της εισόδου μας στο Δ.Ν.Τ και όχι μόνο, και από εκεί άρχισαν τα βάσανα.
Οι δανειστές άρχισαν να ζητούν, άρχισαν να απαιτούν, άρχισαν να επιβάλουν τους όρους τους χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν τα θύματα που θα προέκυπταν, γιατί μόνο από τους μικρούς και αδύναμους ζητούσαν και ζητούν να ικανοποιήσουν τις τοκογλυφικές ορέξεις τους.
Πολλά έγιναν και γίνονται κάθε μέρα με πρωταγωνιστές τους δανειστές. Όμως εξ αιτίας τους αναπτύχθηκε και ένας νέος επαγγελματικός κλάδος «Τα Σαράφικα», που μαζεύουν ότι πολυτιμότερο έχουν οι άνθρωποι του λαού που με μόχθο, ιδρώτα και αίμα μάζευαν γενιές και γενιές, τηρώντας την παράδοση των οικογενειών μέσα στη πορεία του χρόνου και των γενιών.
Οι άνθρωποι του επαγγέλματος κάνουν τη δουλειά τους, όμως αυτοί που καταλήγουν εκεί είναι απελπισμένοι από την ανέχεια της κρίσης που προκαλούν οι ατελείωτες ορέξεις των δανειστών. Μαζεύουν το χρυσό «Τα Σαράφικα» από τους απελπισμένους και με την σειρά τους αυτοί που έχουν τα μετρητά μαζεύουν το χρυσό, το τελευταίο κομπόδεμα του λαού.
Αυτό το βλέπουμε να το κάνουν και ισχυρά κράτη, δηλαδή να μαζεύουν εκατοντάδες τόνους χρυσού και να τους αποθηκεύουν στα θησαυροφυλάκια τους γιατί φοβούνται ποιος ξέρει τι.
Υπάρχει λοιπόν στενή σχέση με τους δανειστές τόσο σε λαϊκό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κρατών.
Γιατί εξαναγκάζοντας οι δανειστές τους υπερχρεωμένους λαούς σε φτώχεια και πείνα, οδηγούν τους λαούς να καταθέτουν τα κειμήλια τους στα «Σαράφικα» και εκείνα με την σειρά τους να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια τόσο των κεντρικών τραπεζών τους όσο και των ισχυρών της γης. Χαρακτηριστικά θα πούμε ότι η Γερμανία τον Δεκέμβριο του 2011 διέθετε 3.396 τόνους χρυσού συνολικής αξίας 133 δισεκατομμυρίων και μάλιστα μέρος του αποθεματικού το φυλάσσει σε άλλες χώρες.
Οι δανειστές λοιπόν πίνουν το αίμα του ανύποπτου λαού, αυτοί καταργούν το κοινοβούλιο και φαίνεται πως κάποιοι τους προτιμούν περισσότερο από τα συμφέροντα του λαού.
Τα όσα γίνονται, τα όσα μέτρα έχουν ληφθεί ή σχεδιάζονται να ληφθούν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι μία καταβύθιση σε μία εσωτερική άβυσσο και να το πούμε πιο απλά, σχεδιάζουν επί χάρτου μόνο, γιατί είναι πρακτικά αδύνατον να ληφθούν και να εφαρμοστούν άλλα μέτρα.
Ξεπερνούν λοιπόν κάθε όριο ανθρώπινης και οικονομικής λογικής, κάθε όριο στοιχειώδους αξιοπρέπειας οι απαιτήσεις των δανειστών.
Επιτέλους το τέλος που είναι; Η εξαθλίωση που θα φτάσει;
Παναγιώτης Μπατσαρισάκης
Οικονομικός-Επιχειρηματικός
Σύμβουλος – Αναλυτής
