Γιώργος Αρκουλής
Αν με το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου τον περασμένο Αύγουστο πόνταρε κάποιος στην απόλυση -πριν λήξει ο πρώτος γύρος της Πρέμιερ Λιγκ- του διάσημου Πορτογάλου προπονητή Ζοζέ Μουρίνιο, θα είχε αυξήσει για τα καλά τον τραπεζικό του λογαριασμό (κάτι που θα συμβεί τώρα στον κόουτς με την αποζημίωση που θα του καταβάλει το πλουσιότερο κλαμπ της Αγγλίας). Ο Μουρίνιο απέτυχε κατά κράτος στην καλύτερη ευκαιρία της καριέρας του και στην πιο σωστή ηλικία δημιουργίας (είναι 56 ετών), επειδή είχε έναν ανυπέρβλητο αντίπαλο τον οποίο δεν κατάφερε να δαμάσει: τον εγωισμό του. Και βέβαια δεν αποτέλεσε αιτία απόλυσης η ήττα από τη Λίβερπουλ, αλλά μπόλικα προηγούμενα στραπάτσα, με σοβαρότερο την «τριάρα» που δέχτηκε η ομάδα του στο Μπράιτον κ.λπ.
Κι όμως, αυτός ο φιλόδοξος νεαρός από το Εστορίλ, κάνοντας τις πρώτες επαφές του με τα γήπεδα ως διερμηνέας του Μπόμπι Ρόμπσον στη Σπόρτινγκ και στην Μπαρτσελόνα, και αναλαμβάνοντας μετά την αποχώρηση του σπουδαίου Άγγλου για το Νιουκάστλ, είχε τις μεγάλες του επιτυχίες -δύο Τσάμπιονς Λιγκ, έναν τίτλο Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, χρυσή μπάλα ως κορυφαίου προπονητή από τη FIFA το 2010- και διαχειρίστηκε τόσα χρήματα για μεταγραφές όσο κανείς άλλος σε ομάδα προοπτικής τίτλου. Και μόνο η πρόσφατη αγορά του κορυφαίου Ευρωπαίου μέσου Πολ Ποκμπά από τη Γιουβέντους, τα λέει όλα (άσχετα αν αυτόν τον παίκτη δεν μπόρεσε ποτέ να κατανοήσει σε ποια θέση έπρεπε να τον χρησιμοποιεί…).
Όσο για τις πλάκες και τις κακίες που παίζουν από χθες στο διαδίκτυο σε βάρος του, νομίζω τον αδικούν. Ξέρετε γιατί; Διότι οι πάντες έχουν δικαίωμα στην παρακμή! Ακόμη κι αν πίστεψαν κάποτε ότι είναι οι «μίστερ ουάν»…
σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης

