Ρεπορτάζ: Ηρακλής Μεσσαριτάκης
Ο Παναγιώτης Καραΐσκος δεν είναι απλώς ο νικητής του 42ου Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας που έγινε σήμερα, είναι ένας άνθρωπος που κατάφερε να υπερνικήσει τους πιο σκληρούς προσωπικούς του δαίμονες και να ξαναχτίσει τη ζωή του από την αρχή.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1988, μεγάλωσε με την αγάπη και τη στήριξη της οικογένειάς του, αλλά η εφηβεία του τον έφερε αντιμέτωπο με έναν επικίνδυνο κόσμο: τα ναρκωτικά. Από την κάνναβη μέχρι την ηρωίνη, η πορεία του ήταν μια σκοτεινή και επικίνδυνη κατηφόρα.
Η αθλητική του ζωή ξεκίνησε πολύ νωρίς, με το Τζούντο σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, φτάνοντας σε επίπεδο πρωταθλητισμού.
Όμως, στα 15 του, μια τυχαία γνωριμία με τα ναρκωτικά τον έφερε σε μονοπάτια που θα τον δοκίμαζαν μέχρι τα όρια. Όπως εξομολογείται ο ίδιος: «Ξεκίνησα με το χασίς και πολύ γρήγορα βρέθηκα στην ηρωίνη». Στα 16 του, η καθημερινότητά του είχε γεμίσει με ουσίες, ενώ τρία γεγονότα σημάδεψαν την απόφασή του να αλλάξει: η σύλληψή του με μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών, ο θάνατος ενός φίλου από υπερβολική δόση μπροστά στα μάτια του, και μια δική του σχεδόν μοιραία εμπειρία που τον έφερε ένα βήμα πριν τον θάνατο.
Παρά τις επανειλημμένες αποτυχημένες απόπειρες να απεξαρτηθεί μόνος του, βρήκε τελικά τη δύναμη να μπει σε πρόγραμμα απεξάρτησης. «Οι γονείς μου με πίεσαν να το δοκιμάσω, αλλά αρχικά αρνιόμουν», λέει, προσθέτοντας πως η απόφαση να συμμετάσχει σε κλειστή θεραπεία ήταν αυτή που του έσωσε πραγματικά τη ζωή.
Το 2013, ένα απλό κάλεσμα ενός φίλου να τρέξουν μαζί τον Μαραθώνιο της Αθήνας άλλαξε τα πάντα. Χωρίς καμία ιδιαίτερη προετοιμασία, τερμάτισε την κλασική διαδρομή και ένιωσε ένα συναίσθημα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ ξανά. «Τότε κατάλαβα ότι υπάρχουν πολύ πιο δυνατά και όμορφα πράγματα στη ζωή από τις ουσίες», αναφέρει.
Από εκείνη τη στιγμή, το τρέξιμο έγινε η νέα του αγάπη, η ώθηση και το κίνητρό του, οδηγώντας τον τελικά στη νίκη στον Αυθεντικό Μαραθώνιο και στη δημιουργία ενός φωτεινού παραδείγματος δύναμης και επιμονής.
Ο Παναγιώτης στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όσους παλεύουν με εθισμούς και σκοτεινές συνήθειες: «Ποτέ να μη λέμε ποτέ. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα είναι αυτό που θα σε εμπνεύσει και θα σου δώσει κίνητρο να αλλάξεις και να βρεις κάτι που σε γεμίζει. Ο αθλητισμός και η προσπάθεια μπορούν να σώσουν ζωές».
Η ιστορία του είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ακόμα και από τα πιο βαθιά σκοτάδια μπορεί να γεννηθεί φως — αρκεί να πιστέψεις και να παλέψεις για αυτό.
