Όταν η φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής πρωτοενδύθηκε την κοινοβουλευτική πορφύρα, με τη συνδρομή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων αμόρφωτων ή ηλιθίων ή έστω παραζαλισμένων ψηφοφόρων, εμείς οι λογής γραφιάδες, αρχίσαμε να καμωνόμαστε τους «προβληματισμένους» και να …επιχειρηματολογούμε φιλολογούντες, λες και χρειάζεται και ιδιαίτερη επιχειρηματολογία ο φασισμός, λες και κάποια πράγματα στον πολιτισμό μας δεν είναι πλέον αυτονόητα.
Όσο περνούσε ο καιρός, τα λογής αυτόφωρα ποινικά τους αδικήματα καθώς και τα λοιπά καραγκιοζιλίκια τους, τα αντιμετωπίσαμε ως γραφικά στοιχεία, ικανά να αναδείξουν τη δημοσιογραφική μας δεινότητα ή να αυξήσουν τα νούμερα τηλεθέασης καθώς είναι γνωστό πως δεν υπάρχει κανιβαλισμός που να μην κάνει «γκελ» στον τηλεθεατή, και ποιος καλύτερος κανιβαλισμός αλήθεια, από αυτόν των ναζιστών;
Τα άθλια χαστούκια των λογής κασιδιάρηδων, οι ναζιστικής προέλευσης τραμπουκισμοί στις λαϊκές αγορές και αλλαχού, ο ελεεινής ποιότητος «λόγος» τους στο Κοινοβούλιο και εκατοντάδες άλλα περιστατικά τα οποία λερώνουν πρωτίστως εμάς που τα αναπαράγουμε πουλώντας τα ως «ειδήσεις», έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται οικεία τόσο σε μας που τα αντιμετωπίζουμε ως ειδησεογραφικό φολκλόρ, όσο και για τους αναγνώστες/τηλεθεατές που καταναλώνουν όλο το σχετικό δημοσιογραφικό σκουπιδαριό, φέρνοντάς μας αυτόματα στο νου την πασίγνωστη ρήση του αείμνηστου Χατζηδάκι περί της εξοικείωσης με την εικόνα του τέρατος.
Κάπου όμως τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν, ή τουλάχιστον κάπου πρέπει να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι …εξ αρχής ήταν πολύ σοβαρότερα απ’ όσο τα αντιμετωπίσαμε.
Πριν λίγο καιρό βγήκαν τα αγράμματα φασιστοειδή για να εξαγγείλουν τη λειτουργία «παιδικών σταθμών» στα οποία θα «διαπαιδαγωγούν» τα ελληνόπουλα. Τα παιδιά μας δηλαδή ! (Αρνούμαι καν και να το «συζητήσω»).
Σήμερα βγήκε άλλο ένα από δαύτα και εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου «πρότεινε» το διαχωρισμό των μαθητών σε ελληνόπουλα και αλλοδαπά τα οποία προφανέστατα, κατά το νου κάθε νεάντερνταλ, είναι βήτα διαλογής ψυχούλες. (ίσως και γάμα-δεν το διευκρίνισαν περισσότερο…)
Δεν θα επιχειρηματολογήσω επί της ουσίας γιατί αν τόκανα θα ήμουν ηλιθιωδέστερος εκείνων, αφού έτσι, έστω και δυνητικά, θα τους μετέτρεπα σε συνομιλητές. Και δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη νοητική παγίδα από κάτι τέτοιο, αφού, όπως είχε πει και ο Μπρέχτ, «ο μόνος τρόπος για να συνομιλήσεις μ’ ένα φασίστα είναι να του πετάξεις ένα τούβλο στο κεφάλι».
Και κάθε προσπάθεια αντιλόγου-πολιτικής αντιπαράθεσης με αυτά τα περιττώματα της πολιτικής, όσο καλές προθέσεις και αν έχει, δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από μια έμμεση μεν-πλην ουσιαστική νομιμοποίησή τους, αφού δεχόμαστε ότι οι όποιες «αντιθέσεις» μας μ’ αυτούς, «μπορούν και να τεθούν υπό οποιαδήποτε συζήτηση».
Μπορούν όμως; H απάντηση είναι όχι δεν μπορούν, υπάρχουν τόσες χάρτες για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Παιδιού, της Αρκούδας και της καρέτα-καρέτα που δεν έχουμε καν δικαίωμα να «συζητάμε» για τα αυτονόητα…
Και κάτι ψελλίσματα θλιβερών βενιζελοκουβέληδων και λοιπών πτωχοσυγγενών περί του ότι και καλά «δεν ανέχονται» το κοινοβουλευτικό αυτό νεόπλασμα, όχι μόνο δεν μπορεί να αποτελέσει κάποιο άλλοθι, αλλά τους κάνει και καταγέλαστους αφού αν είχαν την ελάχιστη πολιτική ευθιξία θα είχαν παραιτηθεί, «μη ανεχόμενοι στα γειτονικά τους έδρανα ανθρώπους οι οποίοι ολοφάνερα επιβουλεύονται και τη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό».
Δεν ξέρω αν ο λαός είναι έτοιμος να «εξεγερθεί» για όλο αυτό που υφίσταται τα τελευταία πέντε χρόνια, αν είναι έτοιμος ας εξεγερθεί αν δεν είναι έτοιμος «μη σώσει να το κάνει», ας περιμένει «πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες». (πότε δηλαδή θα χάσει το χιουντάι του και το εξοχικό του στη Λούτσα).
Αν κρίνει ο λαός πως μπορεί να ζήσει και με το τίποτα, γούστο του και καπέλο του να μην εξεγείρεται. Ίσως τελικά μπορεί και να μπορεί να ζήσει και με το τίποτα.
Μα ακόμη και για να ζήσει ως επαίτης, χρειάζεται ένα φυσικό πολιτικό χώρο, μια δημοκρατία. Κουτσή, στραβή, κουλή, πάντως δημοκρατία.
Και όσο υπάρχει ένα ναζιστικό μόρφωμα μέσα σε αυτό το κοινοβούλιο, καμιάς ποιότητας δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει, όσο κι αν σκίζουν τα ρούχα τους κάποιοι πως τάχαμου-τάχαμου «αποτάσσονται τω σατανά»…
Όχι μόνο δεν τον αποτάσσονται αλλά και συναγελάζονται μαζί τους ανασαίνοντας στις ίδιες αίθουσες, πίνοντας καφέ στο ίδιο καφενείο, χέζοντας στους ίδιους καμπινέδες.
Είναι καιρός επιτέλους να βρεί ένα τρόπο η Δημοκρατία μας να τελειώνει μια και καλή μ’ αυτούς, και ας μην επικαλεστούν οι αρχόντοι μας πως δεν υπάρχει συνταγματική οδός για κάτι τέτοιο, διότι συνταγματική οδός δεν υπήρχε ούτε και για την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, ούτε και για το ξεπούλημα όλου του εθνικού μας πλούτου, ούτε και για την εξαθλίωση της κοινωνίας, αλλά, «δόξα τω θεώ», και χωρίς τη σχετική Συνταγματική …πρόβλεψη για όλα τούτα, «μια χαρά τα κατάφεραν» !
Πολλές χώρες στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, έχουν θέσει τα φιλοναζιστικά κόμματα εκτός νόμου και τα διώκουν ανηλεώς.
Καιρός να το πράξουμε και μεις, και από κει και πέρα να ασχοληθεί η Δικαιοσύνη με αυτή την βρωμερή αλλά και επικίνδυνη υπόθεση προκειμένου να δούμε και πόσα εδάφια του Ποινικού Κώδικα δεν περιγράφουν τις πράξεις τους.
Ας σταματήσουμε επιτέλους να αστειευόμαστε με αυτά τα μισάνθρωπα όντα, ας σταματήσουμε επιτέλους να κάνουμε άσκηση δημοσιογραφικού ύφους με αυτά τα σκουλήκια που κατατρώγουν τις εναπομείνασες σάρκες της ελληνικής κοινωνίας και ας συγκροτηθεί επιτέλους μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή η οποία θα επεξεργαστεί νομική φόρμουλα που θα θέσει άπαξ και δια παντός εκτός Νόμου κάθε υποψία ανάπτυξης φιλοναζιστικών-φασιστικών πυρήνων, με βαρύτατες ποινές για όποιον έστω διαννοηθεί να εξυμνήσει «φιλοσοφίες» τις οποίες με τόσα ποτάμια αίματος πλήρωσε η «πολιτισμένη» Ευρώπη.
Τα «αστειάκια» τέλος, τα «κειμενάκια» τέλος, οι κοινοβουλευτικές κεφαλογιαννίτικες «χαριτωμενιές» τέλος, οι κρεμαστινίστικες «τσαχπινιές» τέλος!
Ας τελειώνουμε επιτέλους μ’ αυτούς ! Μια και καλή !
