Γράφει ο Κλεάνθης Γρίβας
26-12-2025
Όλοι οι ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί Ειδικοί του Τίποτα–πλην της καταστροφής της κοινωνίας– ασκούν απρόσκοπτα τη διαλυτική τους δράση από την επομένη της δολοφονίας του Καποδίστρια (1831) μέχρι σήμερα. Σε μια ατέλειωτη διαδρομή κατά την οποία δύο κομματικές συμμορίες (αλλάζοντας κατά καιρούς ονόματα) ανταγωνίζονται η μία την άλλη με στόχο την κατοχή της εξουσίας και τη ληστεία του εθνικού πλούτου.
Η Ελληνική Κλεπτοκρατία δεν διαθέτει Σύνταγμα. Διαθέτει ένα κλεπτοκραπτικό Παρασύνταγμα, απολύτως εναρμονισμένο με την προάσπιση των συμφερόντων της κυρίαρχης οικονομικής ολιγαρχίας και της διεφθαρμένης λούμπεν πολιτικής «τάξης» που την υπηρετεί δουλικά.
1)Το ισχύον παρα-σύνταγμα της κλεπτοκρατίας περιέχει 120 άρθρα, κανένα από τα οποία δεν διατυπώνεται με μια τρόπο κατηγορηματικό και μονοσήμαντο ώστε να μη επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες με βάση τα άνομα συμφέροντα και τις σκοτεινές σκοπιμότητες των βολεμένων παράσιτων της εκάστοτε πλειοψηφίας των ανεπάγγελτων «επαγγελματιών πολιτικών», η οποία μπορεί να τροποποιεί ανά πάσα στιγμή το «σύνταγμα» και να το μετατρέπει σε διάτρητο κουρελόχαρτο (παρα-σύνταγμα) με το εκπληκτικό εφεύρημα του «όπως ο νόμος ορίζει», μια μαγική φράση που συνοδεύει κάθε άρθρο και παράγραφό του εν ισχύ «συντάγματος», δίνοντας τη δυνατότητα στον όποιο κομματικό συρφετό συμβαίνει να διαθέτει κυνο-βουλευτική πλειοψηφία.
«Όπως ο νόμος ορίζει». Εξ΄ ου και το εύλογο ερώτημα: Ποιοι θεσπίζουν τους νόμους που ορίζουν την εφαρμογή των άρθρων του παρα-συντάγματος; Αυτονόητα, όσοι έχουν την ικανότητα να θεσπίζουν νόμους. Αυτή η «φράση» είναι το μαγικό ραβδί που επιτρέπει τη μεταμόρφωση κάθε συντάγματος σε παρα-σύνταγμα, έρμαιο απλών κυνο-βουλευτικών διαδικασιών, με τις οποίες τροποποιούνται διαρκώς τα όποια άρθρα του με βάση τα άνομα συμφέροντα μιας ευκαιριακής και πρόσκαιρης κυνο-βουλευτικής πλειοψηφίας.
- Κατά τα άλλα, στο άρθρο 1, παρ. 3 συντάγματος, δηλώνεται ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
ΤΟ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΑΡΘΡΟ 86 ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 4
- Το Άρθρο 4, στην παρ. 1του παρα-συντάγματος ορίζει ότι «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Και στην παρ. 2 ότι «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις», εξαερώνεται από το προκλητικό άρθρο 86που προστατεύει τους παρανοµούντες διεφθαρμένους κυβερνητικούς αξιωματούχους:
«1.Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως ο νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων.
- Δίωξη, ανάκριση, προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση κατά των προσώπων και για τα αδικήματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής κατά την παράγραφο 3.
Αν στο πλαίσιο άλλης ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με τα πρόσωπα και τα αδικήματα της προηγούμενης παραγράφου, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση».
[Σημείωση: στις παραγράφους 3, 4 και 5 που ακολουθούν, περιγράφεται μια σκανδαλωδώς δαιδαλώδης γραφειοκρατική διαδικασία που η έκβασή της εξαρτάται από τη βούληση της εκάστοτε κυνοβουλευτική πλειοψηφία]. Κατά τα άλλα, «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου»– όπως ορίζει το Άρθρο 4, παρ. 1του παρα-συντάγματος, που καθίσταται έτσι κενό γράμμα].
Απ’ αυτή την άποψη, είναι ευεξήγητο το γεγονός ότι όλα τα Ελληνικά Παρα-συντάγματα από το 1843 μέχρι σήμερα, Περιέχουν ένα άρθρο αντίστοιχο με το άρθρο 86του διάτρητου συντάγματος-κουρελόχαρτου του 2019, που κανένα κόμμα δεν επιχείρησε ποτέ να καταργήσει. Ο λόγος είναι απλός: όλες οι κομματικές συμμορίες ως κυβέρνηση το χρησιμοποιούν κατά κόρο για να κλέβουν ατιμώρητα δημόσιο χρήμα, ενώ ως αντιπολίτευση βρίσκονται εν αναμονή του δικού τους πειρατικού ρεσάλτου στην εξουσία για να το χρησιμοποιήσουν.
ΒΟΛΕΥΤΕΣ – ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΜΕ ΦΥΛΟ ΣΥΚΗΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 60
Το άρθρο 60, παρ. 1,του «συντάγματος» του 2019 ορίζει ότι «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση», ως κάλυψη της των μωρών παρθένων που υποδύονται τους άνευ βουλήσεως βολευτές. Αλλά, για αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο κάθε πιθανής εσωκομματικής αμφισβήτησης των κομματικών ανθρωποβοσκών ,το ως άνω άρθρο, ακυρώνεται ολοσχερώς καθημερινά στην πράξη από την καθιέρωση της ανήθικης διανοητικής σύλληψης της «κομματικής πειθαρχίας», που θεσπίζει την απόλυτη εξουσία ενός μαριονετίστα-γελωτοποιού πάνω στις δουλικές μαριονέτες του. Το συμπέρασμα είναι προφανές: Ποτέ οι βολευτές δεν ψηφίζουν «κατά συνείδηση».
Η τράπουλα είναι σημαδεμένη και μόνο η εξουσία γνωρίζει τα σημάδια της, ενώ η ανθρωπόμαζα, αγνοώντας τα, είναι καταδικασμένη να άγεται και να φέρεται από τους ανεπάγγελτους επαγγελματίες πολιτικούς-ανθρωποβοσκούς, οι οποίοι στηρίζονται σε έναν εσμό εξαγορασμένων δίποδων προβατόσκυλων και σε ένα ανενδοίαστο σώμα ένστολων πραιτοριανών. Ο κύβος έχει ριχθεί.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΕΦΕΡΣΟΝ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ
- Το 1776, ο Τόμας Τζέφερσον (1743-1826),ένας από τους Ιδρυτές-πατέρες ΗΠΑ, κύριος συγγραφέας της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, και τρίτος πρόεδρος της χώρας, διαπίστωνε ότι:
«Η ύπαρξη ενός κράτους εξαρτάται από τον έλεγχο της τροφής και του νομίσματός του», ότι «η φυσική πρόοδος των πραγμάτων είναι η υποχώρηση της ελευθερίας και η νίκη της κυβέρνησης» και ότι γι’ αυτό «μια μικρή επανάσταση πού και πού είναι καλό πράγμα, και εξίσου απαραίτητη στον πολιτικό κόσμο όσο οι καταιγίδες στον φυσικό κόσμο».
[Η Ελλάδα απώλεσε τονέλεγχο του νομίσματός της με την ένταξή της στο «Γλυκό Τέρας των Βρυξελλών»– HansMagnumEntzenberger. Τώρα πιέζεται να χάσει και τον έλεγχο της τροφής της].
- Το 1793, ο Saint-Just, βασικός συντάκτης του επαναστατικού συντάγματος, προειδοποιούσε από το βήμα της Συντακτικής Συνέλευσης ότι:
«Όλες οι τέχνες παράγουν αριστουργήματα. Μόνο η τέχνη της διακυβέρνησης παράγει αποκλειστικά και μόνο τέρατα… Ένας λαός έχει έναν μόνο επικίνδυνο εχθρό: την κυβέρνησή του».
- Το 2025, το κίνημα των νέων αγροτών φαίνεται να εμπνέεται από το πνεύμα της εξέγερσης του Κιλελέρ (Μάρτιος 1910) που ανάγκασε τον Ελευθέριο Βενιζέλο να προχωρήσει στην αναδιανομή της γης που σηματοδότησε την απελευθέρωση των αγροτών-δουλοπάροικων από την δικτατορία των τσιφλικάδων.
Προειδοποίηση: Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση της Ελληνικής Κλεπτοκρατίας απεργάζεται έναν εμφύλιο πόλεμο πολύ χαμηλής έντασης (προς το παρόν) για την εξουδετέρωση του κινήματος των αγροτών μέσω ενεργειών που αποσκοπούν στην ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού», που αν δεν ευοδωθεί, ίσως να βρεθούμε αντιμέτωποι–πράγμα απευκταίο– με μια σοβαρή στημένη τρομοκρατική ενέργεια, για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας.
Γιατί η κρατική εξουσία –που έχει το μονοπώλιο της νόμιμης τρομοκρατίας– όταν αυτή αποδεικνύεται ανεπαρκής, τότε προσφεύγει στην παράνομη τρομοκρατία, το αποτελεσματικότερο μέσο άσκησης πολιτικής κάθε εξουσίας που βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης και σήψης.
Η παράνομη τρομοκρατία είναι προνομιούχο μέσο και, συγχρόνως, πεδίο άσκησης πολιτικής, σε όλες τις ετερόνομες κοινωνίες όπου η «πολιτική» είναι αποκλειστική υπόθεση των ανεπάγγελτων επαγγελματιών πολιτικών.Κι αυτό καθίσταται ολοφάνερο «αν την κρίνουμε από τα αποτελέσματά της και αν δούμε ποιον ευνοούν».
[B;. Κλεάνθης Γρίβας: 25 θέσεις για την τρομοκρατία–Ελευθεροτυπία, 1/10/1992. https://www.grivas.info/tromokratia/99-25-1992]
Σε όλα τα κράτη, η κομματική κλεπτοκρατία εδράζεται στην ενσωμάτωση της «νόμιμης» εξουσίας του κράτους και της «παράνομης» εξουσίας του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος, που βρίσκονται σε δυναμική ισορροπία μεταξύ τους, καθορίζοντας τη διαμόρφωση της πολιτικής σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.
Συνδετικός κρίκος μεταξύ αυτών των δύο εξουσιών είναι ένα ενδιάμεσο στρώμα διεφθαρμένων κρατικών υπαλλήλων, κυβερνητικών αξιωματούχων και επαγγελματιών πολιτικών που μισθοδοτούνται από την κρατική εξουσία αλλά και εξαγοράζονται από το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα, λειτουργώντας ως «υπηρέτες δύο αφεντάδων». Με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και δυσδιάκριτη η σχέση μεταξύ τους εξαιτίας της αυξανόμενης αλληλοεπικάλυψης των δραστηριοτήτων του κράτους και του οικονομικού παρακράτους.
Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλοι γενάρχες των «οικογενειών» που κυριαρχούν στις ΗΠΑ σήμερα, χαρακτηρίζονται στην αμερικάνικη ιστοριογραφία ως «ληστοβαρόνοι» (όρος που εκφράζει όσους αναδείχτηκαν σε παράγοντες τεράστιας οικονομικής ισχύος εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες που δημιουργήθηκαν κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο –με απάτες, λαθρεμπόριο, δοσιλογισμό– όπως ακριβώς συνέβη στα καθ’ ημάς με τους δωσίλογους και τους μαυραγορίτες).
[Για τη σχέση Κράτους και Παρακράτους, βλ. Κλεάνθης Γρίβας: Κράτος και Οργανωμένο Έγκλημα. https://www.zougla.gr/apopseis/kratos-ke-organomeno-eglima/ ]
Απ’ αυτή την εξέλιξη προέκυψε ως υπερεθνικό προϊόν ο καπιταλισμός της καταστροφής (που σημαίνει, κερδίζω καταστρέφοντας– ανθρώπους, κοινωνίες και χώρες – και κερδίζω «επιδιορθώνοντας ό,τι κατάστρεψα»), η πιο επικίνδυνη μορφή οργανωμένου εγκλήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας, κατά την οποία συγχωνεύεται η «νόμιμη» εξουσία του κράτους και η «παράνομη» εξουσία των υπερεθνικών οικονομικών «αλήτ»,η οποία δρα ως μείζων εργοδότης των κατά τόπους διαχειριστών της κρατικής εξουσίας, με αποτέλεσμα τη δουλική υπαγωγή τους στην υπηρεσία αυτής της πρωτόγνωρης παρά φύση συνεύρεσης του κράτους και του οργανωμένου εγκλήματος, που καθορίζει αυθαίρετα όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.
