Tου Δημήτρη Διατσίδη
Φωτογραφία: Τζίτζι Σολντάνο
Πέρασαν κιόλας 11 χρόνια από τη στιγμή που ο Πάολο Σιμοντσέλι είδε τον 24χρονο γιό του Μάρκο, να χάνει τη ζωή του – σχεδόν μπροστά στα μάτια του, τη στιγμή που ο ίδιος βρισκόταν περίπου 500μ. μακριά από την 11η στροφή της πίστας της Μαλαισίας, παρακολουθώντας από το μόνιτορ την προσπάθεια του Μάρκο να σώσει μια πτώση. Φάνηκε να σώζει την πτώση και την ώρα που η μοτοσυκλέτα του έμπαινε ξανά στο καθαρό κομμάτι της πίστας, οι μοτοσυκλέτες των Κόλιν Έντγουαρντς και Βαλεντίνο Ρόσσι που ακολουθούσαν την άσπρη Χόντα με το νούμερο 58, κτύπησαν το σώμα του Μάρκο που κρεμόταν στο εσωτερικό της στροφής.
Ένας από τους πιο αγαπητούς οδηγούς που έχουν περάσει τις δύο τελευταίες δεκαετίες από το MotoGP, o Μάρκο Σιμοντσέλι είχε ήδη πάρει τον Τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στα 250cc, στις 19 Οκτωβρίου του 2008, στην ίδια ακριβώς πίστα.
Το ημερολόγιο έγραφε 23 Οκτωβρίου του 2011 και ο Μάρκο “ήταν έτοιμος να κερδίσει”, όπως είχε γράψει στο εξώφυλλό του το Ελληνικό περιοδικό MOTOGP WORLD, που ο Μάρκο περήφανα έδειχνε σε όλους λίγες μέρες νωρίτερα.
Όμως στους αγώνες όλα μπορούν να συμβούν και οι δύο οδηγοί που τον ακολουθούσαν δεν είδαν καν τη μοτοσυκλέτα και τον Μάρκο να επιστρέφουν με μια περίεργη τροχιά μέσα στην πίστα, έτσι το χτύπημα ήταν αναπόφευκτο και τόσο δυνατό που το κράνος του Μάρκο έφυγε από το κεφάλι του και τελικά το σώμα του δεν άντεξε στο ιατρικό κέντρο της πίστας παρά μόνο μερικά λεπτά ακόμη, πριν η ψυχή του πετάξει στον ουρανό της Μαλαισίας.
Ο Πάολο αρχικά, μια βδομάδα νωρίτερα, στην Αυστραλία είχε δεχθεί να μιλήσει μπροστά στην κάμερα της Ελληνικής τηλεόρασης, όμως όταν έφτασε στην Σεπάνγκ, (στην πίστα SIC, όπως λέγεται) τα πράγματα ήταν αλλιώς. Δέχτηκε να καθίσουμε να συζητήσουμε ως φίλοι που είμαστε ήδη από το 2009, με ένα μαγνητόφωνο ανοικτό.
Αρχικά τον ρώτησα αν τώρα μετά από 11 χρόνια είναι κάπως πιο εύκολο το να αποδεχτεί το ότι πρέπει να βρίσκεται σε αυτήν την πίστα.
“Είναι δύσκολο να πω ότι είναι πιο εύκολο, είναι πάντα το ίδιο. Όταν έρχομαι σε αυτήν την πίστα είναι πάντα περίπλοκο… Ωστόσο είναι μια πίστα που ξεκάθαρα συνδέεται μαζί μας, γιατί το όνομα SIC, το ότι εδώ κερδίσαμε το Παγκόσμιο στις 19 Οκτωβρίου, το ότι στις 23 Οκτωβρίου έφυγε…
Μια πίστα πολύ συνδεμένη μαζί μας, μας έδωσε πολλά και μας πήρε πολλά…
Ωστόσο το να ερχόμαστε εδώ και την Κυριακή να έχει αγώνα δεν έχει ξανασυμβεί. Ποτέ 23η Οκτωβρίου…
Ένα συναίσθημα παραπάνω…
Χρειάζεται να είμαι ακόμη πιο δυνατός… “, μου είπε με τη φωνή του να τρεμοπαίζει.
.jpg)
Πως άλλωστε ένας γονιός να μπορεί να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι έχασε το παιδί του, μέσα από μια καριέρα για την οποία ο ίδιος βοήθησε και δούλεψε ώστε να γίνει πραγματικότητα! Το όνειρο του Μάρκο, που είχε γίνει και όνειρο όλης της οικογένειας και για το οποίο ο Πάολο είχε παρατήσει τη δουλεία του, ακολουθώντας το γιό του ανά τον κόσμο, στο δύσκολο πρόγραμμα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.
Μετά το 2011 ο Πάολο έφτιαξε την ομάδα Sic58 Scuadra Corse (Sic58 ήταν το υποκοριστικό του Μάρκο), μετά από παραίνεση των φίλων του και της Ιταλικής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας, που είχαν δει ότι ο Παόλο είχε τάσεις αυτοκτονίας!
Όλα αυτά η ομάδα, οι αγώνες είναι ένας τρόπος για να ξεφύγει το μυαλό σου;, τον ρώτησα:
“Κοίτα όλα αυτά έγιναν, η ομάδα έγινε για να μην πεθάνω! Γιατί αν φτάσεις στην κατάθλιψη, έχεις τελειώσει. Έτσι λέμε ότι όλα έγιναν απλά για μα μην πεθάνω. Για να έχω κάποια δέσμευση, να θυμάμαι τον Μάρκο. Χρησιμοποιούμε τα δικά του χρώματα, έτσι έχουμε μια καλή ομάδα και αυτό εξυπηρετεί στο να θυμόμαστε τον Μάρκο, κάνει και για μένα”, είπε και μετά συμπλήρωσε: “Προσπαθούμε γιατί ο Μάρκο ήταν ένα χαρούμενο άτομο και εμείς σαν γονείς κάναμε αυτό που θεωρούσαμε σωστό και μετά η μοίρα θα δείξει”.
Όλα αυτά τα χρόνια είδες κάποιον οδηγό που να μοιάζει με τον Μάρκο;, ήταν η επόμενη ερώτηση:
“Δεν είναι δύσκολο να το πω. Είναι ο Μάρκεθ. Για μένα ο Μάρκεθ είναι αυτός που παρουσιάζει καλύτερα τον Μάρκο, είναι παρόμοιοι σε πολλά. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τους αγώνες, το να μην παραιτούνται ποτέ. Ο Μάρκεθ και ο Μάρκο μαζί θα διασκέδαζαν!”
Ο Πάολο Σιμοντσέλι πριν από το ξεκίνημα του φετινού Αγώνα, που όπως είπε και ο ίδιος, πρώτη φορά σε αυτά τα 11 χρόνια συμπίπτει να γίνεται Κυριακή, πήγε στην 11η στροφή, μαζί με όλη την ομάδα του και μετά έμεινε μόνος εκεί για αρκετή ώρα αναλογιζόμενος όλα αυτά που έγιναν τότε και όλα αυτά που γίνονται έκτοτε…
