Pro Evolution Soccer 2012 review
Το περυσινό PES δεν το «έλιωσα» όσο το FIFA, έπαιξα αρκετά ωστόσο (ας όψονται κάποιοι φίλοι και το… PES League!) ώστε να είμαι σε θέση να διακρίνω τις διαφορές του σε σχέση με το πιο… ραφιναρισμένο και κοντρολαρισμένο φετινό. Το πρώτο πράγμα που θα προσέξει στο PES 2012 ο μύστης της σειράς είναι η καλύτερη κίνηση των παικτών στον χώρο, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Πράγματι οι συμπαίκτες σας ανοίγουν διαδρόμους και παρασύρουν τους προσωπικούς τους αντιπάλους ενώ με τη διαρκή κίνησή τους διευκολύνουν αφάνταστα όσους αρέσκονται στις λεγόμενες μπαλιές-τρύπες –είτε χαμηλές, είτε «λομπαριστές». Σε ό,τι αφορά την άμυνα και εκεί τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αφού οι συμπαίκτες σας βρίσκονται κοντά σε μπάλα και αντιπάλους, με αποτέλεσμα αφ’ ενός όταν ζητήσετε πίεση κι από δεύτερο παίκτη αυτός να καταφθάνει αμέσως, και αφ’ ετέρου να λειτουργούν αρκετά καλά οι αλληλοκαλύψεις.
Με τον Μπούτσεκ, τον Μορέτο, τον Κοστάντζο και τα άλλα παιδιά…
Το φετινό PES συγκαταλέγεται σε αυτή την κάστα ομάδων που το καλοκαίρι ενισχύθηκαν σε πολλές και διάφορες θέσεις αλλά «ξέχασαν» την πιο σημαντική: αυτή του τερματοφύλακα. Όπως λοιπόν στη Μπάρτσα που φέτος πήρε Φάμπρεγας και Σάντσες έχει ξεμείνει ο Βαλντές τον οποίο η τροχαία της Βαρκελώνης έχει ανακηρύξει σε επίτιμο μέλος της, έτσι και στο PES 2012 ο τερματοφύλακας ή ορθότερα αυτός ο αχαρακτήριστος που έκανε το motion capturing, είναι για τα πανηγύρια. For the festivals, αγγλιστί. Υποψιάζομαι δε, πως η μόνη του σχέση με τερματοφύλακα, πρέπει να ‘ταν τα αυτοκόλλητα Panini με τον Σμάιχελ, τον Περούτζι και τον Μύρτσο που είχε μικρός.
Οι τερματοφύλακες, αγαπητοί μου, στο PES 2012, είναι κίνδυνος-θάνατος. Μπορούν να δεχθούν γκολ με οποιονδήποτε τρόπο ενώ τα χέρια έχω την υποψία ότι τα έχουν απλά για να… καλύπτουν το πρόσωπό τους μην τυχόν και τους βρει η μπάλα έπειτα από κάποιο κοντινό πλασέ ή κεφαλιά. Βασικά μη σας τα πολυλογώ, σχεδόν ό,τι πάει μέσα, «γράφει». Οι έξοδοί τους σε πολλές περιπτώσεις είναι ψιλοάστοχες, κάτι που παρατήρησα κάμποσες φορές όταν τους έβγαζα και ο ίδιος με το «τρίγωνο». Σαν να μην έφταναν αυτά, στα μακρινά σουτ τα οποία κατευθύνονται σχεδόν πάνω τους, οι επεμβάσεις τους είναι τόσο ασταθείς που ο εκάστοτε επιθετικός δεν έχει παρά να καραδοκεί για το «ριμπάουντ» προκειμένου να σπρώξει τη μπάλα στα αφύλακτα δίχτυα.
Κάτω η μπάλα
Ένα από τα χαρακτηριστικά που μου άρεσαν πάντως στο παιχνίδι ήταν η δυνατότητα που είχα ανά πάσα στιγμή κάνοντας χρήση του δεξιού αναλογικού μοχλού (είχα βάλει την κίνηση στον αριστερό και με το D-pad «έπαιζα» με το σύστημα της ομάδας μου) να αλλάξω τον παίκτη που ήλεγχα, στοιχείο που συμβάλλει τα μέγιστα στα «ντουμπλαρίσματα» στην άμυνα. Μιας και αναφέρθηκα στο ανασταλτικό κομμάτι, ναι μεν μπορείτε να πιέζετε και να καλείτε και δεύτερο παίκτη να σας βοηθήσει, ωστόσο να ξέρετε πως αν οι κινήσεις σας δεν είναι μελετημένες και συγχρονισμένες, τότε δύο τινά μπορεί να συμβούν: ή που ο επιτιθέμενος θα σας χαρίσει μια ωραιότατη «ποδιά» και θα σας προσπεράσει σαν σταματημένους, ή που θα τον κόψετε μεν, με φάουλ δε. Ο δεξιός αναλογικός μοχλός βρίσκει εφαρμογή και στα στημένα (όχι τα «στημένα» του Μπέου, τα κανονικά, in-game στημένα) αφού όσο ο εκτελεστής ενός κόρνερ, πλαγίου ή φάουλ περιμένει τις εντολές σας, εσείς μπορείτε να πάρετε τον έλεγχο κάποιου άλλου παίκτη και να τον μετακινήσετε σε πλεονεκτική θέση προκειμένου να δεχτεί τη μπάλα ή να πάρει μαζί του κάποιον αμυνόμενο. Το αυτό ισχύει και για τις στημένες φάσεις που αμύνεστε. Γενικώς πάντως το θέμα του δεξιού μοχλού είναι κομματάκι «tricky», γι’ αυτό θα σας πρότεινα να ρίχνατε μια ματιά στην «Πρόκληση προπόνησης» πριν ξεκινήσετε την «καριέρα» σας στο PES 2012…
Τώρα, ως προς τη γενικότερη εμπειρία, θα έλεγα ότι μιλάμε για κάτι λίγο πιο ελεύθερο σε σχέση με το περυσινό PES. Δηλαδή λιγότερο «on-rails» δράση, πιο ανοιχτό παιχνίδι, περισσότεροι τρόποι να απειλήσει κανείς το αντίπαλο τέρμα και κάμποσοι τρόποι σκοραρίσματος. Το κλασσικό πλέον «PES γκολ» δηλώνει για άλλη μια χρονιά παρόν ενώ από πλευράς τακτικών, υιοθετείται η περυσινή και μάλλον επιτυχημένη συνταγή. Όσο για τον ρέφερι, παρότι μοιράζει τις κάρτες με φειδώ, σε κάποιες περιπτώσεις τον έπιασα να χαρίζεται στεγνά –π.χ. εσκεμμένο φάουλ με τάκλιν τελευταίου παίκτη τρία μέτρα έξω απ’ την περιοχή και δεν έδωσε ούτε κίτρινη! Η ανάπτυξη πάντως γίνεται ορθολογικά και εφ’ όσον μάθετε να παίζετε στα δάχτυλα το σύστημα με τον δεξιό μοχλό (θέλει προπόνηση το άτιμο…) τότε θα είστε σε θέση να βγάζετε στο γήπεδο τη «βεντάλια» που ξεδιπλώνεται στο μυαλό σας.
Σωτηρακόπουλος – Θαναηλάκης 1-0
Για άλλη μια χρονιά βέβαια, το PES… μιλάει ελληνικά! Η έκδοση που θα βρείτε στα καταστήματα (φροντίστε να είναι, btw, όντως η ελληνική –θα το δείτε από το σχετικό αυτοκολλητάκι) περιλαμβάνει το παιχνίδι στα ελληνικά και σχολιασμό από τους Χρήστο Σωτηρακόπουλο και Γιώργο Θαναηλάκη. Το δίδυμο αν και παρέμεινε ίδιο δεν «απαγγέλει παραμύθι» όπως στο PES 2011 αν και οι ατάκες του Θαναηλάκη έχουν μια χαρακτηριστική ψεύτικη χροιά. Οι άστοχες εκφράσεις είναι κάμποσες (π.χ. ο Θαναηλάκης μίλησε για φοβερή κεφαλιά όταν ο Μέσι είχε σκοράρει με απευθείας φάουλ, ο Σωτηρακόπουλος είπε για ένα σουτ που πέρασε ξυστά απ’ το δοκάρι τη στιγμή που η μπάλα το τράνταξε και άλλα τέτοια). Όπως και να ‘χει πάντως, και οι δυο τους ακούγονται πολύ πιο ευχάριστα σε σχέση με πέρυσι.
Όσο για τις ελληνικές ομάδες που βρίσκονται στο PES 2012, μιλάμε για Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Οι συνθέσεις τους βέβαια όπως και αυτές όλων των συλλόγων στην έκδοση που είχα στα χέρια μου, ήταν για κλάματα. Υποθέτω πως η Konami είτε θα έχει ενημερώσει την τελική βερσιόν του παιχνιδιού με όλες τις καλοκαιρινές μεταγραφές, είτε θα λανσάρει day-1 patch για τον τίτλο. Από licensed ομάδες τώρα, στο παιχνίδι φιγουράρουν όλες από την ισπανική Πριμέρα Ντιβιζιόν, την ολλανδική Ερεντιβίζιε, τη γαλλική Λιγκ 1 και την ιταλική Σέριε Α, ορισμένες από το πορτογαλικό πρωτάθλημα, οι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Τότεναμ από την Αγγλία, κάμποσες ακόμα από την Ευρώπη και οι Ρίβερ Πλέιτ και Μπόκα Τζούνιορς από τη Λατινική Αμερική. Από εκεί και πέρα, από πλευράς modes υπάρχουν τα Τσάμπιονς Λιγκ και Κόπα Λιμπερταδόρες, τα προαναφερθέντα πρωταθλήματα συν τα «Master League» (online και μη) και «Γίνε Θρύλος».
Οπότε; Πάμε για πρωτάθλημα;
Όσοι αντέξατε και διαβάσατε με προσοχή το review μου, θα είδατε ότι δεν ήμουν καθόλου αρνητικός απέναντι στο παιχνίδι –τουναντίον. Αυτό σημαίνει ότι φέτος θα αλλαξοπιστήσω κι αν όχι, τότε γιατί επέλεξα να είμαι εγώ αυτός που θα παρουσιάσει το παιχνίδι; Για να απαντήσω στα ερωτήματα που μόλις έθεσα, ήθελα το review του PES 2012 στο byteme να γραφτεί από τα χεράκια μου για να αποφύγω ένα και μόνο πράγμα: τη σύγκριση με το FIFA 12. Ο λόγος; Όσο κοντά κι αν έχουν έρθει πλέον τα δύο παιχνίδια (ή ορθότερα, το PES στο FIFA), παραμένουν ακόμα αρκετά ξεχωριστά, κυρίως λόγω της διαφορετικής φιλοσοφίας που υιοθετεί καθένα εξ αυτών. Θέλετε να συγκρίνουμε το PES 2012 με το FIFA 12; Ωραία, να τα συγκρίνουμε. Έχει όμως νόημα στην τελική…;
Είδος: sports
Format: Xbox 360, PS3, PC
Έκδοση: Konami
Ανάπτυξη: Konami
Διάθεση: Zegetron
Παίκτες: 1-8
Επίσημο site: http://www.konami.com/games/pes2012/
Κυκλοφορία: 30/09/2011
Βαθμός: 8
Πηγή: byteme.gr
