Το αποτέλεσμα των άοκνων προσπαθειών του Οικουμενικού Πατριάρχη Κων/πόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου για την επαναλειτουργία της Μονής της «Παναγίας Σουμελά», δίνει φέτος την ευκαιρία σε χιλιάδες Ποντίους, δεύτερης και τρίτης γενιάς, να υλοποιήσουμε ένα τάμα χρόνων και ανήμερα της γιορτής της Θεοτόκου, να συμμετέχουμε, ταπεινοί προσκυνητές και «παρακαλετέες», στην πρώτη Αρχιερατική λειτουργία που πραγματοποιείται μετά από 88 χρόνια στην Μονή.
Αλλά και να επισκεφθούμε την ιστορική πατρίδα των προγόνων μας, όπου έζησαν ειρηνικά και δημιουργικά για 3000 χρόνια, που δυστυχώς όμως εγκατέλειψαν χωρίς την θέλησή τους, θύματα και αυτοί της τότε πολιτικής των Νεότουρκων και των Κεμαλικών.
Οι μνήμες ταξιδεύουν, οι καρδιές σφίγγουν, οι ψυχές πετούν και ανηφορίζουν τις πλαγιές του όρους Μελά. Ανταμώνουν με τους ποντιόφωνους του Πόντου αλλά και τους μουσουλμάνους των γύρω περιοχών ,που έρχονται κι αυτοί προσκυνητές στην χάρη της Meriamanna Παναγίας.
Αντικρίζουμε εκστατικοί το Μοναστήρι, που κουβαλάει επάνω του ιστορία 16 αιώνων, να βρίσκεται στην κορυφή του όρους Μελά, κυριολεκτικά κρεμασμένο σε ύψος 1063 μ. και για χρόνια μετά την λεηλάτηση και την καταστροφή του, είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του, να έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι εργασίες ανακαίνισής του και συνειδητοποιούμε την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στα στοιχεία της φύσης.
Το μνημείο της Παναγίας Σουμελά, έστω και ερειπωμένο για δεκαετίες και τις ουλές του να φαίνονται, συνεχίζει να ζει, συνεχίζει να μας μιλά με τη δική του γλώσσα. Ήταν και θα παραμένει στο διηνεκές, σύμβολο της παρουσίας για αιώνες του Ελληνισμού σ΄αυτές τις περιοχές. Γιατί καμιά καταστροφή δεν μπορεί να το παραδώσει στην ανυπαρξία. Ίσως, μάλιστα, οι αλλεπάλληλες καταστροφές που έχει υποστεί, να το έχουν απαλλάξει από περιττά στοιχεία που δεν άφηναν να διακρίνεται καθαρότερα η αρμονία και η τελειότητά του.
Στον ιερό αυτό αλλά και ιστορικό χώρο, πηγή θρησκευτικής έξαρσης, αλλά και εθνικής ανάτασης, που ο Οικουμενικός Πατριάρχης τελεί τη Θεία Λειτουργία, 88 χρόνια μετά την Γενοκτονία και τον ξεριζωμό, συμπλέκονται αρμονικά η πίστη στο Χριστό και τη Μητέρα του Παναγία, με την τρισχιλιόχρονη ιστορία του Ελληνισμού του Πόντου.
Ένωση ψυχών, έξω από χρόνο και τόπο και μια εξαΰλωση, γι’ αυτή τη νοερή συνάντηση με τις ιερές σκιές των προγόνων μας, που πάλλευκες θρηνούν πάνω στα ερείπια ενός κόσμου που χωρίς τη θέλησή τους άφησαν πίσω τους.
Τον επόμενο χρόνο θα σημάνει και πάλι η καμπάνα της «Παναγίας Σουμελά» στον Πόντο. Μακάριοι όλοι όσοι θα ακολουθήσουν τα βήματα και τις πράξεις του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και των Τούρκων πολιτών και πολιτικών, που αγωνίζονται για τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας και ζητούν.
Να ξαναφυτευτούν, να ξανασφικταγκαλιαστούν, να ξαναλειτουργηθούν, να ξαναστεφανωθούν, ιστορικοί, γνώριμοι, νοσταλγικοί μας χώροι.
