Οι κατασκευαστές σε αυτήν τη χώρα έχουν συνηθίσει να «διοικούν» ως κυρίαρχοι βασιλείς το ελληνικό κράτος. Συνήθως μέσω «υπαλλήλων», που κατά κανόνα είναι πολιτικοί διαχρονικού χαρακτήρα.
Οι «νταβατζήδες», κατά τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, αναβαθμίστηκαν σε «τσιφλικάδες» ελέω κυβερνήσεων και μεταχειρίζονται τους Έλληνες πολίτες ως υποζύγια. Η μέθοδος είναι απλή. Το κόστος κατασκευής των Εθνικών Οδών και αυτοκινητοδρόμων είναι πολλαπλάσιο εκείνου που ισχύει στην Ευρώπη.
Ως άλλοθι παρουσιάζεται το «ανάγλυφο» της χώρας, ωσάν η Ελβετία, η Αυστρία και η νότιος Ιταλία, η μέση Ισπανία και η νοτιοδυτική Γαλλία, να μη διαθέτουν βουνά, λαγκάδια, ραχούλες και ρεματιές. Το κόστος διοδίων είναι βάναυσα συχνό για την τσέπη του πολίτη και εντελώς δυσανάλογο με την ποιότητα των υπηρεσιών και ασφάλειας, που προσφέρει το οδικό δίκτυο.
Τα «υποζύγια» δηλαδή, οι πολίτες για την ακρίβεια, καλούνται να καταβάλλουν από τους φόρους τους υπερτιμημένο τίμημα για την κατασκευή και δυσανάλογα μεγάλο τίμημα για τη λειτουργία του οδικού δικτύου. Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Τα συμπεράσματα επίσης.
Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να ισχύσει το παράδοξο, οι κατασκευαστές των Εθνικών Οδών και αυτοκινητοδρόμων να αμείβονται με παραχώρηση σταθμών διοδίων, σε δρόμους που είτε δεν πληρούν τις προδιαγραφές είτε, όπως αυτός της Κορίνθου – Πατρών, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πλέον θανατηφόρους άξονες της Ευρώπης. Συμβαίνει ωστόσο.
Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει το παράδοξο η συχνότητα των σταθμών διοδίων να είναι αντιστρόφως ανάλογη του μήκους τους. Παρακολουθήστε με προσοχή ένα προτεινόμενο «οδοιπορικό» στον άξονα Αθηνών – Λαμίας. Μετρήστε σταθμούς διοδίων και κυρίως υπολογίστε το τίμημα που ο κάθε πολίτης καλείται να καταβάλλει.
Η νέα αυτή «φάμπρικα» των σταθμών διοδίων ως τρόπος απευθείας αφαίμαξης του Έλληνα πολίτη για τη χρηματοδότηση των κατασκευαστών που θα εκτελέσουν κατασκευαστικά έργα στο μέλλον, καλά κρατεί. Δείτε το χάρτη με τους νέους σταθμούς ανά οδικό άξονα και ετοιμαστείτε να καταβάλλετε το τίμημα.
