Το σκάνδαλο της Πολεοδομίας Ρόδου, που αποκαλύφθηκε από τις ηχογραφημένες συνομιλίες στον κοριό της ΕΛ.ΑΣ., δεν αφορά έναν, ούτε δύο επίορκους λειτουργούς. Αφορά ένα ολόκληρο δίκτυο προσώπων που λειτουργεί όπως ένα καλά λαδωμένο γρανάζι παρανομίας. Οι συνομιλίες αποκαλύπτουν πως υπάλληλοι, μηχανικοί, αλλά και διάφοροι μεσάζοντες δεν κινούνται μόνοι. Υπάρχει συντονισμός, υπάρχει δομή και κυρίως υπάρχει συστημική ατιμωρησία.
Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο – Μόνο «φράγκα»
Σε μία από τις πλέον αποκαλυπτικές συνομιλίες, που καταγράφηκε στις 21 Οκτωβρίου 2024, και την οποία δημοσιοποιεί σήμερα η εφημερίδα «Δημοκρατική της Ρόδου» ακούμε κάποιον στο τηλέφωνο, να συνδιαλέγεται με γυναίκα συνομιλήτρια. Είναι και οι δύο μηχανικοί εκ των οποίων ο ένας κατηγορούμενος και η άλλη εκτός της «λίστας» των διαπλεκόμενων.
Ο τρόπος που περιγράφουν την τακτοποίηση αυθαιρέτου, θυμίζει παζάρι σε λαϊκή και όχι συναλλαγή με βάση τον νόμο:
ΓΥΝΑΙΚΑ: «Να το προχωρήσουμε, αφού περιμένει ο άνθρωπος»
ΑΝΤΡΑΣ: «Ωραία, να το προχωρήσουμε. Να στείλει τα φράγκα, να του κάνω τη δήλωσή του κανονικά και τελείωσε»
ΓΥΝΑΙΚΑ: «Δέκα χιλιάρικα (10.000);»
ΑΝΤΡΑΣ: «Όλα θα μας τα στείλει. Πόσα θες να μας στείλει; Τα μισά τώρα και όταν του τα τελειώσουμε τα άλλα;»
«Τη δήλωση την αγόρασα δέκα. Άμα δεν θέλει, δεν θέλει. Σκασίλα μου. Έτσι κι έτσι πότε λήγουν οι δηλώσεις; Τέλος του χρόνου δεν λήγουνε; Το πολύ πολύ να τις φάω»
Και συνεχίζει με αποκαλυπτική αμεσότητα:
«Πήρα τρεις δηλώσεις και έδωσα στον άλλον τριάντα χιλιάρικα (30.000). Αλλά θα τις πουλήσω, δεν υπάρχει πρόβλημα. Την Παλιά Πόλη τι την έχουμε;»
Εδώ, η «δήλωση» ενός αυθαιρέτου μετατρέπεται σε επενδυτικό προϊόν. Και η Παλιά Πόλη – ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ρόδου – σε εργαλείο μαύρου κέρδους.
Ακόμα πιο οργανωμένο φαίνεται το κύκλωμα μέσα από μία άλλη συνομιλία, όπου συμμετέχουν τεχνικοί και συνεργάτες με εμπλοκή σε τακτοποίηση αυθαίρετων χώρων σε ενοικιαζόμενα στο Φαληράκι.
ΓΥΝΑΙΚΑ: «Ο (…) έχει πρόβλημα στην ενοικίαση του (…). Εκεί έχει ένα αυθαίρετο το οποίο το έχεις αναλάβει λέει εσύ είχες πάρει»
ΑΝΔΡΑΣ: «Είχα ανοίξει ένα πρωτόκολλο και το πλήρωσαν νομίζω, οπότε έχουμε πρωτόκολλο για τα αυθαίρετα ναι… Άμα θέλουν να το μεταβιβάσω σε άλλον μηχανικό το κάνω. Ή αλλιώς το προχωράω μαζί. Ό,τι θέλουνε»
Και όταν φτάνουν στο ζουμί:
ΑΝΔΡΑΣ: «Θα την κάνουμε με τον (…) εκεί πέρα, θα την μαγειρέψουμε. Άμα είναι να τα φτιάξω και αυτά. Άμα υπάρχει η ευελιξία…»
Η «ευελιξία» εδώ προφανώς δεν αφορά κάποιον κανονισμό. Είναι ο ευφημισμός για «παραθυράκια», γνωριμίες και τη δυνατότητα να παρακάμπτεις το σύστημα με τον σωστό άνθρωπο στη σωστή θέση.
Μάλιστα, δεν λείπουν και οι αναφορές σε χρήματα, πρόστιμα, μελέτες, προσυνεννοήσεις. Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος: να γίνει η δουλειά, αλλά όχι με βάση την προβλεπόμενη διαδικασία. Με βάση τη βολική.
ΑΝΔΡΑΣ: «Το ποσό θα είναι κάμποσο»
ΓΥΝΑΙΚΑ: «Ναι. Αλλά αξίζει. Αν πουν ότι θα το λειτουργήσουν και θα το κάνουνε, αξίζει να το κάνουνε»
ΑΝΔΡΑΣ: «Πρέπει να ρίξει λεφτά για να το φτιάξει. Λεφτά για τις τακτοποιήσεις»
Το αυθαίρετο, η παράβαση, το έλλειμμα νομιμότητας, όλα αυτά δεν αποτελούν πρόβλημα. Αρκεί να “δοθεί κάτι” και να “πέσουν λεφτά”. Το κράτος γίνεται μία ιδιωτική υπόθεση.
Η Πολεοδομία Ρόδου ως ΚΕΠ παρανομιών
Από τις συνομιλίες προκύπτει κάτι πιο επικίνδυνο απ’ τη διαφθορά: η κανονικοποίησή της. Δεν υπάρχει αίσθηση ότι διαπράττεται κάτι παράνομο. Η διαδικασία έχει τη μορφή ρουτίνας:
• Έχεις αυθαίρετο;
• Υπάρχει φάκελος;
• Πληρώνεις και προχωράμε.
• Αν έχεις άνθρωπο μέσα, βρίσκεις άκρη.
Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Είναι καθημερινή πρακτική. Ολόκληρη η Πολεοδομία εμφανίζεται μέσα απ’ αυτές τις καταγραφές σαν υπηρεσία-βιτρίνα, πίσω από την οποία στήνεται ένα σύστημα συναλλαγών.
Όσα καταγράφει ο κοριός της ΕΛ.ΑΣ. δεν είναι κουτσομπολιά ή υποψίες. Είναι απομαγνητοφωνημένες συζητήσεις που τεκμηριώνουν ποινικά αδικήματα. Και ακόμη πιο σημαντικό: αποτυπώνουν μία νοοτροπία ολόκληρης εποχής, ενός διοικητικού μηχανισμού που έχει πάψει να λειτουργεί με βάση τη νομιμότητα και λειτουργεί με βάση το ποιος ξέρει ποιον.
Πηγή: Δημοκρατική της Ρόδου
