«Είμαι Άρης και είναι όνομα μεγάλο, σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο». Με αυτούς τους στίχους κλείνει το τραγούδι – φόρος τιμής στη μνήμη του αδικοχαμένου Άλκη Καμπανού. Η άγρια δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού συγκλόνισε αδιαμφισβήτητα το πανελλήνιο, σόκαρε την κοινή γνώμη με τη στυγερότητά της και ταρακούνησε όποιον πίστευε ότι η οπαδική βία έχει ταυτότητα και κίνητρα.
Το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Άλκης τη μοιραία νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου γίνεται μνημείο, από την πρώτη κιόλας μέρα, με χιλιάδες συγκινητικά αφιερώματα να πλημμυρίζουν τα ματωμένα στενά της Χαριλάου.
Οι γονείς του γίνονται σύμβολα μεγαλοψυχίας και ενότητας, τη στιγμή που γκρεμίζεται ο κόσμος τους και διδάσκουν την αγάπη ως απάντηση στο μίσος, την αξιοπρέπεια και τις ηθικές αξίες με τις οποίες γαλούχησαν το παιδί τους.
Δεκάδες συμβολικές κινήσεις από ομάδες, με αποκορύφωμα τον φιλικό αγώνα της Δόξας Δράμας με την Καβάλα, δείχνουν τον δρόμο για την εξυγίανση του αθλητισμού.
Ο Άλκης γίνεται δίχως να το ξέρει σύμβολο. Ένα σύμβολο θυσίας, για να αλλάξει επιτέλους κάτι.
Στη σκιά αυτού του συμβόλου ο μουσικοσυνθέτης-στιχουργός Περικλής Μαυρίδης καθηλώνεται από τη βίαιη δολοφονία ενός παιδιού «που είχε όλη τη ζωή μπροστά του» και γράφει το τραγούδι του Άλκη.
«Είμαι Άρης και είναι όνομα μεγάλο, σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο» – Οι στίχοι του τραγουδιού:
«Ήταν ένα παιδί μόλις στα 19 του. Ήταν ένα παιδί με τη ζωή μπροστά του. Ήταν ένα παιδί… Mεσάνυχτα και κάτι σκοτώσανε τον Άλκη, ξεψύχησε σε μια άκρη ανατολικά. Mεσάνυχτα και κάτι σκοτώσανε τον Άλκη και άρχισε το δάκρυ να αργοκυλά.
Τώρα θα κλαις μάνα τον γιο σου και της καρδιάς ο στεναγμός σου από μέσα σου θα βγαίνει, μα πίσω πια δεν θα τον φέρνει. Ήταν ένα παιδί…
Ήταν ένα παιδί που αγαπούσε και να κάνει πολλά σίγουρα μπορούσε, ήταν ένα παιδί…
Mεσάνυχτα και κάτι σκοτώσανε τον Άλκη, σε κάτι σκαλοπάτια ανατολικά. Mεσάνυχτα και κάτι μάνα άφησε το δάκρυ, θέλω το πρόσωπο σου να χαμογελά.
Είμαι Άρης και είναι όνομα μεγάλο, σας παρακαλώ μη με χτυπάτε άλλο».
Πηγή: GRtimes
