Γιώργος Αρκουλής
Η στήλη χρωστάει έναν αποχαιρετισμό στον Θάνο Μικρούτσικο και το κάνει στο σημερινό σημείωμα καταθέτοντας τον θαυμασμό και τις ευχαριστίες για όσα μας χάρισε με το συνθετικό του ταλέντο. Ταυτόχρονα, έβαλα μπρος το ψάξιμο στο You Tube, προκειμένου να διαπιστώσω τι παίζεται τις τελευταίες ημέρες γύρω από το έργο του σπουδαίου Πατρινού. Ψάχνοντας, λοιπόν, βρήκα –και άραξα- ένα σαραντάλεπτο αφιέρωμα κάποιου που με δική του επιλογή διάλεξε δέκα τραγούδια (‘διαμάντια’ τα χαρακτηρίζει), που τα θεωρώ αντικείμενο πολύ προσεγμένης δουλειάς. Ξέρετε γιατί; Διότι, πέραν από τα διάσημα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου («Πιρόγα», «Ρόζα», «Αμλετ της σελήνης», τρία από Καβαδία («Κουρο Σίβο», «Θεσσαλονίκη», «7 νάνοι») κλπ., στο μικρό αφιέρωμα έχουν περιληφθεί δύο κομμάτια που δείχνουν την ευαισθησία του δημιουργού, τα οποία τραγούδησε με μοναδικό τρόπο ο ξεχασμένος Διονύσης Θεοδόσης, ένα παιδί από την Κρήτη που θα είχε εξαιρετική καριέρα αν δεν του είχε κλείσει ‘ραντεβού’ ο θάνατος στα 35 του μόλις χρόνια. Είναι το «Μια παλιά φωτογραφία» και το «Οσο κρατάει ένας καφές». Αυτά τα δύο θεωρώ πως είναι τα πλέον μελωδικά κομμάτια του Μικρούτσικου, μαζί με τη «Θάλασσα μάνα» που το έγραψε για την Μίλβα. Κι’ εδώ ακριβώς κρύβεται το μεγαλείο του πλούσιου ταλέντου του Μικρούτσικου. Δηλαδή να «ξεσηκώνει» με το ‘Φουέντε Οβεχούνα’, να μας ‘ταξιδεύει’ υπέροχα από τις ‘Σπηλιές της Αλταμίρα’, ως τη ‘Γέφυρα του Αδάμ στη Νότιο Κίνα’, και από την άλλη να μας γεμίζει τρυφερότητα με την φωνή του Θεοδόση. Ψάχτε τα!
.jpg)
