Ο στρατηγός Χαλίφα Χαφταρ διοικητής του εθνικού στρατού της Λιβύης, μετά από συνάντηση με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στη Μόσχα.
Οι πληροφορίες για την παρουσία Ρώσων μισθοφόρων στη Λιβύη δεν είναι κάτι νέο. Ούτε είναι εικασία ότι υποστηρίζουν τις δυνάμεις του στρατηγού Χαφτάρ.
Έχει ήδη διαμορφωθεί η άποψη ότι η Ρωσία έχει βάλει το βάρος της πίσω από τον θεωρούμενο ως ισχυρό άνθρωπο στη Λιβύη, αν και οι Ρώσοι αξιωματούχοι το αρνούνται.
Στην πραγματικότητα, η πολιτική της Ρωσίας στην Λιβύη αποτελεί μείγμα δημόσιων συμφερόντων, με επιδίωξη της Μόσχας να βελτιώσει την παγκόσμια κατάστασή της σε αντιπαράθεση με τη Δύση και με κίνητρο κέρδους για ορισμένες ρωσικές ομάδες.
Πριν από ένα χρόνο, η ιστοσελίδα Al-Monitor εξέτασε τις θεωρίες σχετικά με το κρύβεται πίσω από τις πολιτικές της Ρωσίας στην Λιβύη.
Η Μόσχα έχει πράγματι λάβει την απόφασή της υπέρ του Χαφτάρ, όπως υποθέτουν πολλοί στη Δύση, και η προσέγγιση στον Sarraj αποτελεί απλώς πρόφαση ώστε να έχει ρόλο η Ρωσία στο παιχνίδι ως αντικειμενικός διαμεσολαβητής.
Η Ρωσία γενικά αποφεύγει να παραμένει προσκολλημένη σε ένα συμβαλλόμενο μέρος μέχρι να είναι σίγουρο ότι αυτό θα γίνει μοναδικός κάτοχος εξουσίας.
Ωστόσο, στην περίπτωση της Λιβύης, υπάρχουν μερικές ισχυρές ομάδες συμφερόντων και προσωπικότητες που ασκούν πίεση στο Κρεμλίνο εναντίον του Sarraj για την υποστήριξη του Χαφτάρ και υπάρχουν εκείνοι που επιθυμούν το αντίθετο.
Για κάποιον λόγο δεν τίθεται το ερώτημα αν οι στρατιώτες των χωρών του ΝΑΤΟ, που δεν είχαν ποτέ προσκληθεί, εμφανίζονται επίσημα να ενδιαφέρονται για τη Συρία.
Φαίνονται να είναι παρόντες εκεί ως να έχουν το δικαίωμα να βρίσκονται εκεί.
Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ρωσικής πολιτικής, λειτουργεί στη Λιβύη με την προϋπόθεση ότι υπάρχει ανάγκη να αυξηθεί το περιφερειακό προφίλ της Ρωσίας ως ειρηνοποιού, προκειμένου να διασφαλιστεί η επιστροφή των ρωσικών επενδύσεων στον πετρελαϊκό τομέα που χάθηκαν λόγω της απώλειας του Λίβυου ηγέτη Moammar Gadhafi και να εκθέσει την ανικανότητα της Δύσης να διαδραματίζει εποικοδομητικό ρόλο σε οποιαδήποτε κρίση προκάλεσαν οι δυτικές πολιτικές.
Όλα αυτά συμβαίνουν εν μέσω της απίστευτης αβεβαιότητας για το τελικό αποτέλεσμα στη Λιβύη. Επομένως όλα τα πράγματα που κάνει η Ρωσία – επίσημα και όχι μισό-κρυφα – αποτελούν μεγάλο μέρος πειραματισμού.
Η κατάσταση στην Λιβύη «οφείλεται στις λανθασμένες δυτικές πολιτικές αλλαγής και στην επακόλουθη διπλωματική ανικανότητα, και όχι στη Ρωσίας. Είναι καθαρά αντιρωσική προπαγάνδα», όπως είπε ανώτερος αξιωματούχος του Κρεμλίνου, στην Al-Monitor.
Για παράδειγμα, μετά την υπογραφή των μνημονίων σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών και τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δήλωσε: «Αυτό οδήγησε στην προσπάθεια της Τουρκίας να νομιμοποιήσει τη στρατιωτική στήριξή της προς την κυβέρνηση στην Τρίπολη … συμπεριλαμβανομένης και της κατάφωρης παραβίασης του εμπάργκο όπλων».
Πληροφορίες από al-monitor.com
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
