Η Malgy (σ.σ. για προσωπικούς της λόγους επιθυμεί να υπογράφει με ψευδώνυμο) είναι Ιταλίδα δημοσιογράφος που κατοικεί στο χωριό Sondrio της Λομβαρδίας, στις Άλπεις, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελβετία. Διανύοντας την 28η μέρα αναγκαστικής καραντίνας, στη χώρα που πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού όσο καμία άλλη, η δημοσιογράφος μεταφέρει στους αναγνώστες του zougla.gr τα συναισθήματα και τις σκέψεις της για μια κατάσταση που δυστυχώς αφορά και εμάς άμεσα…
Ημέρα 28. Σχεδόν ένας μήνας, αλλά τα καλά νέα είναι ότι αυτός ο μήνας ήδη έφυγε. Η ζωή είναι παράξενη: Κάθε χρόνο, αυτή την περίοδο, κυρίως στον Βορρά, διαμαρτυρόμασταν για τη βροχή. Κρίμα, ειδικά για την περίοδο του Πάσχα.
Φέτος έχουμε ήλιο, κάτι σαν δώρο. Και οι άνθρωποι εδώ στο βουνό φτιάχνουν τους κήπους τους για τις επερχόμενες ημέρες.
Εδώ που βρισκόμαστε τώρα είναι ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο ο δήμαρχος μας αποφάσισε να οργανώσει τη διανομή της τροφής. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε με το αμάξι τους στο κοντινότερο χωριό, όπου υπάρχουν μερικά μεγάλα σούπερ μάρκετ. Φαίνεται επικίνδυνο, διότι υπάρχουν στοιχεία ότι εκεί, σε ένα χωριό μόλις 1.000 κατοίκων, περίπου το 10% έχει βρεθεί θετικό στον κορωνοϊό.
Και όχι μόνο: Πριν από την πανδημία, σε αυτή τη μικρή πόλη υπήρχε μια ομάδα εργατών οι οποίοι έχτιζαν ένα εργοστάσιο. Όλοι ήρθαν από το Codogno, κοντά στο Μιλάνο, το μέρος εντός της «κόκκινης ζώνης» όπου ξεκίνησε η μόλυνση.
Πάντα πήγαιναν σε ένα συγκεκριμένο εστιατόριο για φαγητό. Το αποτέλεσμα: σε 3 εβδομάδες, 7 άνθρωποι πέθαναν, περιλαμβανομένου και του ιδιοκτήτη του εστιατορίου.
Νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει από την κορύφωση και ο ρυθμός της μόλυνσης είναι μικρότερος από 1.
Αλλά δεν είμαστε ακόμη ελεύθεροι, όπως επιμένουν οι ειδικοί. Μη μετακινείστε, μη χαραμίσετε τις προσπάθειες που έχετε κάνει μέχρι τώρα. Μην προσπαθήσετε να πάτε στη θάλασσα την επόμενη εβδομάδα. Δεν θα σας επιτραπεί.
Καθώς γράφω βρίσκομαι συνεχώς στο ίδιο σημείο. Στο τραπέζι, κοιτώντας το βουνό, με τον γιο μου κοντά, να μελετά τα μαθήματά του. Είναι πολύ γρήγορος, γιατί του υποσχέθηκα ότι μετά μπορεί να χρησιμοποιήσει το tablet του για να παίξει με τους φίλους του. Αυτός είναι ο στόχος του για σήμερα, όπως και κάθε μέρα, και είναι ευτυχισμένος με αυτό.
Ο δικός μου είναι να ανασάνω λίγο αέρα κανονικότητας. Αυτή τη στιγμή, αυτό μοιάζει με αναπνοή οξυγόνου…
Διαβάστε ακόμα: Λομβαρδία, ημέρα καραντίνας 27η: «Το πιο σημαντικό είναι να μη σκέφτεσαι»
