Η Malgy (σ.σ. για προσωπικούς της λόγους επιθυμεί να υπογράφει με ψευδώνυμο) είναι Ιταλίδα δημοσιογράφος που κατοικεί στο χωριό Sondrio της Λομβαρδίας, στις Άλπεις, πολύ κοντά στα σύνορα με την Ελβετία. Διανύοντας την 38η μέρα αναγκαστικής καραντίνας, στη χώρα που πλήττεται από την πανδημία του κορωνοϊού όσο καμία άλλη, η δημοσιογράφος μεταφέρει στους αναγνώστες του zougla.gr τα συναισθήματα και τις σκέψεις της για μια κατάσταση που δυστυχώς αφορά και εμάς άμεσα…
Ημέρα 38η: Ψήνουμε και πάλι! Ίσως σε μερικές ημέρες θα πάω στο Μιλάνο για δουλειά. Το παιδί μου θα μείνει εδώ μαζί με τη μητέρα μου, οπότε η καραντίνα, η αυστηρή καραντίνα, έχει σχεδόν τελειώσει.
Φοβάμαι αλλά λαχταρώ να ζήσω λίγο. Ανυπομονώ να δω τους φίλους μου και να τους χαιρετήσω. Νομίζω πως θα φέρω μαζί μου φαγητό από εδώ και θα προσπαθήσω να έρθω σε επαφή με όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους. Δεν θα πάω καθόλου σε σούπερ μάρκετ.
Η μετάδοση είναι πλέον υπό έλεγχο, λένε, και τα νοσοκομεία δεν είναι τόσο γεμάτα, αλλά αυτή δεν είναι η στιγμή για να παρατήσουμε την προσπάθεια.
Ας έχουμε ελπίδα, πρέπει να δείξουμε θάρρος για να ξεκινήσουμε από την αρχή. Διάβασα κάπου ότι η επανεκκίνηση θα είναι εξίσου δύσκολη με το lockdown. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό, επειδή δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε.
Τώρα βγαίνω έξω για να αγοράσω λίγο κρέας. Η κυρία, η γειτόνισσά μας, θα έρθει και πάλι –την υιοθετήσαμε, λέει εκείνη.
Είμαι αγχωμένη, αλλά δεν γνωρίζω γιατί. Θα αποχωριστώ το παιδί μου, με την ελπίδα πως θα επιστρέψω σύντομα.
Σήμερα έχουμε μία άσκηση για το σπίτι: πρέπει να φτιάξουμε το «κουτί για τις σκέψεις», είπε ο δάσκαλος. Οπότε θα κόβουμε και θα χρωματίζουμε πάλι όλο το απόγευμα.
Και μετά, λίγη γυμναστική. Και τότε, τι;
Είναι πολύ δύσκολο το γέμισμα της ώρας, αυτές τις ατελείωτες ημέρες.
Είμαι σίγουρη ότι, κατά κάποιον τρόπο, θα μας λείψει όλο αυτό το περίσσευμα χρόνου.
Το μόνο θετικό, πραγματικά το μοναδικό, είναι η αναγέννηση της φύσης.
Η μόλυνση έχει σχεδόν εκλείψει και στον ουρανό, εδώ στο βουνό, μπορούμε να δούμε μερικά γεράκια.
