Με δειλά βήματα είναι η αλήθεια η Ιταλία επιστρέφει σε μία πρώτη φάση κάποιας κανονικότητας με αυστηρά ωστόσο μέτρα επιτήρησης. Οι αρχές ενθαρρυμένες από τον χαμηλό αριθμό νεκρών μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, 174 για την ακρίβεια, προχώρησαν στην άρση ορισμένων μέτρων περιορισμού των κατοίκων στα σπίτια τους. Τα σχολεία βεβαίως δεν άνοιξαν και σε ορισμένες περιοχές ενδεχομένως να μην ανοίξουν καθόλου. Όμως για πρώτη φορά μετά από ένα βασανιστικό διάστημα αναγκαστικού αποκλεισμού στα σπίτια τους οι Ιταλοί μπορούν να πάρουν μία ανάσα.
Από τη Δευτέρα λοιπόν 4 Μαΐου επιτρέπεται στα μέλη των οικογενειών να παρίστανται στην κηδεία των δικών τους ανθρώπων αλλά σε περιορισμένο αριθμό. Μόλις 15 άτομα μπορούν να παραστούν σε μία κηδεία. Πρόκειται για σημαντική αλλαγή αν σκεφτεί κανείς πως μέχρι σήμερα οι Ιταλοί παρακολουθούσαν από το παράθυρό τους να περνά το φέρετρο του δικού τους ανθρώπου.
Η Ιταλία, όπου ο αριθμός των νεκρών αγγίζει πλέον τις 30.000, μπορεί να δουλέψει και πάλι. Η οικοδομή, τα εργοστάσια, οι βιομηχανίες παίρνουν μπρος επίσης από τη Δευτέρα, αν και ενθαρρύνεται με όλους τους τόνους η τηλεργασία. Ανοίγουν, ή για την ακρίβεια μισοανοίγουν, και τα εστιατόρια όχι για να σερβίρουν φαγητό, αλλά για delivery. Περισσότερες ελευθερίες θα έχουν οι εστιάτορες στη Βενετία από την υπόλοιπη Ιταλία. Οι Ιταλοί μπορούν και να μετακινηθούν πια, αλλά αυστηρά εντός της περιοχής διαμονής τους προκειμένου να επισκεφθούν μέλη των οικογενειών τους. Απαγορεύονται βεβαίως οι μετακινήσεις εκτός των εγγύς περιοχών κατοικίας. Ούτε λόγος για ταξίδια εκτός νομού.
Το απαγορευτικό ωστόσο εξακολουθεί να ισχύει για κάθε κοινωνική εκδήλωση, πολιτιστικά και αθλητικά events, πολιτικές συναθροίσεις, ακόμα και για ευρείας κλίμακας οικογενειακές συγκεντρώσεις. Σιγά σιγά προφανώς θα αρθούν και οι υπόλοιπες απαγορευτικές διατάξεις ανάλογα και με τις μετρήσεις και τα πορίσματα των αλγορίθμων. Η Ιταλία εξέρχεται του «πάγου», αλλά εξακολουθεί να είναι «παγωμένη» μέχρι νεοτέρας.
Τον παλμό μίας κοινωνίας που υπέστη συλλογικό μετατραυματικό στρες καταβάλλοντας μεγάλο τίμημα στην πανδημία αυτή εκφράζει με τον δικό της τρόπο η δημοσιογράφος η οποία έστειλε στη Ζούγκλα την πιο πρόσφατη σελίδα του ημερολογίου της:
