Ως γνήσιο τέκνο των Κάτω Χωρών ο κ. Χέρμαν Βαν Ρομπέϊ , πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν και στην ουσία πολιτικά διακοσμητικός, αλλά πάντα Βέλγος, θα έπρεπε να περάσει την τελετουργία της «δημόσιας έκθεσης σε ούρηση», που αποτελεί θεσμό στη χώρα του.
Στις Βρυξέλλες τους «κατουράνε» εν είδη κοινής αποδοχής. Κάποτε το έθιμο αφορούσε στους Πρίγκιπες. Τώρα αφορά στους Γραφειοκράτες. Άλλαξε ο Μανωλιός δηλαδή και δεν συμμαζεύεται.
Ο μικρός Julien ουρεί τους πάντες λοιπόν για να θυμίζει το ιστορικό παρελθόν της πόλης των Βρυξελλών. Άλλοι βλέπετε έχουν Παρθενώνες να επιδείξουν ως σύμβολα και άλλοι τον «μικρό πρίγκιπα σε στάση ουρήσεως».
Όσοι έχουν επισκεφθεί τις Βρυξέλλες γνωρίζουν καλά τον μικρό Julien. Πρόκειται για ένα μπρούτζινο άγαλμα ενός δίχρονου αγοριού που με περίσσιο θράσος «ουρεί» τους περαστικούς από την μεγάλη πλατεία Grand Place, στη διασταύρωση των οδών l’Étuve/Stoofstraat και Chêne/Eikstraat.
Το «Manneken Pis», όπως αποκαλούν το άγαλμα οι ντόπιοι και σημαίνει «αγοράκι που κατουράει», είναι το σήμα κατατεθέν της βελγικής πρωτεύουσας και διοικητικού κέντρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δημιουργός του Julien είναι ο γλύπτης Jerome Duquesnoy και τοποθετήθηκε στο κέντρο των Βρυξελλών μεταξύ 1618-1619.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για το τι συμβολίζει το άγαλμα, αλλά ο επικρατέστερος είναι αυτός για τον Δούκα Godfrey III του Leuven. Το 1142 τα στρατεύματα αυτού του 2χρονου άρχοντα μάχονταν ενάντια του Berthouts, τους Λόρδους Grimbergen, στο Ransbeke (τώρα Neder-over-Heembeek). Τα στρατεύματα έβαλαν το λιλιπούτειο Λόρδο σε ένα καλάθι, το οποίο κρέμασαν σε ένα δέντρο για να τους δίνει δύναμη. Από εκεί, το αγόρι ούρησε στα στρατεύματα του Berthouts, τα οποία έχασαν τελικά τη μάχη.
Οι αρχές της πόλης ντύνουν το «γυμνό αγόρι» αρκετές μέρες την εβδομάδα σύμφωνα με ένα πρόγραμμα που αναρτάται στο σιντριβάνι που το περιβάλλει.
Η «γκαρνταρόμπά» του αποτελείται από πολλά κοστούμια τα οποία εκτίθενται επίσης στο Μουσείο της Πόλης στην Grand Place, απέναντι από το Δημαρχείο.
