Ο Γιώργος Μιχάλακας μιλάει για την «11η Σεπτεμβρίου»
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
19 χρόνια έχουν περάσει από την 11η Σεπτεμβρίου 2001
και -σε ένα επίπεδο Αποκατάστασης τού Χρόνου-
σάς παραθέτω τη ραδιοφωνοποίηση πάλαι ποτέ χρονογραφήματός μου
με τίτλο «Ο Κόσμος που άλλαξε τη Μέρα»
(συνοδευτικώς, ακούγεται το «Requiem For A Dream» τού Clint Mansell).
Φυσικά, εκτός από το σχετικό ηχητικό αρχείο,
θέτω αυτούσιο και το αρχικό κείμενο
στη διάθεση των ανθρώπων με προβλήματα ακοής,
αλλά και σε όσες και όσους από εσάς προτιμάτε την ανάγνωση.
Οι λέξεις που ακολουθούν είναι αφιερωμένες στην «11η Σεπτεμβρίου»,
ως ένα ελάχιστο «Μνήμης Ένεκεν» στα θύματά της.
Αυτά που θα ακούσετε
αφορούν στο συναισθηματικό πλαίσιο
που φέρει μαζί της από το 2001 η συγκεκριμένη ημερομηνία.
Δηλαδή, «Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ».
Ο Απόλυτος Προσδιοριστικός Τίτλος.
Η Απόλυτη Περιγραφή των Επιπτώσεων.
Όταν η Προφητεία γίνεται «Παγκόσμια Ικανότητα»
και ολόκληρος ο πλανήτης ομονοεί από τις πρώτες στιγμές
για τα επακόλουθα ενός γεγονότος.
Η «11η Σεπτεμβρίου», βέβαια, δεν ήταν «ένα γεγονός». Ήταν «ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ».
Παρ’ ότι η επίθεση στους «Δίδυμους Πύργους»
δεν συνοδεύεται σχεδόν ποτέ από τη χρονιά που συνέβη,
όλοι καταλαβαίνουμε πως το άκουσμα «11η Σεπτεμβρίου»
δεν αντιπροσωπεύει κάτι καλό·
ή ακριβέστερα, κάτι ευχάριστο·
μην ξεχνάμε,
πως το Καλό μπορεί να εξαχθεί και από ακραία δυσάρεστες καταστάσεις.
Η φράση «Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο»
έχει δώσει τις εξετάσεις της στο μυαλό μας, στην καρδιά μας, στην ψυχή μας,
όπως και γενικότερα στην Παγκόσμια Διαχρονικότητα.
Αυτές τις μέρες επαναλαμβάνεται στα δελτία ειδήσεων,
με τη συνοδεία τής Εικόνας που οριοθέτησε την εν’ λόγω ημέρα-σύμβολο.
Σκέφτεσαι τη δυναμική της και ανατριχιάζεις.
«Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο» διαβάζεις στην οθόνη
και επαναλάμβανεις με δέος: «Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο».
Ξάφνου συνειδητοποίησα κάτι συγκλονιστικό..:
Το πλήρωμα τού Χρόνου δεν είναι η Μέρα.
Το πλήρωμα τού Χρόνου είναι ο Κόσμος.
Ο Κόσμος που άλλαξε τη Μέρα.
Ο Κόσμος,
που με αποπροσανατολιστική ευθυνοφοβία
μετατόπισε την ευθύνη του σε μία απλή ημέρα,
η οποία έμελλε να είναι το τραγικό του θύμα.
Αν υπήρχε δικαστήριο,
με δικαιοδοσία τη διατήρηση τής εννόμου τάξεως
ανάμεσα στον Άνθρωπο και στον Χρόνο,
ο Άνθρωπος θα καταδικαζόταν για συκοφαντική δυσφήμιση σε βαθμό κακουργήματος
γι’ αυτό του το ανοσιούργημα.
Θύμα, η άτυχη 11η Σεπτεμβρίου, που είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά του.
Αυτός, ο Άνθρωπος, είχε βγει για να προκαλέσει το Κακό.
Με τη διττή έννοια τής Πρόκλησης..:
Το προκαλούσε κάνοντας
και το προκαλούσε να κάνει.
Να λοιπόν που ανακαλύπτουμε
αυτό που επί αιώνες αποτελεί επιστημονικό ζητούμενο..: Το Αεικίνητο.
Το Κακό είναι το Αεικίνητο. Ένα αδιάκοπο μπούμερανγκ.
Ο καθένας έχει τη δική του «11η Σεπτεμβρίου»·
απλά, για τον καθένα αυτή έχει διαφορετικό όνομα, διαφορετική αρίθμηση.
Όλα αυτά, με κάνουν να θαυμάζω την πολυτέλεια τού «Γράφειν».
Την πολυτέλεια να ξεκινάς γνωρίζοντας
πως στην «υπηρεσία» τού άρθρου σου τίθεται ο Απόλυτος Προσδιοριστικός Τίτλος,
η Απόλυτη Περιγραφή των Επιπτώσεων,
και να καταλήγεις με τη συνειδητοποίηση,
ότι η Αλήθεια κρύβεται στην Αντιστροφή τού Απόλυτου.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΜΕΡΑ!
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
