ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ
HAARETZ – 21 Σεπτεμβρίου 2025
Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, νωρίτερα φέτος. Πίστωση: Νόαμ Ρέβκιν-Φέντον
Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου επικράτησε εκκωφαντική σιωπή μετά την ομιλία του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου για το Ισραήλ-«Σούπερ Σπάρτη».
Σαν μαγνητική τομογραφία της, έδειξε στο κοινό την εικόνα ενός εγκεφάλου που κατέρρεε. Αμέσως η αντιπολίτευση θα έπρεπε να είχε ανακοινώσει ότι, σε απάντηση στην ομιλία του «τρελού βασιλιά», θα πραγματοποιούσε συνέντευξη Τύπου σε ζώνη υψηλής τηλεθέασης. Δεν είναι δική μου δουλειά να αποφασίσω ποια είναι η αντιπολίτευση και ποιοι από τους αρχηγούς των κομμάτων θα έπρεπε να το είχαν κάνει. Αλλά θα έπρεπε να είχε γίνει.
Στη συνέχεια, στις ώρες αιχμής των ειδήσεων, η αντιπολίτευση –αυτή η αφηρημένη οντότητα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, της οποίας οι ηγέτες κατά καιρούς δηλώνουν ότι θα συναντηθούν για να συντονίσουν τις κινήσεις τους και μετά ξανακοιμούνται– θα έπρεπε να είχε εξηγήσει στους τηλεθεατές ότι κατανοεί τον τρόμο που τους κατέλαβε. Είναι δυσάρεστο να βλέπεις την ψυχική και συναισθηματική κατάρρευση ενός πρωθυπουργού στην πιο δύσκολη στιγμή που έχει γνωρίσει η χώρα, αλλά αυτό θα ήταν εντάξει.
Η ίδια αντιπολίτευση θα έπρεπε να είχε προτείνει ένα σαφές σχέδιο για να βγάλει τη χώρα από την διπλωματική απομόνωση στην οποία την έχει καταδικάσει ο Νετανιάχου και να εξηγήσει πώς σκόπευε να επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης, να ενισχύσει τις διεθνείς της σχέσεις και να αντιμετωπίσει το υψηλό κόστος ζωής.
Γι’ αυτό, το πρώτο βήμα θα ήταν να αποχωρήσει ο στρατός από τη Γάζα και να τερματιστεί ο εγκληματικός, αιμοδιψής πόλεμος του Νετανιάχου και της κυβέρνησής του, που καταστρέφει τις σχέσεις με τους ιστορικούς φίλους του Ισραήλ και προκαλεί οικονομική ζημιά. Η αντιπολίτευση θα έπρεπε να πει στο κοινό ότι δεν θα υπάρξει Σπάρτη εδώ, αλλά για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να μας βοηθήσετε να απομακρύνουμε αυτόν τον απαίσιο πρωθυπουργό.
Την ίδια στιγμή, η αντιπολίτευση θα έπρεπε να είχε κοιτάξει κατάματα την κάμερα, να απευθυνθεί στη γενική εισαγγελέα και να πει σε αυτήν και στο κοινό ότι γνωρίζει –όπως κάθε άνθρωπος στο Ισραήλ– ότι ο Νετανιάχου είναι ψυχικά αδύναμος, ότι σαφώς δεν μπορεί να συνεχίσει τον ρόλο του και ότι πρέπει να εκπληρώσει το έργο της με υπευθυνότητα’ να βοηθήσει τη χώρα σε μια περίοδο κρίσης και να τον απομακρύνει από το αξίωμά της.
Γι’ αυτό σημειώνεται στην αρχή αυτού του κειμένου ότι είναι τόσο σημαντικό. Είναι η στιγμή που η αλήθεια αναδύεται σαν τον ήλιο που σκάει μέσα από τα σύννεφα. Κάθε δευτερόλεπτο που ακολουθεί είναι η αρχή της ομαλοποίησης. Σαν ένα άτομο που δεν έχεις δει εδώ και πολύ καιρό, και στο πρώτο δευτερόλεπτο, σκέφτεσαι πώς ο χρόνος μας γερνάει όλους. Αλλά λίγα λεπτά αργότερα, η τρέχουσα εικόνα του προσώπου του και αυτή που θυμόσουν πριν από δύο δεκαετίες αρχίζουν να επικαλύπτονται, και μια ώρα αργότερα, νομίζεις ότι δεν έχει γεράσει ούτε μια μέρα.
Δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την ομαλοποίηση να συμβεί, όχι μόνο επειδή χάνουμε μια χρυσή ευκαιρία να αποκαλυφθεί η αλήθεια, αλλά επειδή αυτό που θα ακολουθήσει την ομαλοποίηση της παραμόρφωσης θα είναι ακόμη χειρότερο. Για παράδειγμα, ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών που μοιάζει με αντισημιτική καρικατούρα από μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς, δηλώνει ενώπιον μιας επιτροπής ότι η Γάζα είναι μια χρυσή γη ακινήτων και ότι επειδή ο πόλεμος κόστισε τόσα πολλά χρήματα, πρέπει να κερδίσουμε ένα ποσοστό από τη γη της για να γεμίσουμε το δημόσιο ταμείο.
Από αριστερά: Γιαΐρ Γκόλαν, Αβίγκντορ Λίμπερμαν, Μπένι Γκαντς και Γιαΐρ Λαπίντ. Πίστωση: Ολιβιέ Φιτουσί
Δεν χρειάζεται και πολλή πολιτική φαντασία για να προσφέρει κανείς μια «πολιτική αλλαγής» γι’ αυτό. Μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με τη μετριότητα που χαρακτηρίζει την αντιπολίτευση που αναδύθηκε εδώ στη σκοτεινή και μακρά εποχή της διακυβέρνησης Νετανιάχου και να πούμε την αλήθεια: τα λόγια του Θανατοφάγου δείχνουν αυτό το μέρος για αυτό που είναι – μια αρπακτική αποικιοκρατική οντότητα που απαιτεί δραματική διόρθωση.
Αυτή η οντότητα, που ονομάζεται αντιπολίτευση, πρέπει να καταλάβει ότι ένας ηγέτης δεν περιμένει το κοινό να του πει τι θέλει να ακούσει, αλλά διαμορφώνει το δικό του όραμα και πείθει το κοινό να το πιστέψει.
Αυτή τη στιγμή, αμέσως μετά την δημόσια επίδειξη της γνώμης του Νετανιάχου, οι περισσότεροι άνθρωποι θα είχαν ακολουθήσει το παράδειγμα της αντιπολίτευσης. Αλλά αυτό δεν συνέβη, και για άλλη μια φορά έχασαν μια ευκαιρία που μπορεί να μην ξαναέρθει ποτέ σε αυτές τις κρίσιμες μέρες. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει πραγματική πολιτική δύναμη να αντιταχθεί στον Νετανιάχου είναι τουλάχιστον εξίσου τρομερό με το γεγονός της ύπαρξής του.
Άλλα άρθρα της Haaretz:
- Ο Νετανιάχου μετατρέπει το Startup Nation σε Sparta Nation – και στην πορεία αυτοκατηγορείται
- ToIσραήλ, ολομόναχο; Κατανοώντας την έκκληση του Νετανιάχου για οικονομική αυτοδυναμία
- Η Σπάρτη του Νετανιάχου κυβερνάται από μια εγκληματική συμμορία που θεωρεί τον εαυτό της υπεράνω του νόμου.
