Τόσο στην Αγγλία όσο και στην Αμερική, διοργανώνονται κατά καιρούς διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις που στοχεύουν στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού για τις συνέπειες της μοναξιάς στην ψυχική υγεία του ανθρώπου. Η μοναξιά αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και επηρεάζει σε βάθος τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική μας υγεία. Σε μια ατομικιστική κοινωνία όπως η Αγγλία, όπου οι άνθρωποι συχνά εστιάζουν στις προσωπικές τους ανάγκες και επιδιώξεις, το πρόβλημα είναι ακόμη πιο έντονο. Γι’ αυτόν τον λόγο, η αγγλική κυβέρνηση έχει εντάξει το ζήτημα στην πολιτική της ατζέντα, προσπαθώντας να ενημερώσει τους πολίτες για τη σοβαρότητα του προβλήματος και να τους ενθαρρύνει να αναζητήσουν λύσεις.
Η μοναξιά είναι μια εμπειρία που όλοι μας έχουμε βιώσει σε κάποιο σημείο της ζωής μας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Εντούτοις, όταν αντιμετωπίζουμε άγχος, φόβο ή προσωπικές δυσκολίες, συχνά δεν συνδέουμε αυτά τα συναισθήματα με την έλλειψη μιας υποστηρικτικής κοινότητας γύρω μας στην οποία μπορούμε να απευθυνθούμε και να μιλήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι να προσπαθούμε να διαχειριστούμε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μόνοι μας, πληρώνοντας πολλές φορές βαρύ συναισθηματικό και ψυχολογικό τίμημα. Πολλοί από εμάς έχουμε την πεποίθηση ότι είμαστε οι μόνοι που περνάμε δύσκολες στιγμές, μια σκέψη που συχνά οδηγεί στη ντροπή και τον πόνο. Αυτό το αίσθημα απομόνωσης μπορεί να μας εγκλωβίσει ακόμα περισσότερο, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι είμαστε αόρατοι και αβοήθητοι.
Η κατάσταση αυτή, ωστόσο, μπορεί να αλλάξει όταν βρίσκουμε το θάρρος να μιλήσουμε σε κάποιον που μπορεί να μας ακούσει χωρίς να μας κρίνει ή να μας κάνει να νιώσουμε ντροπή. Όταν κάποιος μας ακούει με κατανόηση, αισθανόμαστε ξανά φυσιολογικοί, ενώ τα προβλήματα αρχίζουν να φαίνονται λιγότερο ανυπέρβλητα. Η αίσθηση ότι κάποιος μας καταλαβαίνει, μας αποδέχεται και μας στηρίζει είναι το πρώτο βήμα προς την αποκατάσταση της ψυχικής μας ισορροπίας.
Η έλλειψη επικοινωνίας, από την άλλη πλευρά, μας οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο απομόνωσης. Η απομόνωση μπορεί να εξελιχθεί σε κατάθλιψη, να οδηγήσει σε αυτοτραυματισμό ή ακόμα και σε αυτοκτονικούς ιδεασμούς. Όταν νιώθουμε ότι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, τα προβλήματα μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας κατακλύζουν. Η ελπίδα χάνεται, τίποτα δεν αλλάζει, και η ζωή γίνεται δυσβάσταχτη. Γι’ αυτό, είναι ζωτικής σημασίας να διατηρούμε συνδέσεις με τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για εμάς – εκείνους που μας αγαπούν, που δεν θα μας κατακρίνουν, πιστεύουν σε μας, και μπορούν να μας υπενθυμίσουν ότι δεν είμαστε μόνοι.
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να απομονωνόμαστε όταν νιώθουμε πίεση. Ίσως να πιστεύουμε ότι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν αρέσουν σε όλους μας τα πάρτι ή το clubbing (ούτε και μένα μου αρέσουν ιδιαίτερα!), σίγουρα όμως χρειαζόμαστε τουλάχιστον έναν άνθρωπο στην ζωή μας που μπορούμε να εμπιστευθούμε τον πόνο μας. Στην πραγματικότητα, αυτό που χρειάζεται δεν είναι η διαρκής κοινωνική δραστηριότητα, αλλά η ύπαρξη ενός ατόμου ή μιας ομάδας ανθρώπων με τους οποίους μπορούμε να μιλήσουμε ειλικρινά. Αυτή η αίσθηση του “ανήκειν” μπορεί να μας προσφέρει τη σταθερότητα και την ασφάλεια που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε.
Η αντιμετώπιση της μοναξιάς δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά είναι απαραίτητη για τη συναισθηματική μας υγεία. Αν θέλεις να ξεκινήσεις τη διαδικασία της θεραπείας και της εξέλιξης, το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις τη μοναξιά που νιώθεις και να δώσεις σημασία στα συναισθήματά σου. Μίλησε σε κάποιον που αγαπάς και εμπιστεύεσαι – κάποιον που μπορεί να σε ακούσει χωρίς να σε κρίνει. Το μοίρασμα των συναισθημάτων σου όχι μόνο θα σε βοηθήσει να ανακουφιστείς, αλλά θα σου δείξει επίσης ότι δεν είσαι μόνος στον αγώνα σου. Μέσα από τη σύνδεση με τους άλλους, μπορείς να ανακαλύψεις νέους τρόπους να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις της ζωής και να χτίσεις μια πιο ευτυχισμένη και ισορροπημένη καθημερινότητα.
