Η Δέσποινα Βανδή μπορεί να έχει την εικόνα μιας λαμπερής, όμορφης, και πλούσιας γυναίκας, με τον διάσημο σύζυγο και την ευτυχισμένη οικογένεια, αλλά η ζωή της δεν ήταν πάντα έτσι.
Αντιθέτως μάλιστα, τα παιδικά της χρόνια ήταν δύσκολα, σκληρά και καταπιεστικά.
Η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως παιδί μεταναστών της Γερμανίας, ανθρώπων της βιοπάλης που με σκληρή δουλειά προσπαθούσαν να βελτιώσουν τουλάχιστον τη ζωή των παιδιών τους.
Ο πατέρας της ήταν εργάτης σε εργοστάσιο με πλαστικά και με δυσκολία μπορούσε να της προσφέρει τα βασικά πράγματα που είχε ανάγκη ή ήθελε ένα μικρό κοριτσάκι.
Όπως ένα ζευγάρι παπούτσια για παράδειγμα, που η Δέσποινα έπρεπε να περιμένει τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα για να τα αποκτήσει.
Στο σχολείο τα παιδιά των δικηγόρων ή των γιατρών μπορεί να της μιλούσαν καμιά φορά στην τάξη, αλλά έξω από αυτή η επικοινωνία μαζί της δεν ήταν επιτρεπτή. Δεν είχαν το ίδιο κοινωνικό στάτους βλέπετε…
Από την άλλη, η μικρή, τότε, Δέσποινα δεν είχε και καμιά αυτοπεποίθηση. Με φουντωτά, μαύρα μαλλιά και μερικά κιλά παραπάνω, το μόνο που πίστευε ότι μπορεί να κάνει τους άλλους να τη συμπαθήσουν ήταν άμα τους χαμογελούσε.
Και αυτό έκανε. Βεβιασμένα χαμογελούσε συνέχεια σε όλους, χωρίς η ίδια να το αισθάνεται, και χωρίς να υπάρχει και κανένας λόγος.
Ελευθερία να βγαίνει έξω δεν είχε καμία, μιας και οι γονείς της ήταν πολύ αυστηροί, οπότε είδε ως την μόνη της σωτηρία σε αυτό το αδιέξοδο που αισθανόταν μέσα της το διάβασμα.
Διάβαζε συνέχεια μέχρι που κατάφερε και μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Έτσι κατάφερε και έφυγε από το πατρικό της στην Καβάλα, για να βρει το δικό της δρόμο.
Και τον βρήκε. Το υπόλοιπο της ζωής της είναι γνωστό σε όλους μας. Η ζωή ενός ασχημόπαπου που έγινε κύκνος, μιας μικρής σταχτοπούτας από την Καβάλα.
Ένα μάθημα ζωής που δεν ξεχνάει ποτέ η ίδια, αλλά ούτε πρέπει να ξεχνάμε και εμείς. Ιδίως τα μικρά παιδιά που αισθάνονται ίσως και αυτά το δικό τους αδιέξοδο, και βλέπουν τη ζωή τους χωρίς καμιά ελπίδα για το μέλλον. Η ζωή της Δέσποινας είναι μια λαμπερή απόδειξη ότι πάντα υπάρχει ελπίδα.
