Όταν ένα πολύχρωμο παιχνίδι ρίχνει «μαύρη» αυλαία.
Το «Ρουκ-Ζουκ» είναι εξαιρετικό παιχνίδι·
ναι μεν φαντάζει απλό στην επινόησή του και προσιτό σε όλους,
αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για concept υψηλών απαιτήσεων
όπου ο εκάστοτε συμμετέχων πρέπει -θεωρητικώς, τουλάχιστον-
να συνδυάζει την Ευστροφία, τη Γνώση, τη Φαντασία και τη Μεταδοτικότητα.
Βεβαίως,
όσο κι αν αυτός ο συνδυασμός καθίσταται ανέφικτος στην πλειοψηφία των περιπτώσεων,
όσο κι αν ενίοτε προκαλείται σμπαράλιασμα των νεύρων στους τηλεθεατές
με τις περιγραφές και με τις απαντήσεις που δίνονται,
το «Ρουκ-Ζουκ» είναι το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι τής Ελληνικής Τηλεόρασης,
όπου ανά πάσα στιγμή δεν γνωρίζεις τι μπορεί να σού ξημερώσει.
Όμως, αυτήν τη φορά, λίγο πριν τη φετινή αυλαία,
έμελλε να ξημερώσει… Ρατσισμός.
…
Ανάμεσα στις δοκιμασίες που έχουν προστεθεί στην αρχική δομή, είναι το τεστ Ορθογραφίας·
πρόκειται για αξιέπαινη παρέμβαση παιδευτικού χαρακτήρα,
όπου ζητείται από τούς παίκτες να γράψουν ορθώς μία λέξη,
η οποία εμπεριέχεται σε λογοτεχνικό κείμενο
που απαγγέλλει η παρουσιάστρια Ζέτα Μακρυπούλια
(μάλιστα, αμέσως μετά το πέρας τής συγκεκριμένης ενότητας,
ο φιλόλογος τής εκπομπής αναφέρει και την ετυμολογία τής λέξης,
βάζοντας την ενδιαφέρουσα τελική «πινελιά»).
Μέχρι εδώ όλα καλά·
η Γλώσσα, η Λογοτεχνία και η Γνώση ενώνονται με εύπεπτο τρόπο
και επιτελούν μορφωτικό έργο χωρίς να αποπνέουν σνομπισμό προς τη Νεολαία
που ως επί το πλείστον είναι το «target group» τού «Ρουκ-Ζουκ».
Όμως, στο προτελευταίο επεισόδιο τής σεζόν είχαμε μία θλιβερή «αστοχία υλικού»,
που αμαυρώνει τη μέχρι πρότινος ανέμελη πολύχρωμη εικόνα…
Όλα ήταν έτοιμα για τη δοκιμασία τής Ορθογραφίας·
ο διαγωνιζόμενος βρισκόταν μπροστά στον πίνακα
και η Ζέτα Μακρυπούλια εξεκίνησε να αναγιγνώσκει απόσπασμα
από το αστυνομικό μυθιστόρημα «Σκελετοί στο κελάρι» τού Ίαν Ράνκιν:
«Ο Στόρι κούνησε το κεφάλι του.
Πράγματι·
αισθητήρες που αντιλαμβάνονται τη θερμότητα τού σώματος,
“ηλεκτρονικά σκυλιά” που λειτουργούν με την όσφρηση.
– Επομένως, θα βρίσκατε τούς λαθρομετανάστες έτσι κι αλλιώς;
– Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.
Ο Στόρι σταμάτησε και κοίταξε τον Ρέμπους.
– Τι ακριβώς υπαινίσσεσαι, επιθεωρητή..;
– Απολύτως τίποτα. Τι νομίζεις ότι υπαινίσσομαι;».
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.
Σε μία εκπομπή που αγαπιέται και στελεχώνεται από πιτσιρικάδες,
ακούγεται -και συνεπαγωγικώς διαφημίζεται κι υϊοθετείται-
ο ρατσιστικός όρος «λαθρομετανάστες».
Ποιοι «Σκελετοί στο κελάρι»; Εδώ δεσπόζουν οι «Σκελετοί στο κεφάλι».
Δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο
πώς αντιμετωπίζει το εξόχως ευαίσθητο «Μεταναστευτικό Ζήτημα»
ο συγγραφέας στο εν λόγω βιβλίο του·
το θέμα είναι ότι απολύτως άκριτα, επιπόλαια, ενδεχομένως και ύποπτα,
αυτός ο εκτρωματικός όρος
που έλκει ευθέως την προέλευσή του από τη Ρατσιστική Ρητορική,
ακούστηκε σε ένα δημοφιλές τηλεπαιχνίδι που ασκεί επιρροή στις νεαρές ηλικίες.
Οι ευθύνες τού ατοπήματος βαρύνουν σύμπασα την παραγωγή τού «Ρουκ-Ζουκ»·
ευθύνη έχει ο συντάκτης που έκανε την επιλογή τού αποσπάσματος,
ευθύνη έχει ο αρχισυντάκτης που ενέκρινε το απόσπασμα,
ευθύνη έχει η Ζέτα Μακρυπούλια που απήγγειλε το απόσπασμα.
Κι όλα αυτά, γιατί;
Κι όλα αυτά, με ποια αφορμή;
Όλα αυτά,
μόνο και μόνο για να ζητηθεί από τον παίκτη η ορθογραφία τού ρήματος «υπαινίσσομαι»
(οποία ειρωνική σημειολογία,
καθώς ο ρατσιστικός υπαινιγμός ήταν διάχυτος στο επιλεχθέν απόσπασμα).
…
Οι λέξεις έχουν τη δική τους δυναμική και τη δική τους επιρροή
στη Συλλογική Συνείδηση και στο Συλλογικό Υποσυνείδητο.
Ως διά μαγείας, λοιπόν,
λες και χάθηκαν οι υπόλοιπες λέξεις τής Ελληνικής Γλώσσας,
λες και η πλουσιότερη Γλώσσα στην Ιστορία τής Ανθρωπότητας
δεν έχει δεκάδες χιλιάδες λέξεις με ενδιαφέρουσα ορθογραφία και ετυμολογία,
έπρεπε -σώνει και ντε- να παίξει το ρήμα «υπαινίσσομαι»
και δη μέσω ενός απογυμνωμένου κειμένου που παρήγαγε γκετοποίηση.
Όχι, δεν πρόκειται απλώς για μία άτυχη στιγμή,
αλλά για συνειδητή ιδεολογική προσέγγιση των στελεχών τού «Ρουκ-Ζουκ».
Ο όρος «λαθρομετανάστης» αποτελεί κυρίαρχη έννοια στο «Ακροδεξιό Λεξιλόγιο»,
όπου η αρμόζουσα ανθρωπιά και η δέουσα πολιτική ορθότητα παρακάμπτονται,
προκειμένου οι πρόσφυγες και οι κάθε λογής δυστυχείς που αποζητούν μία «δεύτερη πατρίδα»
να εξομοιώνονται με τα εγκληματικά στοιχεία αλλοδαπής προελεύσεως
και έτσι να καθαγιάζεται η Ξενοφοβία στην «Κολυμβήθρα τής Γενίκευσης»
(θυμίζω ότι «Γενίκευσις: Αρχή Φασισμού»).
Ως εκ τούτων, καταλογίζω πρόθεση σε άπαντες τούς εμπλεκόμενους,
διότι επέλεξαν να προσφέρουν δημοσιότητα
σε έναν όρο που -αν μη τι άλλο- σίγουρα ήξεραν ότι είναι επιεικώς «αμφιλεγόμενος»·
είναι γνωστό τοις πάσι ότι υπάρχει ο δόκιμος προσδιορισμός «Παράνομος Μετανάστης»
που θέτει το φλέγον ζήτημα στη σωστή βάση του
και εκθέτει τούς χρήστες τής απάνθρωπης διατύπωσης «λαθρομετανάστης»·
μία απάνθρωπη διατύπωση που βρίσκει την κορύφωση τής χυδαιότητάς της
στην αποκρουστική φασιστική συντόμευση «λάθρο».
Αρνούμαι να δώσω έστω και το ελάχιστο ελαφρυντικό
στην παραγωγή τού «Ρουκ-Ζουκ» και στην παρουσιάστριά του, τη Ζέτα Μακρυπούλια.
Αρνούμαι να το κάνω,
διότι μού είναι αδύνατο να δεχθώ ότι ο μικρός Αϊλάν
-αυτό το παιδάκι από τη Συρία που μόλις στα 3 του χρόνια έγινε πρόσφυγας
και το άψυχο σώμα του ξεβράστηκε στα τουρκικά παράλια μετά από ναυάγιο στο Αιγαίο-
ήταν απλώς ένας «λάθρο».
Συμπληρωματική Σημείωση:
Επέλεξα να δημοσιεύσω ένα από τα αναρίθμητα συγκινητικά σκίτσα
που απετέλεσαν τη «Συγγνώμη τής Ανθρωπότητας»
σε αυτό το παιδάκι που έφυγε από τη ζωή προτού προλάβει να ζήσει.
Επέλεξα να δημοσιεύσω ετούτο το σκίτσο
και όχι τη σχετική φωτογραφία που είχε κάνει από την πρώτη στιγμή τον γύρο τού κόσμου,
διότι είναι μαχαιριά στην ψυχή
να βλέπεις ένα πλασματάκι να κείτεται νεκρό εκεί που τελειώνει η θάλασσα.
Επέλεξα να μνημονεύσω τον μικρό Αϊλάν,
διότι από τον Σεπτέμβριο τού 2015 προσωποποιεί όλους τούς απελπισμένους ανθρώπους
και (θα) μάς στοιχειώνει ισοβίως την ψυχή με την εικόνα τού άδικου θανάτου του.
Κι όμως, για τούς φασίστες και για τούς ρατσιστές,
ο μικρός Αϊλάν ήταν απλώς ένας «λάθρο».
Αιδώς, Αχρείοι.
Ο Υπο-Κοσμικός
(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)
