Χρειάστηκε να υπάρξει καθολική κατακραυγή
για να μπει στη σωστή του βάση το νέο σχέδιο νόμου που αφορά στον Βιασμό,
καθώς -σε ένα ντελίριο στυγνού φαλλοκρατισμού- ο Έλληνας Νομοθέτης
είχε τη θλιβερή ιδέα να προτείνει ως ορισμό τού εν’ λόγω εγκλήματος
μόνο τις περιπτώσεις καταναγκαστικής συνουσίας
ή επαπειλούμενου άμεσου και σοβαρού κινδύνου για τη ζωή τής Γυναίκας
(με αυτόν τον εξαμβλωματικό τρόπο αθωώνονταν καταστάσεις,
όπου το θύμα ψυχαναγκάζεται σε σεξουαλική συνεύρεση
υπό καθεστώς εκβιασμών που αφορούν στην οικογενειακή ευρυθμία,
στην κοινωνική και επαγγελματική πορεία του, κ.λπ.).
Ευτυχώς,
οι εντονότατες αντιδράσεις εισήγαγαν στο επίμαχο νομοσχέδιο τη «λέξη-κλειδί»·
την αυτονόητη λέξη-συνθήκη που θα έπρεπε εξ’ αρχής να υπάρχει:
ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ.
Όταν η γυναίκα (ή, σπανιότερα, και ο άντρας)
δεν συναινεί στη σεξουαλική συνεύρεση,
τότε μιλάμε για Βιασμό.
ΤΕΛΟΣ.
…
Επ’ ευκαιρία αυτής τής ευαίσθητης συγκυρίας,
θεωρώ ότι είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή να αναφέρω και να θίξω
τη βαρβαρότητα που επιφυλάσσουν τα «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης»
στις αναγνωρίσιμες γυναίκες που έχουν υποστεί την οδυνηρή εμπειρία τού Βιασμού.
Τα «Μ.Μ.Ε.» αποτελούν έναν κατ’ εξοχήν υποκριτικό καταπιόνα,
όπου τα πρόσωπα, οι καταστάσεις, τα συναισθήματα,
μετατρέπονται σε χυλό και πασπαλίζονται από το «Δήθεν Ενδιαφέρον»·
όλοι νοιάζονται για όλους
και στην πραγματικότητα ουδείς νοιάζεται για οποιονδήποτε.
Όχι, δεν είμαι αφοριστικός·
αυτό που λέω θα το τεκμηριώσω με ένα συγκλονιστικό παράδειγμα,
που όταν συνειδητοποιήσετε τη σημασία του και το υπόβαθρό του
θα αισθανθείτε ανατριχίλα.
…
Υπάρχουν, λοιπόν, πολλές αναγνωρίσιμες γυναίκες παγκοσμίως,
που έχουν εξομολογηθεί ότι είτε στην παιδική τους ηλικία, είτε αργότερα,
υπέστησαν βιασμό.
Και ερωτώ..:
Έχετε προσέξει σε ποιαν κατηγορία
εντάσσουν οι δημοσιογραφικές ιστοσελίδες αυτού τού είδους τις ειδήσεις..;
Στην κατηγορία «Lifestyle».
Καταλαβαίνετε για τι μιλάμε;
Αντιλαμβάνεστε το διττής υπόστασης έγκλημα;
(ρητορικές είναι οι διατυπώσεις·
φυσικά και καταλαβαίνετε, φυσικά και αντιλαμβάνεστε)
Η Απόλυτη Αναλγησία και Βαρβαρότητα προς το Θύμα, προς τη Γυναίκα·
η Αναγνωρισιμότητα υπερβαίνει το Έγκλημα,
η Αναγνωρισιμότητα τού Θύματος μετατρέπει το Έγκλημα σε «Lifestyle».
Είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ, είναι ΒΑΡΒΑΡΟ, είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ.
…
Το μήνυμα που εκπέμπεται από αυτήν την αισχρή δημοσιογραφική επιλογή,
είναι εγκληματικά άρρωστο..:
«Βίασε κι εσύ μία αναγνωρίσιμη γυναίκα
και αυτομάτως θα είσαι μέλος τού “Lifestyle”.».
Ή ακόμη χειρότερα..:
«Βίασε κι εσύ ένα κορίτσι,
κι αν κάποτε γίνει διάσημο
θα εντάξουμε τον βιασμό που διέπραξες εις βάρος του στην κατηγορία “Lifestyle”.».
Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνω,
ότι η συγκεκριμένη νοοτροπία και κουλτούρα
δεν αφορά μόνο στις γυναίκες που διαθέτουν αναγνωρισιμότητα,
αλλά στρέφεται συνολικώς ενάντια στο Γυναικείο Φύλο.
…
Επιμύθιο:
Υπάρχουν περιπτώσεις στη ζωή,
όπου η Αντιμετώπιση τού Εγκλήματος είναι χειρότερη κι από το ίδιο το Έγκλημα.
Ε, μία τέτοια περίπτωση έχουμε εδώ…
Το καθημερινό κυνήγι τής Εμπορικότητας,
οδηγεί τη Δημοσιογραφία σε Συναισθηματική Ψυχρότητα
και σε ακούσιες ομολογίες κυνισμού.
Τα Γεγονότα χάνουν την ουσία τους, χάνουν τον Άνθρωπο·
η Επισκεψιμότητα γίνεται το «Πάση Θυσία Μέλημα».
Και έτσι φτάνουμε στην Κατάντια,
να προσδιορίζεται ο Βιασμός τής (Αναγνωρίσιμης) Γυναίκας
ως… «Τρόπος Ζωής».
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ.
Συμπληρωματική Σημείωση:
Η Δημοσιογραφία δύναται να είναι εμπορική,
χωρίς να απαξιώνει τη Λεπτομέρεια.
Η Δημοσιογραφία δύναται να είναι εμπορική,
χωρίς να απαξιώνει την Ανθρωπιά.
Έκαστος εφ’ ης δημοσιογραφίας ετάχθη…
Ο Υπο-Κοσμικός
