Ήταν 24 Φεβρουαρίου 2022 όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανεκοίνωνε
-με τις συνήθεις ωραιοποιήσεις
που διαχρονικώς χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις επεκτατικών επιχειρήσεων-
την εισβολή τής Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η Αιματοχυσία διαρκεί ήδη τριάμισι χρόνια,
οι ιδιαιτέρως σοβαρές και πολύπτυχες επιπτώσεις σκιάζουν την Υφήλιο,
η Ανθρωπότητα μοιραίως επικεντρώθηκε στην κρίσιμη συνάντηση
που είχαν την Παρασκευή οι πρόεδροι των παραδοσιακών υπερδυνάμεων.
Άπαντα τα «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» συντονίστηκαν με την Αλάσκα,
αναμφιβόλως εδώ είχαμε ένα σημαίνον τηλεοπτικό γεγονός,
ζωντανές συνδέσεις επί ζωντανών συνδέσεων,
συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων,
το περίγραμμα τής αναμονής των αποφάσεων επέτεινε την Αγωνία,
και εν τέλει έφτασε η ώρα που τα κεντρικά πρόσωπα εμφανίστηκαν στις κάμερες
προκειμένου να προέβαιναν στην αποτίμηση των διαπραγματεύσεών τους.
Εκεί, λοιπόν,
έμελλε να διακοπούν προς στιγμήν η κατήφεια, η ανησυχία και η θλίψη
που μάς προκαλεί αυτός ο μακρινός -και συνάμα, τόσο κοντινός- πόλεμος,
καθώς η μεταφράστρια τής «Ε.Ρ.Τ.»
που ήταν επιφορτισμένη να μάς μετέφερε τα λεγόμενα των δύο ηγετών,
μάς προσέφερε μία υπέροχη στιγμή παιδικότητας.
Η κοινή συνέντευξη φτάνει στο τέλος της,
ο Τραμπ στρέφεται προς τον Πούτιν και τού λέει
«Κύριε Πρόεδρε, σάς ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα σάς ξαναδώ σύντομα, μάλλον.
Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, Βλάντιμιρ…»,
εκείνος τού απαντάει με νόημα «Την επόμενη φορά, στη Μόσχα…»,
ο Τραμπ εκπλήσσεται ευχάριστα
και συνοδεύει τη φράση «Α…, ενδιαφέρουσα πρόταση.» με χαρούμενα «γρυλίσματα»,
η θεουλίτσα θεωρεί -έμπλεη ευσυνειδησίας- ότι πρέπει να μεταφράσει και τα επιφωνήματα
(ναι…, και τα Επιφωνήματα εκφράζουν την Ουσία),
με συνέπεια να μάς χαρίσει την ξεκαρδιστική ανάπαυλα·
ήταν λες και ακούγαμε μεταγλώττιση από τη σειρά κινουμένων σχεδίων «Μάγια η Μέλισσα»
ή τον ήχο που κάνει ο «Pac-Man» όταν τον συλλαμβάνουν τα «φαντάσματα».
Απολαύστε την επική «μετάφραση»!
Την αγαπώ.
Δεν γνωρίζω ποια είναι, αλλά την αγαπώ.
Την αγαπώ διότι απέδειξε -ανεπιδιώκτως και ανεπιτηδεύτως-
ότι το Γέλιο δύναται να παραχθεί από την Απλότητα.
Ωχριά το «ΕΥΛΟΓΗCON» μπροστά στο «ΜΕΤΑΦΡΑCΟΝ».
Ίσως κάποιοι θεωρήσουν αδιάφορο το στιγμιότυπο,
αλλά είμαστε κι εμείς που από τέτοιες -φαινομενικώς, ήσσονες- λεπτομέρειες
αισθανόμαστε να μάς φτιάχνει η μέρα μας, να μάς τονώνεται η ψυχολογία μας
και εν κατακλείδι να θυμόμαστε τη συνθήκη που λέγεται «Αισιοδοξία»
(προσωπικώς,
δεν έχω σταματήσει από την Παρασκευή να ακούω σε λούπα
αυτήν τη μνημειώδη παιδιάστικη «μετάφραση» που συντρίβει τα Στερεότυπα
και αποτελεί την πιο αντιθεσμική θεσμικότητα).
Ως εκ τούτων, η ελάχιστη ανταπόδοση εκ μέρους μου, είναι η «Αθανασία τής Δημοσίευσης»!
Μου-ου-ου…
μ.Γ.
