Άργησε αδικαιολόγητα να ξεκαθαρίσει την υπόθεση Σημίτη ο Γιώργος Παπανδρέου. Η διαχείριση της υποψηφιότητας ενός επί οκταετία πρωθυπουργού -και μάλιστα με όλα τα πάθη και τα μίση που προκάλεσε η θητεία του, τις αναμφίβολα σημαντικές επιτυχίες του, αλλά και τις αψυχολόγητες πολιτικά ενέργειές του κατά την εσωκομματική κόντρα Παπανδρέου – Βενιζέλου-, έπρεπε πολιτικά και επικοινωνιακά να είναι διαφορετική.
Είναι προφανές πως από σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκαθαρίζει με το παρελθόν. Είτε αυτό αντανακλάται στο πρόσωπο του Τζοχατζόπουλου, είτε αυτό συνδέεται με την οκταετία Σημίτη, είτε έχει να κάνει με τις θέσεις, πράξεις και «φούσκες» ενός Παπαντωνίου.
Ξεκαθαρίζει, επίσης, όσον αφορά το Βενιζελικό μπλοκ. Είναι προφανές πως, σε περίπτωση που ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιχειρήσει να αμφισβητήσει «έστω και ένα ιώτα» από τις επιλογές του Γ. Παπανδρέου, θα βρεθεί εκτός πασοκικού σκάφους και με συνοπτικές διαδικασίες. Αυτό είναι το μήνυμα της Ιπποκράτους.
Όλα τα παραπάνω είναι κατανοητά. Άλλωστε, «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» -και στην περίπτωση του Κώστα Σημίτη αυτή η ρήση ταιριάζει απόλυτα. Αυτό που προκαλεί εύγλωττα ερωτήματα είναι το γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου δεν εξέδωσε πολιτική ανακοίνωση εγκαίρως, ξεκαθαρίζοντας την στάση του έναντι του Σημίτη και δημοσιοποιώντας πάλι εγκαίρως ότι πρότεινε στον πρώην πρωθυπουργό, που εκλέγεται χωρίς σταυρό, είτε την Α Πειραιώς είτε την Α Αθηνών. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκάλυπτε πως στην ουσία ο Κώστας Σημίτης εκβίασε μία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, οπότε και αναλάμβανε την πλήρη ευθύνη για τις εξελίξεις.
Ο Κώστας Σημίτης κυβέρνησε για πολλά χρόνια. Πρόκειται για μία αμφίσημη διακυβέρνηση. Έτεινε να εξελιχθεί σε βαρίδι τύπου βαρωνείας (όπως ανάλογα συμβαίνει στη Νέα Δημοκρατία), ιδιαίτερα μετά από εκείνη την εμφάνισή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, κατά την έναρξη της εσωκομματικής αντιπαράθεσης Βενιζέλου – Παπανδρέου. Ο σοφός πολιτικός ξέρει πότε πρέπει να μιλήσει, να σωπάσει, να εμφανιστεί ή να εξαφανιστεί. Η σημερινή ανακοίνωση του πρώην πρωθυπουργού αντανακλά την δυσαρέσκειά του, αλλά είναι λιτή και ανώδυνη. Κάθε πολιτική πορεία εμπεριέχει ήδη από την έναρξή της και την ημερομηνία λήξης της. Τα φυσικά πολιτικά πρόσωπα θέλουν να αγνοούν αυτόν τον κανόνα. Η Πολιτική δεν τον ξεχνά ποτέ.
