Αστρονομία vs Αστυνομία (μέρος 2ον)
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
μόλις έχω ξεκινήσει μία εξαιρετική επιστημονική προσπάθεια
να πείσω το Πανελλήνιο -αλλά και το Παγκόσμιο-
ότι οι λόγοι που μάς οδηγούν να παραβιάζουμε τα μέτρα απαγόρευσης
οφείλονται αποκλειστικώς στο ζώδιο τού καθεμιανού μας και τής καθεμιανίας μας.
Μετά, λοιπόν, από τον Σκορπιό
(διότι αν δεν κάνεις πρεμιέρα με το ζώδιό σου, θα πέσει να σε… δαγκώσει),
σήμερα ακολουθεί ο Τοξότης.
Πάμε να δούμε και τη δική του ιστοριούλα, χωρίς περαιτέρω προλόγους·
όποιος θέλει μπίρι-μπίρι ας ανατρέξει στο προηγούμενο εισαγωγικό πόνημα,
καθώς εγώ αρνούμαι να επιδίδομαι σε «αντιγραφή-επικόλληση»·
το «copy–paste» το μετέρχομαι μόνο στις… αποκλειστικότητές μου.
*** Τοξότης
Φίλε Τοξότη,
από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο «Coronavirus» στη Γη,
αισθάνθηκες μία βαθιά οικειότητα -έως και εξοικείωση- με την πάρτη του.
Και πώς αλλιώς θα ημπορούσε να συμβεί,
αφού ο Κορωνοϊός ανήκει στο ίδιο ζώδιο με εσένα·
μην ξεχνάμε ότι το πρώτο κρούσμα που κατεγράφη παγκοσμίως,
εμφανίσθηκε την 1η Δεκεμβρίου 2019 στην Κίνα
(να και άλλο ένα κοινό σας χαρακτηριστικό,
καθώς κι εσύ αυτό κάνεις με τα θύματα τού έρωτά σου·
χτυπάς και μετά το παίζεις Κινέζος).
Ναι μεν έχεις τη φήμη τού γυναικά,
ναι μεν θεωρείσαι άπιστος στις σχέσεις σου,
αλλά -σε θρησκευτικό επίπεδο- σε διέπει βαθιά πίστη·
όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, δηλώνεις… «Χριστιανός Ορθότοξος».
Έτσι, διόλου τυχαίο ότι αυτές τις ημέρες τής απαγόρευσης κυκλοφορίας,
έχεις ρίξει τα δίχτυα τού φλερτ σου μέχρι και στις εκκλησίες, αθεόφοβε.
Εκμεταλλευόμενος την ανοχή που δείχνει η Πολιτεία
σε όσους επιθυμούν διακαώς να ενεργηθούν
(εεε…, να λειτουργηθούν, ήθελα να πω),
σημειώνεις στη «Βεβαίωση Μετακίνησης» τον αριθμό 6
που αντιστοιχεί στη «σωματική άσκηση»
και χώνεσαι σε όποιον ιερό ναό βρεθεί μπροστά σου
με στόχο να ξεμοναχιάσεις καμιάν καντηλ-ανάφτρα
(ως γνωστόν,
«καντηλ-ανάφτρα» είν’ αυτή που φτιάχνεται όταν ακούει σεξουαλικά «καντήλια»).
Το μάτι σου γυαλίζει τούτες τις μέρες, αλλά ομολογουμένως έχεις γκαντεμιά·
μόνο ένας νεωκόρος σού έκλεισε πονηρά το μάτι.
Όμως, ως γνήσιος κυνηγός που είσαι,
ακόμη κι όταν δεν βρεις κάτι καινούργιο να σε εξιτάρει,
έχεις ήδη κάνει τα κουμάντα σου·
υπάρχουν κάμποσα «σιγουράκια» να σε περιμένουν
και αυτή η βραδιά θα είναι σίγουρα δική σου.
Έτσι,
οπλίζεσαι με τη φράση-σύμβολο τής κοινωνικοποίησης τού Τοξότη
και αρχίζεις τα τηλέφωνα στις ακροβολισμένες ερωμένες:
«Πού σε πετυχαίνω;» ρωτάς, μα ουδεμία είναι διαθέσιμη.
Η μία σού λέει -άκουσον, άκουσον- ότι φοβάται να βγει λόγω Κορωνοϊού,
η άλλη σού λέει -άκουσον, άκουσον- ότι είναι με τον «δικό της»
(τι πουριτανισμός, Θεέ σου),
ενώ μία έχει το θράσος να σού πει ότι θα το ήθελε πολύ να συνευρεθείτε,
αλλά έχει νοσήσει βαριά από την «Covid-19» και βρίσκεται στην Εντατική·
χρυσή την έκανες τη ρουφιάνα να πας να τής ρίξεις ένα «μανίκι» αλλά δεν δεχόταν
και έτσι έχασες την ευκαιρία να προσθέσεις τη «Μ.Ε.Θ.»
στα πιο περίεργα μέρη που έχεις κάνει σεξ.
Δεν πειράζει, η κοπέλα είναι μετά πάσης βεβαιότητος καψούρα μαζί σου·
όταν τής τηλεφώνησες, την άκουγες να βαριανασαίνει.
Για χάρη σου αγκομαχούσε η παντέρμη…
…
Κι όμως, εκεί που άλλοι θα είχαν απογοητευτεί μετά από τόσες αρνήσεις,
εσύ δεν το βάζεις κάτω και συνεχίζεις ακάθεκτος.
Μαθαίνεις πως ένα αμερικανικό μπαρ
-με διακόσμηση που παραπέμπει σε σαλούν τού «Φαρ Ουέστ»-
είναι ανοιχτό
(ο ιδιοκτήτης του είναι οπαδός τού Τραμπ
και σκοπεύει να κινητοποιηθεί
όταν πλέον θα έχουν πέσει νεκροί όλοι οι πελάτες τού μαγαζιού του από την Πανδημία)
και αποφασίζεις να μετατρέψεις την απαγόρευση κυκλοφορίας σε… «American Bar».
Μια και δυο, λοιπόν, ξεκινάς τη νυχτερινή σου περιπέτεια
(παρεμπιπτόντως,
θεϊκή ατάκα το «Μια και δυο…» ως έκφραση για το ξεκίνημα μακράς πορείας·
διόλου τυχαίο ότι χρησιμοποιείται ευρέως στα λογιώ-λογιώ παραμύθια).
Καταφθάνεις στο μαγαζί ελπίζοντας ότι θα είναι γεμάτο από επίδοξους στόχους,
διότι δεν είσαι κανάς χλιμίντζουρας·
ο Τοξότης είναι φτιαγμένος για να διαλέγει και όχι για να τον διαλέγουν.
Φευ, δύο άτομα είναι όλα κι όλα στον χώρο·
ένας βαργεστημένος μπάρμαν,
με αμφίεση που αποτελεί ξεπατικωτούρα
τής περιβόητης εικόνας τού Βαγγέλη Μαρινάκη στην «Τούμπα»
(ορθάνοιχτο το πουκάμισο στο κάτω μέρος και η επιβλητική κοιλιά σε κοινή θέα)
και μία μεθυσμένη πελάτισσα γύρω στα 60,
που αν δεν φορούσε φούστα θα ορκιζόσουν ότι είναι… ο Ταμτάκος
(αλλά και τώρα που φοράει φούστα,
πάλι δεν ορκίζεσαι ότι ΔΕΝ είναι ο Ταμτάκος).
Δεν βαριέσαι· το «παιχνίδι» είναι πάνω απ’ όλα.
Αποφασίζεις -έτσι, για την Εμπειρία- να καμακώσεις την 60χρονη·
δεν θα αφήσεις άλλη μια βραδιά να πάει χαμένη.
Έτσι, βάζεις μπροστά το σχέδιο εντυπωσιασμού·
γυρίζεις προς τον Βαγγέλη Μαρινάκη
(μπερδεύτηκα· προς τον μπάρμαν γυρίζεις)
και τού λες με ύφος χιλίων καμπόϊδων..:
«Βάλε μου ένα διπλό γάλα…».
Εκείνος ξαφνιάζεται,
αλλά -βλέποντας το αποφασιστικό σου ύφος-
σπεύδει να εκτελέσει αμέσως την παραγγελία σου.
Εσύ, παίρνεις το ποτήρι, το σηκώνεις εμφατικά,
και πίνεις μονοκοπανιά το διπλό γάλα
ενώ ταυτόχρονα καρφώνεις στα μάτια την 60χρονη.
Αφήνεις με θριαμβευτικό ύφος το άδειο ποτήρι στον πάγκο,
πλαταγίζεις με ευχαρίστηση τη γλώσσα σου
και αρχίζεις να κάνεις ερωτικά νοήματα στο αντικείμενο τού… ρόγχου σου·
τής στέλνεις γλωσσόφιλα,
χτυπάς επανειλημμένα τον δείχτη σου στα χείλη σου
(κίνηση διεθνώς πιστοποιημένη ως συνώνυμη με τη φράση «(Να) σού πω…»)
και στη συνέχεια -ενώ εκείνη είναι τύφλα στο μεθύσι και δεν σε βλέπει καν-
αποφασίζεις να το τερματίσεις.
Πας κοντά της και τής ψιθυρίζεις με αυτοπεποίθηση στο αφτί
«Έλα κάτω στις τουαλέτες να το κάμομε…»
(όσες και όσοι καταλάβατε από πού πήρα τη διατύπωση «να το κάμομε»,
να ξέρετε ότι σάς αγαπώ·
οι υπόλοιπες και οι υπόλοιποι μπείτε εδώ να μαθαίνετε μπαλίτσα
https://www.youtube.com/watch?v=WiAepWHT8Qo).
Κατεβαίνεις στην τουαλέτα και περιμένεις να έρθει το «one night stand» σου.
Περνάει μία ώρα, περνούν δύο ώρες, τίποτα.
Κάποια στιγμή ακούς την πόρτα τής καμπίνας σου να χτυπάει
και τον μπάρμαν να σού λέει
«Φίλε, σού συμβαίνει κάτι; Έχεις μείνει τελευταίος και θέλω να κλείσω…».
«Μια στιγμή και έρχομαι…», τού απαντάς.
Είσαι αποφασισμένος να μην αφήσεις τη βραδιά να τελειώσει χωρίς σεξ
και ρίχνεις μία αυτοϊκανοποίηση.
Αμέσως μετά, ανεβαίνεις, πληρώνεις, και βγαίνεις από το «σαλούν»·
πλέον έχει αρχίσει να χαράζει
και βλέπεις κάποιον γεράκο να κατευθύνεται στην τράπεζα για να πιάσει στασίδι.
Βγάζεις ένα όπλο, τον πυροβολείς πισώπλατα έξι φορές και μονολογείς με ηδονή..:
«Αυτή είναι ΖΩΗ. Ποτά… Γυναίκες… Μονομαχίες…»!
Φίλε Τοξότη, αυτός είσαι…
…
(διευκρίνιση: το παρόν πόνημα σατιρίζει αποκλειστικώς τούς Τοξότες
και όχι τούς ανθρώπους που βιώνουν περιπέτειες υγείας λόγω τού Κορωνοϊού)
αύριο: Αιγόκερως
μ.Γ.
