Η κυβέρνηση της Ρουάντα έχει δεσμευτεί ότι η προστασία της βιοποικιλότητας και των τροπικών δασών εντός των ορίων της επικράτειά της αποτελεί πρώτη της προτεραιότητα.
«Μέχρι το 2035, η Ρουάντα θα είναι μια χώρα με γη γεμάτη τροπικά δάση όπου η τωρινή κατάσταση της εγκατάλειψης του εδάφους θα έχει αναστραφεί» δεσμεύτηκε ο υπουργός Περιβάλλοντος της Ρουάντα Stanislas Kamanzi στη πρόσφατη ημερίδα του Ο.Η.Ε για την προστασία των δασών στην οποία και ανακηρύχθηκε το 2011 σε εθνικό έτος των τροπικών δασών.
Η Rose Mukankomeje, εκπρόσωπος της υπηρεσίας «Περιβαλλοντική Διαχείριση των Δασών της Ρουάντα» εξηγεί ότι στη βάση του προβλήματος για την προστασία του τροπικού δάσους υπάρχει μια ανισσοροπία μεταξύ της ανάπτυξης του πληθυσμού και των διαθέσιμων φυσικών πηγών. Τα προβλήματα συνεχίζονται, το ενθαρρυντικό όμως είναι οτι «κάτι έχει αρχίζει να αλλάζει μέσα στην “ομίχλη”».
«Η έκταση του τροπικού δάσους Gishwati έχει μειωθεί κατά 90% από το 1960. Η καταστροφή των τροπικών δασών μόνο προβλήματα φέρνει. Οι θερμοκρασίες είναι μεγαλύτερες, οι εποχές δεν εναλλάσσονται με σταθερό ρυθμό η γεωργία είναι λιγότερο παραγωγική και το η αξία του ξύλου έχει μειωθεί δραστικά» αναφέρει.
Ωστόσο, «φαίνεται ότι η κυβέρνηση της Ρουάντα έχει συνειδητοποιήσει ότι ένα 85% του πληθυσμού της χώρας επιθυμεί η ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και η μείωση της φτώχειας να στηριχθεί στην αποκατάσταση του τροπικού δάσους» τονίζει.
Η Διεθνής Οργάνωση για την Προστασία της Φύσης του Ο.Η.Ε. (IUCN) βρίσκεται σε στενή συνεργασία με την κυβέρνηση της Ρουάντα για την εκπόνηση ενός σχεδίου με το οποίο ελπίζει ότι η κατάσταση θα αλλάξει ολοκληρωτικά.
Η «χώρα των χιλίων λόφων» έχει ευλογηθεί με παρθένα τροπικά δάση τα οποία όμως εχόυν αποτελέσει κατά καιρούς πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ διεθνών οικολογικών οργανώσεων και ντόπιων κατοίκων. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου τη δεκαετία του 1990 έγιναν εκτεταμένες υλοτομίες και η λαθρορεία βρισκόταν σε έξαρση, με τις ιστορίες του κηνυγιού των γορίλων να γίνονται μέχρι και ταινία. Το ίδιο συνεχίστηκε και στις αρχές της δεκατίας του 2000 όταν ο αυξανόμενος πληθυσμός χρειαζόταν γη και τροφή. Η κτηνοτροφία και η γεωργία αναπτύσσονταν σε βάρος των δασών τα οποία κόβονταν για να γίνουν αγροκτήματα. Ωστόσο, η κατάσταση επιβραδύνθηκε σε ένα βαθμό από τη θέσπιση νόμων τα τελευταία χρόνια που προστάτευαν τη βιοποικιλότητα.
Δείτε το video…
