Δεν βαρέθηκες να είσαι δούλος σου;
(Στοχευμένο-Αστόχευτο Εκλογικό Χρονογράφημα)
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
*** Πάντα (θα) ψηφίζεις για την πάρτη σου και (σχεδόν) πάντα (θα) χάνεις.
Ακόμη κι όταν νικάς, αυτό (θα) συμβαίνει από στατιστικό λάθος.
Ψηφίζεις προκαταβολικά·
δεν ξέρεις να ακούς και να βλέπεις, δεν είσαι ικανός να αξιολογήσεις,
ακούς και βλέπεις μόνο αυτά που σε συμφέρουν.
Ο στίχος τού μεγάλου ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη σε έχει εκθέσει διά βίου·
το «Γηράσκω αεί αναθεωρών…» σού είναι άγνωστο,
διότι απεχθάνεσαι την πιθανότητα να έχεις κάνει λάθος.
Δεν είσαι ιδεολόγος·
είσαι ένα εμμονικό τομάρι, ένας παρτάκιας, ένας κολλημένος εγκέφαλος.
Η ψήφος σου δεν είναι αποτέλεσμα υπερηφάνειας,
αλλά έκφραση τής αξεπέραστης μισαλλοδοξίας σου, τής αμορφωσιάς σου,
και, κυρίως, τής έλλειψης καλλιέργειάς σου.
Με στερεότυπες φράσεις
όπως το περιβόητο «Εκεί μάς κατάντησαν οι αλήτες.»
αφαιρείς «εντέχνως» την προσωπική σου ευθύνη.
Αρέσκεσαι να βαυκαλίζεσαι ότι είσαι «Λαός»,
μα είσαι «Μάζα με εκλάμψεις».
Ο «Λαός» είναι η Εξευγενισμένη Αυτοσύσταση τής Μάζας.
*** Είσαι Μάζα, ανήκεις στη Μάζα·
κατά βάθος απεχθάνεσαι τον εαυτό σου
για το γεγονός ότι η ψήφος σου είναι για πέταμα.
Έτσι την αντιμετωπίζεις, έτσι σε αντιμετωπίζουν.
Σού δίνουν το χέρι τους για να αρπάξουν την ψήφο σου
και εσύ κορδακίζεσαι ότι σε χαιρέτησαν.
Είσαι «καμπόσος». Είσαι δήθεν.
Είσαι ο «Ξέρεις ποιος είμ’ εγώ;»,
αλλά πλήττεσαι από κεκεδισμό
όταν κάποιος σε ρωτήσει αφοπλιστικά «Ποιος είσαι;».
Εμπεριέχεσαι στη φράση τού Βρετανού συγγραφέα Ashleigh Brilliant:
«Ή σταματήστε τη Διαφθορά,
ή δώστε μου τη δυνατότητα να συμμετέχω σ’ αυτήν.».
Κάποτε-κάποτε φτάνεις στον υπέρτατο βαθμό δυσανεξίας τού καθρέφτη σου,
φτάνεις να μην αντέχεις άλλο τον εαυτό σου και τις επιλογές σου,
αισθάνεσαι ότι έφτασε ο κόμπος σου στο χτένι,
ότι εξεχείλισε το ποτήρι σου,
και επαναστατείς.
Τότε είναι που στιγμιαία παύεις να είσαι Μάζα και γίνεσαι Λαός.
Ο Λαός είναι η Επανάσταση τής Μάζας ενάντια στον ίδιον της τον εαυτό.
*** Αδυνατείς να αντιληφθείς και να αποδεχθείς τα Αυτονόητα·
μόλις διαπιστώσεις ότι κινδυνεύει το παραμύθι σου,
αρνείσαι τα Αυταπόδεικτα.
Δεν έχεις Ηθική, δεν έχεις Αξίες, είσαι Τιμητής.
Δεν είσαι έξυπνος· είσαι ανόητος και πονηρός.
Τα πάντα τα εξηγείς με βάση το συμφέρον σου·
είσαι τόσο θρασύδειλος,
που δεν έχεις καν τη στοιχειώδη εντιμότητα να δηλώσεις υποκειμενικός.
Προκειμένου να μην παραδεχθείς το οποιοδήποτε λάθος σου,
ψάχνεις επιχειρήματα ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν·
για την ακρίβεια,
κατά κανόνα αντλείς τα επιχειρήματά σου από εκεί που δεν υπάρχουν.
*** Ευτυχώς,
κόντρα σε εσένα η Κοινωνία έχει να αντιπαρατάξει τούς εξαιρετικούς πολίτες
που βάζουν στην άκρη την πάρτη τους
και ψηφίζουν για την Κοινωνία.
Ναι, υπάρχουν και αυτοί οι συγκινητικοί άνθρωποι,
που έχουν το σθένος να πηγαίνουν κόντρα στην υποκειμενικότητά τους
και να θυσιάζουν τις κοντόφθαλμες ιδιοτέλειές τους
προς χάριν τού Κοινού Ορίζοντα.
Επιμύθιο:
Το κείμενο που μόλις ανέγνωσες ήταν ένα κοινωνιολογικό-πολιτικό πείραμα.
Με δεδομένο ότι,
δεν υπήρξε η παραμικρή αναφορά σε πολιτικές ιδεολογίες και σε κόμματα,
αν ένιωσες κατά τη διάρκεια τής ανάγνωσης τού κειμένου
αρνητικά συναισθήματα για τον συγγραφέα του,
αν σκέφτηκες «Ποιος είν’ αυτός που μάς τη λέει;»,
σε ενημερώνω ότι συμπεριλήφθηκες αυτοβούλως
στην κατηγορία των πολιτών-ψηφοφόρων που καταγγέλλονται στο παρόν πόνημα.
Όμως, αυτό που ήθελα το κατέφερα·
σεβόμενος σε απόλυτο βαθμό τη Δημοσιογραφική και Πολιτική Δεοντολογία,
σε έφερα προ των ευθυνών σου.
Σήμερα που (θα) ρίχνεις την ψήφο σου στην κάλπη,
το διακύβευμα (θα) είναι πιο εσωτερικό από κάθε άλλη φορά..:
Δύνασαι να είσαι εξαιρετικός άνθρωπος
ή θα παραμείνεις καθηλωμένος στην εγωπάθεια
που σού ορίζει να αντιμετωπίζεις ως προσωπική προσβολή έναν αόριστο λίβελλο..;
Εν’ κατακλείδι,
η Κάλπη είναι ο Καθρέφτης τής Κοινωνίας που ονειρευόμαστε.
Όμως, όνειρα παράγει μόνο ο Λαός· η Μάζα παράγει εφιάλτες.
Εσύ, ως τι ψηφίζεις;
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
