Το editorial ενός έγκυρου επιστημονικού περιοδικού αναφέρει σαφώς ότι οι ηλικιωμένοι, ακόμα και αυτοί που υποφέρουν από άνοια, διατηρούν το δικαίωμα τους στη σεξουαλική ζωή. Αναφέρεται μάλιστα ότι σε πολλούς οίκους ευγηρίας η έκφραση της σεξουαλικότητας των ηλικιωμένων δε διευκολύνεται καθόλου με τα μονά κρεβάτια και τις κλειδωμένες πόρτες.

Η αλήθεια είναι πως ένας στους 8 αμερικανούς πάνω από 65 ετών πάσχει από τη νόσο Alzheimer, γεγονός που προκαλεί ανησυχία σχετικά με την ασφάλεια των τροφίμων στους εργαζόμενους στους οίκους ευγηρίας. Οι συγγραφείς του editorial όμως, οι οποίοι είναι ερευνητές σε ένα κέντρο για την επιστημονικά τεκμηριωμένη φροντίδα των ηλικιωμένων στην Αυστραλία, επισημαίνουν πως τα άτομα με άνοια ζουν πολύ περισσότερα χρόνια με τη σεξουαλικότητα τους , παρά με την άνοια.

Δε θα έπρεπε να εξαρτάται από τα ίδια τα υποκείμενα να αποδείξουν εάν έχουν, ή όχι την ικανότητα να προχωρήσουν σε μια σεξουαλική δραστηριότητα, αλλά η ευθύνη της απόδειξης βαραίνει το ίδιο το προσωπικό. Οι τρόφιμοι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε ιδιωτικούς χώρους και το προσωπικό θα πρέπει να ελέγχει εάν η σεξουαλική πράξη είναι συναινετική. Πέρα από το ότι η σεξουαλικότητα θεωρείται ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η αυξημένη οικειότητα ανάμεσα σε δύο ηλικιωμένους βοηθά ώστε το αίσθημα της απώλειας και της μοναξιάς που έρχεται με την ηλικία να απαλύνεται.

Η νόσος Alzheimer επηρεάζει τη μνήμη, τη σκέψη και τη συμπεριφορά και εγείρει ιδιαίτερα ευαίσθητα ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα του ασθενή να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Ένας τρόφιμος οίκου ευγηρίας με άνοια μπορεί να μην μπορεί να δώσει τη συγκατάθεση του για τη διεξαγωγή ενός χειρουργείου που ενέχει κάποιο κίνδυνο για τη ζωή του, μπορεί όμως για παράδειγμα να αποφασίσει τη γεύση παγωτού που θα ήθελε για επιδόρπιο. Στην ουσία, οι συγγραφείς εισηγούνται πως η απόφαση για τη σεξουαλική πράξη είναι πιο κοντά στην απόφαση για το παγωτό παρά στη συγκατάθεση για το χειρουργείο.

Ένας από τους επιστήμονες που έχουν βοηθήσει στην αλλαγή της πολιτικής των οίκων ευγηρίας στο παρελθόν, σχετικά με τη σεξουαλική έκφραση, τονίζει την ανάγκη των ατόμων αυτών να έχουν απολαύσεις. Με τον τρόπο αυτό θα αντισταθμίσουν τις μεγάλες δυσκολίες της μεταβατικής αυτής περιόδου που καταβάλλονται σωματικά και ψυχικά και αναγκάζονται να μείνουν σε μια τέτοια δομή. Είναι σημαντικό λοιπόν οι τρόφιμοι να αισθάνονται ότι υπάρχει ακόμα ζωή για να ζήσουν και ότι δεν έχουν απολέσει τα ανθρώπινα δικαιώματα τους.

Πολλές φορές η κατάσταση είναι ακόμα πιο περίπλοκή όταν οι ασθενείς με άνοια διατηρούν ρομαντικές σχέσεις μέσα στον οίκο ευγηρίας ενώ δε μπορούν να θυμηθούν τους συζύγους τους. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για τους συζύγους οι οποίοι όμως τις περισσότερες φορές επιθυμούν μονό την ευτυχία του αγαπημένου τους προσώπου κατανοώντας την ιδιαιτερότητα της κατάστασης. Οι ειδικοί τονίζουν ότι μια τέτοια κατάσταση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ιατρικά κι ότι στην ουσία πρόκειται για μια ανθρώπινη απόφαση που οφείλει να είναι σεβαστή.

Η συχνότητα του Alzheimer εκτιμάται ότι θα έχει διπλασιαστεί μέχρι το 2050, με αποτέλεσμα οι μισοί αμερικανοί μετά τα 85 να πάσχουν από τη νόσο. Η περιφρούρηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας λοιπόν στα άτομα αυτά έρχεται σε πρώτο πλάνο, από τη στιγμή που συνιστά αναφαίρετο δικαίωμα σε κάθε ηλικία. Είναι σημαντικό να είναι από όλους αποδεκτό το γεγονός, ότι η σεξουαλική πράξη θα συμβαίνει οπουδήποτε ζουν άνθρωποι.

Πηγή: abcnews


Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης