Ούτε στας Σέρρας (που θα έλεγε ο φίλος Βασίλης Τζανακάρης) «σταμάτησε» το εξπρές με την επωνυμία «Ολυμπιακός Πειραιώς». Οι «ερυθροί» προσπέρασαν το (έτσι κι αλλιώς χαμηλό) εμπόδιο του Πανσεραϊκού, οι παίκτες του οποίου αγωνίστηκαν με τον φόβο του νεοφώτιστου κι ας έχουν συμπληρωθεί 18 αγωνιστικές! Με βάση την εικόνα του αγώνα, ο Βαλβέρδε λειτούργησε, δυστυχώς, όπως ακριβώς στο γήπεδο της Τρίπολης: Βασικά για τη νίκη πάση θυσία και στη συνέχεια, «βλέπουμε για θέαμα». Συνταγή που τηρήθηκε «κατά γράμμα». Καλή μπάλα θα δουν οι υποστηρικτές μάλλον στις αναμετρήσεις για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ…
Η ΑΕΚ τα κατάφερε! Μετά από δεκάδες εβδομάδες, πήρε νίκη εκτός έδρας, λειτουργώντας με το ταλέντο του Ινάσιο Σκόκο, την δυναμική του Σωτήρη Κυργιάκου και την εξυπνάδα του Ισμαήλ Μπλάνκο. Αυτή η νίκη ίσως δεν σημαίνει κάτι σημαντικό, ίσως όμως (στα «κεσάτια» που διανύει η διοίκηση…) φωτίσει το μέλλον της ταλαιπωρημένης ομάδας. Όσο για τον Ηρακλή, αυτή τη φορά δεν άξιζε κάτι περισσότερο, υποκύπτοντας στις απουσίες βασικών στελεχών του.
Το «πρώτο πιάτο», που θα έλεγε ο Μαμαλάκης (ή η Νταγιάνα Κόχειλα…) ήταν, ωστόσο πολύ χορταστικό, νωρίτερα, αφού οι καλοί (και ακριβοπληρωμένοι ) παίκτες του Αστέρα ανέλαβαν ρόλο ανατροπής του σκηνικού και σημείωσαν νίκη με μεγάλη βαθμολογική σημασία. Ήδη, το 3-0 σε βάρος του Θρασύβουλου, αρχίζει να ξεκαθαρίζει ποιες ομάδες θα λιποταχτήσουν από τον «βυθό» και ποιες θα παραμείνουν εκεί, περιμένοντας να σφίξει ο βρόχος…
Το κυρίως «μενού» την Κυριακή με Παναθηναϊκό – Άρη (αναμένεται ανάρτηση πανό για τον Βοτανικό…) και ΟΦΗ – Πανιώνιο. Για τους Κρήτες πρόκειται για αγώνα – κλειδί.
