Αν είχε βρει μπροστά της, διάβολε, την έμπειρη Βασιλεία (την οποία τώρα θα αντιμετωπίσουν οι Ισλανδοί ερασιτέχνες της ΚΡ Ρέϊκιαβικ), μπορεί και να θεωρούνταν φυσιολογικός ο αποκλεισμός της Λάρισας. Όμως, στην ουσία, με καθαρή ήττα εκτός και ισοπαλία ακολούθως στην έδρα σου, μπορείς να θεωρείς την φετινή υπόθεση ΟΥΕΦΑ ως απρόσμενη τραγωδία.
Που δεν επιδέχεται καμία δικαιολογία κύριε Μαρίνε Ουζουνίδη μας. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν σημαίνει απολύτως τίποτα το «δεν είμαστε έτοιμοι» κλπ. Προσωπικά, πιστεύω ότι με αυτούς τους «ασήμαντους» παίκτες, ο Γιάτσεκ Γκμοχ θα είχε φέρει αποτέλεσμα, μπερδεύοντας τους αντιπάλους ή «ψήνοντας» τον Μπουκουβάλα και τον Τριποτσέρη ότι τους θεωρεί ισότιμους των Κρόϊφ και του Κακά!
Παρακολουθώντας προσεκτικά το δεύτερο μέρος των δύο αναμετρήσεων, θεωρώ ότι το συνολικό σκορ να αδικεί τους παίκτες της KR. Όσο για τον προπονητή τους Ολαφσον, είναι σαφές ότι διαχειρίστηκε εξαιρετική τακτική με υπομονή και φιλοδοξία για διάκριση. Μπράβο τους.
Όπως προσέξατε, όλοι οι παίκτες της KR ήταν καλοξυρισμένοι και ευπρεπείς. Λογικό, μια και οι περισσότεροι εργάζονται σε Τράπεζες και ιδιωτικές εταιρείες για να τα φέρουν βόλτα…
Κάποια συμπεράσματα και για τους αλλοδαπούς παίκτες της Λάρισας. Όταν περιμένεις από ένα πιτσιρικά Βραζιλιάνο να οργανώσει επιθετικά έναν Σέρβο, έναν Ισραηλινό και ένα Τούρκο, τότε δεν μπορείς να περιμένεις να φτιάξεις ένα σοβαρό σχήμα χωρίς υπερβολικό κόπο. Κορυφαίος ήταν ο Τσίγκας, ένας παίκτης ουσιαστικά Β’ Εθνικής. Τίποτ’ άλλο.
Η μάλλον κάτι ακόμα: με δεδομένες τις αποτυχίες των σούπερ φαβορί Ρόζενμποργκ και Ελσίνκι, ο ΟΠΑΠ έκλεισε μία από τις καλύτερες εισπρακτικά μέρες του. Η ισοπαλία στο «Αλκαζάρ», ήρθε να αποτελέσει τον καλύτερο «σύμμαχο» της Κηφισού, «γδέρνοντας» τους ανύποπτους (για τα χάλια των δήθεν δυνατών ομάδων…) παίκτες. Μιλάμε για κόλαση!
