Η Ελλάδα διεθνώς θεωρείται ως η χώρα-βασίλισσα της διαφθοράς. Ενδεχομένως, όχι αδίκως, αφού συχνά έρχονται στο φως πληροφορίες που αφορούν σε υποθέσεις παράνομου πλουτισμού δημόσιων λειτουργών… Ο διεθνής Τύπος -και ειδικότερα ο ευρωπαϊκός- «υποκλίνεται» μπροστά στην πονηριά, την ευφυΐα, την ευρηματικότητα, αλλά και το… θράσος των Ελλήνων πρωταγωνιστών.
Ωστόσο, φαινόμενα διαφθοράς δεν παρατηρούνται μόνο στη χώρα μας. Μεταξύ των «αδέκαστων» κρατών είναι και η Γερμανία, η οποία, παρά τα «παγκοσμίου φήμης» σκάνδαλα με πρωταγωνιστές γερμανικές επιχειρήσεις (όπως η Siemens, η MAN, η Daimler κ.ά.), συνεχίζει να καλύπτει τους «εθνικούς επιχειρηματικούς πρωταθλητές» της, αρνούμενη να κυρώσει διεθνείς συμβάσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Οι Γερμανοί, όμως, δεν διστάζουν να καταφέρονται εναντίον των Ελλήνων και να κατακρίνουν τη χώρα μας με κάθε ευκαιρία για παρόμοια περιστατικά.
Η περίπτωση του Έλληνα μετανάστη Στέφανου Ηλιάδη στη Γερμανία είναι πρωτοφανής. Όπως κατήγγειλε το βράδυ της Δευτέρας στην εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, το 2000 αγόρασε ένα εγκαταλελειμμένο κατάστημα στην πόλη Γκρισάιμ (Griesheim), προκειμένου να το μετατρέψει με τις κατάλληλες εργασίες σε πιτσαρία. Πράγματι, ο κ. Ηλιάδης προχώρησε σε μια ριζική ανακαίνιση. Τρία χρόνια αργότερα αποφάσισε να επεκτείνει το κατάστημά του, κλείνοντας ένα μέρος της λεγόμενης πρασιάς. Τότε, άρχισε και η περιπέτεια του Έλληνα επιχειρηματία, καθώς ο ίδιος δεν γνώριζε πως για το συγκεκριμένο κτήριο, το οποίο είχε ανεγερθεί πριν από 30 χρόνια, χρειαζόταν νέα άδεια για την επέκταση της επιχείρησής του. Έτσι, στα τέλη Απριλίου του 2003, έλαβε προθεσμία, προκειμένου να προβεί σε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες και να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα έγγραφα για το προγραμματισμένο με τους αρμοδίους ραντεβού στην Πολεοδομία όπου υπαγόταν.
Στο ραντεβού ο κ. Ηλιάδης θα παρίστατο μαζί με τον μηχανικό στον οποίο είχε αναθέσει τη μελέτη. Πρόκειται για τον Ράιναρ Βόιτ, πολιτικό μηχανικό και τότε διευθυντή πολεοδομικής υπηρεσίας σε άλλη πόλη της περιφέρειας. Πράγματι, οι δυο τους μετέβησαν στο γραφείο του διευθυντή της Πολεοδομίας της Περιφέρειας Landkreis Darmstade – Dieburg όπου υπαγόταν η Γκρισάιμ, ονόματι Αξτ Φριντς. Στη συνάντηση ήταν παρούσα και η κα Χέρμαν, ανώτατη υπάλληλος της υπηρεσίας.
Κι ενώ τα πράγματα μέχρι εδώ φαίνονταν καθ’ όλα συνηθισμένα, ο κ. Αξτ – αν και η συνάντηση ήταν προκαθορισμένη – ενημέρωσε τους κ.κ. Βόιτ και Χέρμαν πως είχε παραλείψει να φέρει τον φάκελο του κ. Ηλιάδη, με αποτέλεσμα να στείλει τους δύο μηχανικούς προς αναζήτησή του. Τελικά, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει ο Έλληνας επιχειρηματίας, αυτό ήταν μια πρόφαση, προκειμένου να μείνουν μόνοι οι δυο τους. Στο διάστημα που μεσολάβησε, ο διευθυντής της πολεοδομίας δεν έχασε τον χρόνο του και ζήτησε από τον κ. Ηλιάδη ως «δωράκι» για να «σπρώξει» την υπόθεσή του το ποσό των 6.000 ευρώ! Ο επιχειρηματίας – συνηθισμένος από τις πρακτικές στην Ελλάδα – θεώρησε αναπόφευκτο το να καταβάλει ένα έξτρα αντίτιμο στον δημόσιο λειτουργό. Τη στιγμή εκείνη, είχε στην τσέπη του 1.300 ευρώ και προθυμοποιήθηκε να δώσει στον κ. Αξτ όλο το ποσό, ωστόσο διευκρίνισε πως του ήταν αδύνατο -ακόμη και στο μέλλον- να βρει 6.000 ευρώ. Όταν οι κ.κ. Βόιτ και Χέρμαν επέστρεψαν με άδεια χέρια, ισχυριζόμενοι πως δεν βρήκαν πουθενά τον φάκελο του κ. Ηλιάδη, ο κ. Αξτ -ως διά μαγείας- θυμήθηκε πως τον είχε τελικά μαζί του…
Το κατάστημα μετά τις παρεμβάσεις και τις ανακαινίσεις από την ημέρα της αγοράς του μέχρι και σήμερα
Μια από τις επόμενες ημέρες, ο κ. Ηλιάδης «έστειλε γράμμα» στον κ. Αξτ, το οποίο περιείχε 700 ευρώ μέσα σε φακελάκι που τοποθετήθηκε στο γραμματοκιβώτιό του. Έτσι, έδωσε συνολικά στον Φρ. Αξτ 2.000 ευρώ. Το γεγονός, όμως, ότι δεν κατάφερε ποτέ να συγκεντρώσει 6.000 ευρώ σήμανε και την έναρξη του γραφειοκρατικού του γολγοθά, καθώς ο Γερμανός δημόσιος λειτουργός φρόντισε να του κάνει τον βίο αβίωτο. Απόδειξη αυτού είναι ότι εργαζόμενοι στην πολεοδομία, όταν συναντούν τυχαία τον κ. Ηλιάδη, του ζητούν συγγνώμη για τη συμπεριφορά του ανωτέρου τους και του τονίζουν πως η περίπτωσή του είναι μοναδική.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν ο επιχειρηματίας αποφάσισε να καταφύγει σε αρμόδιους φορείς, αλλά και σε ΜΜΕ της Γερμανίας, προκειμένου να βρει λύση στο πρόβλημά του, οι πόρτες ήταν κλειστές… Αυτό, διότι η πρακτική του «λαδώματος» δεν συναντάται συχνά στη Γερμανία…
Οι κ.κ. Ηλιάδης και Βόιτ βρέθηκαν στο στούντιο του «Κίτρινου Τύπου» και εξιστόρησαν ολόκληρη την περιπέτεια του επιχειρηματία…
