Ουδείς θα περίμενε μία τέτοια ανατροπή μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Οι μαχητές Πεσμεργκά του Μπαρτζανί, του προέδρου των Κούρδων του βορείου Ιράκ, αποσύρθηκαν από την πόλη του Κιρκούκ χωρίς να ρίξουν ούτε σφαίρα και ο ιρακινός στρατός της Βαγδάτης, που αποτελείται στην πλειονότητά του από σιίτες, κατέλαβε όλα τα στρατηγικά σημεία της πόλης, το αεροδρόμιο και την πετροχημική βιομηχανία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Την Τρίτη το πρωί, αργά αλλά σταθερά οι δυνάμεις της Βαγδάτης άρχισαν να προωθούνται σε περιοχές της επαρχίας του Κιρκούκ, που εδώ και τρία χρόνια είχαν καταληφθεί από τους Κούρδους Πεσμεργκά.

Οι Κούρδοι αποκαλούν το Κιρκούκ «Ιερουσαλήμ του Κουρδιστάν» και όπως προ ολίγων εβδομάδων επαίρετο ο Μπαρτζανί: «Οι Κούρδοι θα υπερασπιστούν το Κιρκούκ έως την τελευταία ρανίδα του αίματός τους»Το Κιρκούκ αποτελείται από 40 μαχαλάδες. Στους 15 από αυτούς κατοικούν Κούρδοι και τους υπόλοιπους 25 μοιράζονται Άραβες σουνίτες και Τουρκομάνοι. Οι τελευταίοι είναι εγκατεστημένοι στην πόλη εδώ και αιώνες. Η σύνθεση της πόλης άλλαξε πριν από 30 χρόνια, όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν μετέφερε κουρδικούς πληθυσμούς στα νότια του Ιράκ και τους αντικατέστησε με αραβικούς πληθυσμούς, που μεταφέρθηκαν από τις κεντρικές επαρχίες. Οι Κούρδοι αποκαλούν το Κιρκούκ «Ιερουσαλήμ του Κουρδιστάν» και όπως προ ολίγων εβδομάδων επαίρετο ο Μπαρτζανί: «Οι Κούρδοι θα υπερασπιστούν το Κιρκούκ έως την τελευταία ρανίδα του αίματός τους».

Ο περίεργος ρόλος του γιου Ταλαμπανί

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Τι συνέβη, λοιπόν, και αιφνιδίως όλα άλλαξαν; Κατ’ αρχάς υπήρξε η συμφωνία της Μόσχας με το Ιράν και την Τουρκία. Μία συμφωνία απαγορευτική για τη σταδιακή ανεξαρτητοποίηση του Κουρδιστάν, παρά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Δεύτερον υπήρξε η προφανής άρνηση των ΗΠΑ να προστατεύσουν αποτελεσματικά τον βασικό σύμμαχό τους στο ιρακινό μέτωπο αλλά και στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους. Οι Αμερικανοί έκαναν πίσω. Η τρίτη παράμετρος αφορά στον γιο του παραδοσιακού αντιπάλου και ισχυρού φεουδάρχη στο βόρειο Ιράκ, που ανήκει στην οικογένεια των Ταλαμπανί.

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα οι οικογένειες των Μπαρτζανί και των Ταλαμπανί αλληλοσφάχτηκαν σε διάφορες φάσεις, ποτίζοντας με αίμα και δάκρυα τα φαράγγια του βορείου Ιράκ. Άλλο που δεν ήθελαν η Βαγδάτη και η Τεχεράνη. Η σφαγή μεταξύ των δύο οικογενειών αποτελούσε το καλύτερο εχέγγυο για τα κεντρικά κράτη του Ιράν και του Ιράκ, προκειμένου να ελέγχουν τις εξελίξεις στις περιοχές των Κούρδων. Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από τη Βαγδάτη, τη Δαμασκό και την Κωνσταντινούπολη, ο τελευταίος διάδοχος των Ταλαμπανί φέρεται να ήρθε σε συμφωνία με το κράτος του Ιράκ, με αντάλλαγμα την ενίσχυση του ρόλου της φεουδαρχικής οικογένειας στις κουρδικές περιοχές. Ρόλος που τα τελευταία χρόνια είχε δραματικά συρρικνωθεί.

Ήττα των ΗΠΑ – Καταστροφή για τον Μπαρτζανί – Συρρίκνωση της επιρροής του Ισραήλ

Οι ειδικοί σε θέματα Μεσοποταμίας αιφνιδιάστηκαν, είναι η αλήθεια, από την ταχύτητα των εξελίξεων. Δεν ανέμεναν πως ο αμερικανικός παράγοντας θα «φρέναρε» τόσο νωρίς τη φιλοκουρδική του στρατηγική. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που το κράτος του Ισραήλ επίσημα τοποθετήθηκε υπέρ της ανεξαρτησίας του κουρδικού Ιράκ, μερικά 24ωρα πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος. Ενθυμούνται οι παρατηρητές πως κατά τη διάρκεια εκείνων των 24ώρων ο πρόεδρος Πούτιν βρέθηκε στην Άγκυρα και αμέσως μετά ο Ταγίπ Ερντογάν ταξίδεψε στην Τεχεράνη. Δύο εβδομάδες έπειτα από αυτές τις συναντήσεις, οι κατά πλειονότητα σιιτικές ταξιαρχίες του ιρακινού στρατού, που δεν θα έκαναν ούτε βήμα χωρίς τη συγκατάθεση της Τεχεράνης, πήραν τον δρόμο για το Κιρκούκ.

Ενθυμούνται οι παρατηρητές πως κατά τη διάρκεια εκείνων των 24ώρων ο πρόεδρος Πούτιν βρέθηκε στην Άγκυρα και αμέσως μετά ο Ταγίπ Ερντογάν ταξίδεψε στην ΤεχεράνηΟι αναλυτές υπενθυμίζουν πως οι Αμερικανοί έχουν απόλυτη ανάγκη από τη στήριξη των Κούρδων σε αυτήν την κρίσιμη φάση περικύκλωσης του ΙSIS στη Συρία (Ράκα) και σε θύλακες του Ιράκ, νότια και δυτικά της Μοσούλης. Παρ’ όλα αυτά, η Ουάσινγκτον διακινδύνευσε την ίδια την πολιτική επιρροή της στους κουρδικούς πληθυσμούς ανατολικά του Ευφράτη στο Ιράκ, στο Ιράν, στη Συρία και βεβαίως στην Τουρκία. Ποιος Κούρδος Πεσμεργκά που παρακολουθεί τα γεγονότα θα πιστεύει από τα μεσάνυχτα του Σαββάτου που μας πέρασε πως αξίζει τον κόπο να χύνει το αίμα του για τους Αμερικανούς; Το δεύτερο ερώτημα αφορά στην ίδια την πολιτική της Ουάσινγκτον. Είναι πια τόσο ισχυρός ο πυρήνας που διαμορφώθηκε από τη Ρωσία, το Ιράν και την Τουρκία, ώστε η αμερικανική στρατιωτική διπλωματία να αναγκαστεί να συνθηκολογήσει; Οι παρατηρητές στα βαλτονέρια της Μεσοποταμίας καταλήγουν σε ένα άλλο συμπέρασμα.

Οι Αμερικανοί φαίνεται πως έχουν πλέον ξεκαθαρίσει στο μυαλό τους πως δεν έχουν συμφέροντα στην ευρύτερη Εγγύς Ανατολή. Διαθέτουν πλέον πλήρη αυτονομία στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Έχουν πλήρη επάρκεια στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Τα ζωτικά συμφέροντά τους βρίσκονται στον Ειρηνικό και όχι στον μυχό της Μεσογείου. Αν αυτή η παρατήρηση ισχύει, τότε όλα τα μοντέλα στρατηγικών ανακατατάξεων στην Εγγύς Ανατολή φαίνεται να καταρρέουν. Εκτός εάν κάποιες άγνωστες παράμετροι θα διαδραματίσουν στο μέλλον καταλυτική επιρροή. Προς το παρόν η τουρκική σημαία κυματίζει στο κάστρο του Κιρκούκ, καταδεικνύοντας πως τουλάχιστον σε αυτόν τον γύρο ο Ταγίπ Ερντογάν, ο Πούτιν και τα παιδιά του Χομεϊνί είναι παρόντες.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης