Του Κώστα Μπετινάκη
Έχοντας στη διάθεσή της σύσσωμο τον δυτικό Τύπο, είναι φυσικό να πλημμυρίζει με παραπληροφόρηση η αμερικάνικη διακυβέρνηση τα ΜΜΕ για όσα συμβαίνουν στη Βενεζουέλα.
Είναι γνωστή η προσπάθεια των αμερικάνικων κυβερνήσεων να ανατρέψουν το καθεστώς των «Τσαβίστας» που αποτελεί αγκάθι για τις πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρίες.
Έτσι πληροφορήθηκε ο κόσμος όλος πως «το καθεστώς Μαδούρο, έβαλε το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας (TSJ) να κλείσει το ελεγχόμενο από την (υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ) αντιπολίτευση Κοινοβούλιο της χώρας».
Υπάρχει ολόκληρη ιστορία πίσω από την απόφαση αυτή που ωστόσο τα δυτικά Μέσα, με την προσφιλή διαδικασία της διάδοσης «ειδήσεων που μόνο κάποιους συμφέρουν» ( γιατί όχι ψευδών), που ωστόσο απέκρυψαν.
Στο θόρυβο που προκάλεσε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας, ουδείς θυμήθηκε ποιος βρισκόταν πίσω από το πραξικόπημα του 2002Οι ρίζες της απόφασης του Ανώτατου δικαστηρίου της Βενεζουέλας, βρίσκονται πίσω στις εκλογές του Δεκεμβρίου 2015 και αφορά σε μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί η νίκη της αντιπολίτευσης καθώς μαινόταν μεγάλη σύγκρουση για την επικράτησή της.
Ήδη από το Δεκέμβριο του 2015, υπήρχε απόφαση ότι «λόγω εκτεταμένων παρατυπιών για την ανάδειξη των βουλευτών στην πολιτεία Αμαζόνας, με απτές αποδείξεις, οι εκλογές θα έπρεπε να κηρυχθούν άκυρες και να γίνουν επαναληπτικές».
Η απόφαση αφορούσε στην εκλογή τεσσάρων βουλευτών της αντιπολίτευσης, που ο ρόλος τους αποδείχθηκε αποφασιστικός ώστε η αντιπολίτευση με αυτούς, να περάσει το όριο της πλειοψηφίας των δύο τρίτων που της έδινε ευρύτερες εξουσίες.
Στο θόρυβο που προκάλεσε η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας, ουδείς θυμήθηκε ποιος βρισκόταν πίσω από το πραξικόπημα του 2002. Εκείνων δηλαδή που σήμερα είναι εναντίον του Μαδούρο, που εμποδίζει τις ξένες παρεμβάσεις στη χώρα.
Ακριβώς εδώ βρίσκεται και το μυστικό: Πρέπει να ξεριζωθεί η Μπολιβαριανή επανάσταση που έφερε κοινωνικές παροχές, εθνικοποίησε τις επιχειρήσεις επέβαλε εργασιακούς θεσμούς -απαγορεύοντας τις μαζικές απολύσεις- και τις περικοπές στις συντάξεις, εγκαθιδρύοντας δημοκρατικούς κανόνες.
Σε αντίθετη περίπτωση μια ματιά στις γειτονικές κυβερνήσεις που βρίσκονται στην εξουσία στην Αργεντινή και τη Βραζιλία δείχνει ότι υπάρχει μονόπλευρη κατακραυγή για όσα συμβαίνουν μόνο στη Βενεζουέλα.
Αναμφίβολα οι εξωτερικές πιέσεις (βλέπε αμερικάνικο σχέδιο) έχουν προκαλέσει την οικονομική κρίση στην Βενεζουέλα.
Και υπάρχουν δύο δρόμοι για το Μαδούρο να ξεφύγει από την κρίση:
• Να άρει όλους τους περιορισμούς ώστε να λειτουργήσει ασύδοτα η καπιταλιστική αγορά – όπως απαιτεί η αντιπολίτευση. Κάτι που θα σημάνει πως οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν ακόμη περισσότερο το τίμημα.
• Η άλλη είναι να αποδεσμευθεί εντελώς από τις καπιταλιστικές πιέσεις και να λειτουργήσει την αγορά βάσει δημοκρατικού σχεδίου παραγωγής για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των πολιτών. Με αποτέλεσμα όμως να αυξηθούν οι εξωτερικές πιέσεις. Κάτι που δύσκολα αντέχει πλέον ο δοκιμαζόμενος λαός της Βενεζουέλα.
Η λύση του προβλήματος είναι ν’ αυξηθούν οι τιμές του πετρελαίου στα 70-80 δολάρια το βαρέλι, ώστε να φτάνουν τα χρήματα για τις επενδύσεις σε κοινωνικά προγράμματα και πάλι. Μα εκεί ακριβώς βρίσκεται το σημείο του εκβιασμού προς τον Μαδούρο.
Κάτι που προς το παρόν είναι ένα όνειρο, παρ΄όλο που οι τιμές τους πετρελαίου ανέβηκαν λίγο μετά τη συμφωνία Ρωσίας- OPEC να μειωθεί η παραγωγή. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, θα κάνει όμως συμφέρουσα πάλι την παραγωγή του πετρελαίου «fracking» από τις ΗΠΑ και θα αυξήσει την παγκόσμια παραγωγή με άμεσο αποτέλεσμα να πέσουν πάλι οι τιμές.
Γεγονός είναι πως ο Μαδούρο φάνηκε πιο ασθενής από τον Τσάβεζ και υπέκυψε στην επίθεση των ιμπεριαλιστών και της ολιγαρχίας.
Αυτό έδειξε το αδύναμο σημείο του και ενέτεινε την εναντίον του επίθεση.
Τι ακριβώς αποφάνθηκε το Ανώτατο Δικαστήριο
Μετά από έφεση της Κρατικής Εταιρίας Πετρελαίου ακυρώθηκε το άρθρο 33 του Οργανικού Νόμου για τους Υδρογονάνθρακες για τη δημιουργία Κοινοπραξιών. Με το σκεπτικό ότι «αφού η Εθνοσυνέλευση λειτουργεί παράτυπα παραβιάζοντας το Σύνταγμα της χώρας, το Ανώτατο Δικαστήριο για να εφαρμοσθεί ο νόμος θα αναλαμβάνει κοινοβουλευτικές εξουσίες όποτε απαιτείται».
Στις 5 Ιανουαρίου 2016, το Ανώτατο Δικαστήριο, είχε ανακηρύξει την Εθνοσυνέλευση «σε περιφρόνηση» για προσβολή της δικαστικής απόφασης που έκρινε παράνομες τις αποφάσεις της.
Όπως επισημαίνει ο δικηγόρος αρμόδιος σε συνταγματικά ζητήματα- Enrique Tineo Suquet, η Εθνοσυνέλευση θα μπορούσε να είχε απλούστατα να επιλύσει τη νομική διαμάχη, αν είχε προκηρύξει επαναληπτικές εκλογές μόνο για τις θέσεις των παράτυπα εκλεγέντων βουλευτών. Κάτι που αρνείται πεισματικά ο πρόεδρός της.
Άλλωστε η απόφαση του Ανώτατου δικαστηρίου προβλέπεται κι από το Σύνταγμα, «προκειμένου να επιλύονται συνταγματικής μορφής προβλήματα στα όργανα διακυβέρνησης».
Έτσι απλά, λοιπόν, δεν πρόκειται για πραξικόπημα. Αλλά είπαμε ο ελεγχόμενος δυτικός Τύπος έχει βάλει στο στόχαστρο το Μαδούρο εξυπηρετώντας κάποια μεγάλα συμφέροντα.
Ούτε η Εθνοσυνέλευση διαλύθηκε. Θα μπορούσε να λειτουργήσει κανονικά σε λίγες ημέρες. Απλώς θα πρέπει να ζητήσει ο πρόεδρός της Julio Borges να παραιτηθούν οι παράτυπα εκλεγέντες βουλευτές της Αμαζόνας και ο ίδιος αντικατασταθεί από τον Henry Ramos Allup στα καθήκοντα του προέδρου της Εθνοσυνέλευσης του οποίου η εκλογή είχε κριθεί συνταγματική.
Επειδή, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας «το Ανώτατο Δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να τηρεί την δημοκρατική συνταγματική τάξη και να προστατεύει την κοινωνία από κάθε μορφής παρανομίες».
Οι Τσαβίστας επανειλημμένα έχουν επικρίνει την ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση Εθνοσυνέλευση επειδή υποστηρίζει το διεθνές μποϋκοτάζ με αποτέλεσμα να παραλύει το κράτος και την κοινωνία.
Η διασπορά της ψευδούς είδησης του «πραξικοπήματος» και «της διάλυσης του Κοινοβουλίου», ευνοούν το κλίμα δημιουργίας χάους «που απαιτεί έξωθεν επέμβαση». Για τις ΗΠΑ και τους άλλους εταίρους τους, λίγο ενδιαφέρει η νομιμότητα της λειτουργίας του πολιτεύματος στη Βενεζουέλα.
Ούτε τους ενόχλησε η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Βενζουέλα Delcy Rodriguez ότι «Απορρίπτουμε τις απόπειρες ξένων κυβερνήσεων να παρέμβουν στη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος στη χώρα που βασίζεται στις ιδέες του Σιμόν Μπολίβαρ».
