Στους δρόμους της Αθήνας με τα γκράφιτι στους λεπρούς τοίχους του αθηναϊκού down town, με φόντο την Πύλη του Αδριανού και τα κόκκινα τακούνια της χορεύτριας, ξετυλίγεται το «Τάνγκο της κρίσης», με λέξεις που ηχούν ιβηρικές – αργεντίνικες, αλλά που είναι οικείες στο αυτί του Έλληνα, γιατί είναι ελληνικές… δικές μας αλλά και παγκόσμιες.
Η ορχήστρα παίζει τον αργεντίνικο ρυθμό της και ο «κορυφαίος», σαν σε χορό τραγωδίας, απαγγέλλει τις λέξεις που ηχούν σαν καρφιά. Πίσω, η γειτονιά της Αθήνας. Μία εικόνα γνωστή από τα εκατοντάδες τηλεοπτικά ρεπορτάζ που μεταδόθηκαν από τις τηλεοράσεις όλου του κόσμου.
Οι λέξεις καρφώνονται η μία πίσω από την άλλη. Μεγαλομανία, υποκρισία, τραγωδία, αντίθεση, οργασμός… και χάνονται μέσα στο τραγούδι. Η Ελλάδα και όλος ο κόσμος παλεύουν για να αρθρώσουν έναν καινούργιο πολιτικό λόγο. «Estamos Todos Griegos». Δεν είναι μόνον ένα σύνθημα συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Είναι κάτι παραπάνω πια. Είναι έκκληση, κραυγή, οργή, σκέψη.
Είναι χορός, κίνηση, εικόνα. Είναι κάλεσμα για τη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας από εκείνους που νιώθουν και ένιωσαν στο πετσί τους την ανάγκη για αλλαγή πορείας αυτού του κόσμου.
Από τους δρόμους του Μπουένος Άιρες στα σοκάκια της Μαδρίτης και από τις γειτονιές της Νάπολι στα δρομάκια κάτω από την Ακρόπολη, ο χώρος πια είναι κοινός, διεθνής, ολοδικός μας, διότι τα προβλήματα είναι κοινά. Άρα και οι λύσεις τους δεν μπορεί παρά να είναι κοινές.
Ακούστε την Έλλη Πασπαλά να τραγουδά το «Τάνγκο» της με τους μουζικάντηδες, ορχήστρα του δρόμου, να δίνουν τον ρυθμό και τα τακούνια της χορεύτριας να υποκλίνονται στη χάρη της μελαγχολίας. Canto para todos, για όλους εμάς!
