Η αδηφαγία – ή τσιμπολόγημα με την ευρύτερη έννοια – συχνά σχετίζεται με τη διαδικασία της «δίαιτας» στα εφηβικά χρόνια. Φυσικά, οι περισσότεροι άνθρωποι που ακολουθούν κάποιο πλάνο αδυνατίσματος δεν εκδηλώνουν αδηφαγικά επεισόδια ή διατροφικές διαταραχές. Ωστόσο, κάποιοι όντως εμφανίζουν προβλήματα, το θέμα είναι για ποιο λόγο. Σε τι διαφέρουν από τα άτομα που μένουν ανεπηρέαστα από αυτή τη διαδικασία;
Μια καινούρια μελέτη αναγνώρισε δυο σημαντικούς παράγοντες, που καθορίζουν τη σχέση μεταξύ δίαιτας και αδηφαγικών συμπτωμάτων.
Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Chicago και της Columbia ανέλυσαν δεδομένα από περίπου 2.000 άτομα που περιέγραφαν τις διατροφικές τους συνήθειες. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σε ηλικία 15-18 ετών και συνέχεια μετά από 5 και 10 χρόνια.
Η μελέτη έδειξε ότι οι έφηβοι που είχαν κάνει δίαιτα 2-3 φορές, ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν αδηφαγικά επεισόδια 5 χρόνια αργότερα, σε σχέση με όσους δεν είχαν ακολουθήσει πρόγραμμα αδυνατίσματος. Επιπλέον, όσοι έφηβοι έκαναν δίαιτα ενώ ανάφεραν επίσης συμπτώματα κατάθλιψης και χαμηλής αυτοεκτίμησης, είχαν περισσότερες πιθανότητες αδηφαγικών επεισοδίων.
Μελετήθηκε επίσης ο ρόλος της παρενόχλησης στο σχολικό περιβάλλον (γυμνάσιο/ λύκειο).
Μάλιστα, ανακαλύφθηκε ότι η αυξανόμενη παρενόχληση σχετίζεται με αδηφαγία στην ενήλικη ζωή, μόνο όμως για τις γυναίκες. Τα κορίτσια που έκαναν δίαιτα στα ύστερα εφηβικά τους χρόνια, όσο περισσότερο είχαν υποστεί παρενόχληση τόσο πιθανότερο ήταν να έχουν προβλήματα αργότερα.
Αν λοιπόν είστε επιρρεπείς σε αδηφαγικά επεισόδια, αναρωτηθείτε πρώτα αν παιδεύεστε από τα εφηβικά χρόνια με δίαιτα. Στον αντίποδα, είναι πολύ σημαντικό να αποτρέπονται οι έφηβοι από τον ψυχαναγκαστικό έλεγχο βάρους, που συνήθως επιφέρει συμπτώματα κατάθλιψης, χαμηλή αυτοεκτίμηση και παρενόχληση – τουλάχιστον στα μεγαλύτερα κορίτσια.
Πηγή: dia-trofis
Επιμέλεια: Γεωργία Μανώλη
