Διαδήλωση κατά της ναζιστικής βίας. Από μία άποψη φέρνει και για ανέκδοτο, της κατηγορίας για τον Τοτό και τη Μικρή Λουλού.
Παίζουν, δηλαδή, τη μπάλλα τους με τη βία οι ναζιστές και κάποιοι ξεχύνονται στους δρόμους. Ραντεβού στα Προπύλαια, συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος. Να εκφράσουν την αντίθεσή τους. Ακαταλαβίστικο. Ασόβαρο εντελώς.
Δηλαδή, τι; Ο κόσμος που πάει πλατεία για διαδήλωση κι όχι για καφέ και κολλητήρι, όπως άλλος πάει γήπεδο, σινεμά, ντίσκο, θαρρεί πως υπάρχει μία βαθύτατη παρεξήγηση. Ότι τα νεοναζιστικά τομάρια την έχουν δει λάθος τη δουλειά. Ότι ο κόσμος γουστάρει αίμα. Οπότε είναι αναγκαία η διαδήλωση. Πώς αλλοιώς θα μεταφερθεί το μήνυμα στους χρυσαυγίτες. Κόφτε το. Μη δέρνετε. Μη σκοτώνετε.
Αυτό είναι το νόημα της διαδήλωσης. Της μαζικής κινητοποίησης με τη γλώσσα του πεζοδρομίου. Οπότε λύθηκε το πρόβλημα. Οι ναζιστές θα πάνε πάσο.
ΜE TO συλλαλητήριο τα κόμματα δηλώνουν παρών και αξούριστος και κάποιοι κάνουν το χαβαλέ τους, γράφει ο apodytiriakias.gr
