Eχω βαρεθεί να ακούω παράγοντες και οικονομολόγους να βαράνε το ίδιο βιολί στα κανάλια -και γιατί όχι;- και στις εφημερίδες. «Δεχόμεθα επίθεση κερδοσκόπων…». Τελικά ή αυτοί δεν χρησιμοποιούν σωστές λέξεις και εκφράσεις ή εγώ έχω ξεχάσει τη γλώσσα μου. «Δέχομαι επίθεση», σύμφωνα με το ελληνικό ερμηνευτικό λεξικό, μπορεί να σημαίνει πολλά. Μέχρι και… χειροτονία από επίσκοπο. Κάνει… επίθεση ο δεσπότης στο διάκο. Επιθέτει τα χέρια του στο κεφάλι υποψήφιου ιερέα και εν τω άμα ο διάκος μεταβάλλεται σε παπά, εξ ού και το γνωστό «εδώ παπάς εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς…». Φυσικά, ουδείς οικονομολόγος υπονοεί αυτή την «επίθεση», ακόμα και ο πλέον… παπατζής.
Πάντως, η λέξη «επίθεση» αυτή καθεαυτή σημαίνει κατ’ αρχάς στρατιωτική ενέργεια για την κατάκτηση στόχου. Με αυτή την έννοια, βλέπετε εσείς κανέναν κερδοσκόπο να μας ρίχνει με πολυβόλα; Διότι έτσι όπως το λένε -«δεχόμεθα επίθεση κερδοσκόπων»- ο ακροατής ή ο αναγνώστης φαντάζεται τους κερδοσκόπους πάνοπλους, εν πλήρη πολεμική εξαρτύσει δηλαδή, να μας βαράνε στα βόρεια σύνορα με τανκς και τεθωρακισμένα κι εμείς να μην έχουμε κάνει ακόμα επιστράτευση. Κάτι σαν τη γερμανική επίθεση το 1941 δηλαδή, με πάντσερ και στούκας. Oumperales… Βλέπετε τίποτε τέτοιο εσείς; Γιατί εγώ δεν βλέπω…
Σε αυτό το σημείο οι… παροικούντες την Ιερουσαλήμ κρατούν στάση κριτική. Λένε ανθυπομειδιώντας:
«Μα δεν είναι επίθεση με πολυβόλα, ούτε με μπαζούκας, μιλάμε για “επίθεση” μεταφορικά».
«Πόσο μεταφορικά μεγάλε;»
«Πολύ…»
Να το δούμε λοιπόν και το «μεταφορικά»; Why not. Το λεξικό λοιπόν λέει: Επίθεση, αιφνιδιαστική ενέργεια εις βάρος κάποιου. Αυτό έγινε λοιπόν στην οικονομία μας; Ξαφνικά οι περίφημοι κερδοσκόποι αιφνιδιαστικά άρχισαν να μας δίνουν ακριβά τα λεφτά; Μπούρδες. Αίφνης, εκεί που παίζαμε δηλαδή με τους τσιφούτηδες καρπαζιές το βράδυ, σηκώθηκε κάποιος το πρωί και μας ακρίβυνε τα λεφτά; Αϊ στο διάολο. Συνεννοήθηκαν δηλαδή όλοι μαζί οι τσιφούτηδες «να αυξήσουμε τους τόκους στην Ελλάδα για να χτυπήσουμε το ευρώ;».
Αυτές είναι σαχλαμάρες και δεν τις τρώει ούτε πρωτάκι. Οι πιστωτές μας κινούνται όπως ακριβώς και οι τράπεζες. Δίνουν λεφτά, όταν βλέπουν ότι θα τα πάρουν εύκολα πίσω. Εχετε δει εσείς καμιά τράπεζα να δίνει λεφτά χωρίς εγγύηση; Εχετε δει να δίνει κεφάλαια ένας πιστωτικός οργανισμός σε μια καταχρεωμένη επιχείρηση, σε έναν επιχειρηματία που δεν κοιτάει τη δουλειά του και γυρίζει με δανεικά στα μπουζούκια; Αυτοί είμαστε παιδιά και δεν είναι ψέμα. Μέχρι τώρα οι Ευρωπαίοι απορούσαν πώς ζούμε χωρίς να παράγουμε. Με τόσο απαράδεκτη έως αισχρή προσφορά υπηρεσιών. Με πρέφα στο καφενείο και οι ελιές να σαπίζουν, αν δε τις μαζέψουν Αλβανοί. Και οι διάφοροι πιστωτικοί οίκοι, τσιφούτηδες εξ επαγγέλματος, δεν παίζουν εύκολα τα λεφτά τους. Στην πιο ρωμαλέα ευρωπαϊκή οικονομία, τη Γερμανία, δίνουν με τόκο ένα τοις εκατό. Γιατί δεν κουνιούνται εκεί να κάνουν μια… επίθεση να μπουν στο Βερολίνο σαν ο κόκκινος στρατός; Διότι οι Γερμανοί, φίλτατοι, παράγουν, εξάγουν, εισπράττουν, έχουν πρόσωπο, πώς το λένε. Εμείς, δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, πάμε να ζητήσουμε λεφτά και τρώμε πόρτα. Γιατί να μας δώσουν αφού ξέρουν ότι με το ζόρι μαζεύουμε τους τόκους; Γιατί να δώσουν λεφτά στους ρέμπελους που στις κονσέρβες βάζουν μπάμιες Ολλανδίας επειδή βαριούνται να μαζέψουν τις δικές τους; Λένε «πάρτε μέτρα» όχι επειδή μας αγαπάνε αλλά για να σιγουρέψουν τα λεφτά τους. Λένε σφίχτε το ζωνάρι επειδή ξέρουν ότι όταν καλοπερνάει με «δανεικά» ο Ελληνας δημόσιος υπάλληλος που προσφέρει χειρίστης ποιότητας υπηρεσίες, σε λίγο η Ελλάδα δεν θα έχει να πληρώσει τους τόκους… Γιατί να «παίξει» τα ωραία του λεφτά; Ούτε φιλέλληνες είναι, ούτε κορόιδα. Τη σιγουράντζα ψάχνουν. Ολόκληρες αυτοκρατορίες κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, απ’ το διογκωμένο Δημόσιο, τα κακά έως χείριστα προϊόντα και τη μικρή παραγωγή. Ιδιοι είμαστε. Οι φτηνές σολομωνικές των οικονομολόγων, με τα παγκόσμια δίκτυα και τις σαχλαμάρες, μπερδεύουν τον κοσμάκη και τον αποπροσανατολίζουν. Την ερμηνεία του «ποιος φταίει», αντί να τα ρίχνουμε στους ξένους που μας «μισούν» ή στην «επίθεση των κερδοσκόπων», καλύτερα να ανοίξουμε τον Βάρναλη να την ανακαλύψουμε: .
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας
Φταίει ο Θεός που μας μισεί…
Φταίει το κεφάλι το κακό μας
Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί…
Απλό δεν είναι; Και αν δεν το ανακάλυψαν ακόμα οι ντόπιοι οικονομικοί εγκέφαλοι, δεν είναι επειδή έχουν κάποιο κόμπλεξ. Α, μπα. Απλά, δεν διαβάζουν Βάρναλη…
