Καθημερινή αθλητική στήλη,

αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

 

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,

όλων των κομμάτων

και όλων των θρησκειών,

σάς χαιρετώ…

 

*** Έχω προβληματιστεί επανειλημμένα

προσπαθώντας να απαντήσω στο εξής ερώτημα..:

«Για έναν άντρα ή για μία γυναίκα είναι πιο δύσκολο να γράψει δημοσίως

για την Αλήθεια και τούς Μύθους τού Βιασμού;».

Έχω καταλήξει ότι είναι σαφώς πιο δύσκολο για τη γυναίκα,

διότι ακόμη κι η ελάχιστη περιπτωσιολογική ένσταση που ενδέχεται να εκφράσει,

δύναται να την οδηγήσει σε περιθωριοποίηση και γκετοποίηση

από το ίδιο της το φύλο.

 

Και για τον άντρα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσει για τον Βιασμό·

δεν γίνεται να μη γεμίζεις οργή

κάθε φορά που ένα ανδρείκελο καταστρέφει την ψυχή και τη ζωή μίας γυναίκας

υποχρεώνοντάς την σε ανεπιθύμητη συνουσία.

Προσωπικά μιλώντας,

θεωρώ ότι η ισόβια κάθειρξη είναι η αρμόζουσα ποινή για τον Βιαστή·

και δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναφερθώ εκτενώς

σε αυτά που τού αξίζουν να πάθει μέσα στη φυλακή.

 

*** Σήμερα,

εν’ γνώσει των ευθυνών που αναλαμβάνω

αποφασίζοντας να γράψω για αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα,

κρίνω ότι οφείλουμε επιτέλους να μιλήσουμε

για ένα διαρκώς αυξανόμενο και διεθνώς κλιμακούμενο φαινόμενο,

σύμφωνα με το οποίο διάσημοι ποδοσφαιριστές φέρονται να βιάζουν γυναίκες

(οι οποίες, ως επί το πλείστον, δηλώνουν «μοντέλα»).

 

Η αρχική διατύπωσή μου μόνο τυχαία δεν ήταν·

έκανα λόγο «…για την Αλήθεια και τούς Μύθους τού Βιασμού.»

ακριβώς για να τονίσω τη Μοναδικότητα τής Αλήθειας

και την Πολυπρόσωπη Υπόσταση τού Ψεύδους.

 

Όταν μία γυναίκα υφίσταται βιασμό,

η Αλήθεια είναι Μία και είναι σαφής από την πρώτη στιγμή.

Η Αλήθεια δεν σού κινητοποιεί κεραίες αμφισβήτησης,

δεν σού δημιουργεί κενά, δεν μετατρέπεται σε αμφιλεγόμενο αφήγημα.

 

Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις σαν αυτές για τις οποίες συζητάμε,

όπου κάτι δεν (μάς) κολλάει στις διηγήσεις κάποιων φιλόδοξων μοντέλων

που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν βιασμό από τον οποιονδήποτε διάσημο ποδοσφαιριστή

(ή ηθοποιό, ή σκηνοθέτη, και πάει λέγοντας).

 

*** Σε τούτο το σημείο,

προτού προχωρήσω στην αναφορά κρίσιμων παραμέτρων

και συγκεκριμενοποιήσω τη συζήτησή μας,

θέλω να τονίσω δύο στοιχεία..:

 

Α) Δεν έχω την παραμικρή πρεμούρα να υπερασπιστώ τούς ποδοσφαιριστές.

Ναι, λατρεύω την Μπάλα, λατρεύω το Ποδόσφαιρο,

αλλά θεωρώ -και η θεώρησή μου είναι αδιαμφισβήτητος κοινός τόπος-

ότι οι ποδοσφαιριστές είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους

αμόρφωτα και ακαλλιέργητα όντα·

μιλάμε για την πιο υπερ(εκ)τιμημένη επαγγελματική κατηγορία,

μιλάμε για άτομα

που επειδή δραστηριοποιούνται σε έναν τομέα που συγκεντρώνει το Μαζικό Πάθος,

αμείβονται δυσαναλόγως πλουσιοπάροχα σε σχέση με την πραγματική τους αξία.

Συνεπαγωγικά, λοιπόν,

ο Πλούτος και η Μαζική Αποδοχή (έως και η Αποθέωση)

συχνά προσθέτουν στους ποδοσφαιριστές θράσος και αυθάδεια·

στοιχεία που δυστυχώς φαντάζουν γοητευτικά

σε ένα τμήμα τού (γυναικείου) πληθυσμού.

 

Β) Είθισται σε δίκες βιαστών,

το θύμα να υφίσταται αλλεπάλληλες συνέχειες τού Βιασμού

μέσα από αισχρές επιχειρηματολογίες τού τύπου

«Ήταν ντυμένη προκλητικά…», «Τα ήθελε…», κ.λπ., κ.λπ..

Ε, λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε άπαξ και διά παντός,

ότι η Γυναίκα έχει κάθε δικαίωμα να ντύνεται -ή, και να γδύνεται- όπως θέλει,

χωρίς οι επιλογές της να δίνουν το αντίστοιχο δικαίωμα στο κάθε ανδρείκελο

να την εξαναγκάσει σε συνεύρεση.

Το πιο καυτό μίνι να φοράει η Γυναίκα,

δεν αποτελεί κατ’ ελάχιστον νομιμοποίηση σε βίαιες ενέργειες εις βάρος της.

Ακόμη και γυμνή να βγει στον δρόμο, δεν δικαιούσαι να την αγγίξεις·

ο Ανδρισμός ορίζει ότι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να την προστατεύσεις

και όχι να την εξαναγκάσεις σε μία επαφή που δεν επιθυμεί.

Όσο προκλητική κι αν είναι η Γυναίκα, ο Βιασμός είναι Έγκλημα.

Καμία περαιτέρω συζήτηση περί αυτού.

 

*** Και ερχόμαστε στις περιπτώσεις με τις πρόσφατες καταγγελίες περί βιασμού

που αντιμετωπίζουν ο Ρονάλντο και ο Νεϊμάρ.

Εδώ έχουμε δύο περιζήτητους δισεκατομμυριούχους αθλητές,

που αποτελούν τα ιδεώδη ημίσεα για την πιο χαρακτηριστική σχέση τής «Show–Biz»:

«Ποδοσφαιριστής με Μοντέλο».

 

Δύο άνθρωποι που αποθεώνονται καθημερινώς από τα πλήθη,

που βρίσκουν όλες τις πόρτες ανοιχτές,

που υποστηρίζονται από τούς πανίσχυρους μηχανισμούς

των δημοφιλέστατων ομάδων στις οποίες αγωνίζονται,

δύο άρρενες που αποτελούν «Εθνικά Σύμβολα»·

ο μεν για την Πορτογαλία, ο δε για τη Βραζιλία.

 

Όλες οι γκόμενες τού κόσμου ριγμένες στα πόδια τους·

όλες οι γκόμενες τού κόσμου, αμειβόμενες ή χομπίστριες,

πρόθυμες για μία ή περισσότερες νύχτες με τον Ρονάλντο και τον Νεϊμάρ

(και όχι μόνο με αυτούς).

Φυσικά, δεν προσδιορίζω όλες τις γυναίκες ως «γκόμενες»,

αλλά ούτε και ξορκίζω την ενδεχόμενη προσωρινή επιθυμία τής οποιασδήποτε γυναίκας

να εκφράσει τη φύση της και τη σεξουαλικότητά της ως γκόμενα·

απλά, καταγράφω την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα των δύο «super stars».

 

Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω,

υπάρχει ένα άλμα λογικής που πάντα θα μού δημιουργεί σκεπτικισμό και επιφυλάξεις.

Αν υπάρχουν εκατομμύρια γυναίκες που επιθυμούν σαν τρελές να κάνουν σεξ μαζί μου,

ποιος ο λόγος να παρακάμψω αυτήν την εξαιρετικά βολική συνθήκη

και να μπω στην καταστροφική διαδικασία να βιάσω μία γυναίκα;

Ακόμη κι αν εγώ είμαι τομάρι,

ακόμη κι αν δεν νοιάζομαι για τον ψυχισμό τού επίδοξου θύματός μου,

γιατί να βάλω το ίδιο μου το τομάρι σε κίνδυνο

και να μην επιλέξω τις εύκολες λύσεις

που δεν εμπεριέχουν την παραμικρή απειλή για το «βασίλειό» μου;

 

Και όμως,

ακριβώς επειδή ουδόλως προσπαθώ να αθωώσω τον Ρονάλντο και τον Νεϊμάρ,

τα εύλογα ερωτήματα που έθεσα

έχουν δύο απαντήσεις που συντείνουν στην ύπαρξη βιασμού.

Από τη μία,

υπάρχει πάντα η πιθανότητα

-εγώ, ο διάσημος, δισεκατομμυριούχος και γοητευτικός ποδοσφαιριστής-

να είμαι ένας ψυχασθενής, ένας παρανοϊκός,

και ευρισκόμενος υπό την επήρεια τής ψυχικής νόσου μου

να βιάζω μία γυναίκα κόντρα σε κάθε λογική

και σε κάθε ουσιαστικό συμφέρον μου.

Από την άλλη, επίσης,

υπάρχει πάντα κι η πιθανότητα

-ακριβώς επειδή λόγω τού κοινωνικού «status» μου

δεν έχω μάθει να μού λένε «Όχι.» και δεν αντέχω τις αρνήσεις-

να προβώ σε «Κατάχρηση Εξουσίας» προς μία γυναίκα.

Σωστά; Σωστά.

 

Εδώ ακριβώς είναι που ανακύπτουν τα «Προβλήματα Ερμηνείας».

Μέχρι ποιο σημείο η Εξουσία είναι Αφροδισιακό

και από ποιο σημείο και μετά μετατρέπεται σε «Όργανο Βιασμού»;

Είναι συμπτωματικό

ότι στις περιπτώσεις τού Ρονάλντο και τού Νεϊμάρ αποτελεί κοινό στοιχείο

η συναινετική συνάντηση των «θυμάτων» με τούς «δράστες»

σε σουΐτες πανάκριβων ξενοδοχείων

και οι επίσης συναινετικές ερωτοτροπίες;

 

Έστω κι έτσι όμως,

δέχομαι -και έχει αποδειχθεί άλλωστε από την σκληρή πραγματικότητα-

ότι ο Βιασμός δύναται να υπάρξει

ακόμη και σε ήδη δεδομένη και συναινετική σεξουαλική σχέση.

Επειδή χθες μία γυναίκα έκανε -με την επιθυμία της- σεξ με έναν άντρα,

επειδή χθες έκανε «sexting» μαζί του,

επειδή χθες τού έστελνε γυμνές φωτογραφίες της,

αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένη να έχει την ίδια επιθυμία και σήμερα.

Η Επιθυμία είναι Περίσταση·

η Επιθυμία αποτελεί διαρκώς μεταβαλλόμενη περίσταση

και οι ενδεχόμενες μεταβολές της

πρέπει να γίνονται σεβαστές χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 

Όμως, το εξόχως κομβικό σημείο που μόλις ανέφερα,

απέχει παρασάγγας από τη νομιμοποίηση τής κατηγορίας περί Βιασμού

σε περιπτώσεις που δύο -ή και περισσότεροι- συναινούντες ενήλικοι

εκφράζουν με διαφορετική ένταση τη σεξουαλικότητά τους.

Για να το πω με τον πλέον απλοϊκό τρόπο,

αν επί παραδείγματι

η γυναίκα έχει φανταστεί τη σεξουαλική συνεύρεση με έναν άντρα

ως την αναβίωση τής ρομαντικής σεξπιρικής ιστορίας «Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

και ο άντρας έχει φανταστεί τη σεξουαλική συνεύρεση μαζί της  

ως τη σύγχρονη εκδοχή των διδαχών τού Μαρκήσιου ντε Σαντ,

αυτό ΔΕΝ είναι Βιασμός.

 

Όταν δύο ενήλικοι συνουσιάζονται συναινετικώς,

αλλά διαπιστώνουν ότι δεν δύνανται να αποκαταστήσουν

κοινά αποδεκτές κι από τούς δύο εκφράσεις τής σεξουαλικότητάς τους,

σταματούν να συνευρίσκονται και τελειώνει το παραμυθάκι.

Τόσο απλά.

 

*** Ανακεφαλαιώνοντας…

 

Μισώ τούς Βιαστές.

Μισώ αυτά τα ανδρείκελα

διότι προσβάλλουν σε ασύλληπτο βαθμό το Ανδρικό Φύλο

και πληγώνουν σε ασύλληπτο βαθμό το Γυναικείο Φύλο.

 

Συνάμα, ακριβώς επειδή σέβομαι και εκτιμώ απέραντα το Γυναικείο Φύλο,

απεχθάνομαι και τα γύναια  

που για λόγους ιδιοτέλειας δυσφημίζουν το Ανδρικό Φύλο

και μετατρέπουν το τραγικό έγκλημα τού Βιασμού

σε μία «καραμέλα» που εγγυάται σίγουρη επικοινωνιακή επιτυχία.

Πρόκειται για τα ίδια γύναια,

που πρωταγωνιστούν σε αναρίθμητα videos στο «YouTube»

υπό τον τίτλο «Gold Diggers».

 

Εν’ κατακλείδι, η εκτίμησή μου και η απέχθειά μου είναι άφυλες, σφαιρικές, δίκαιες.

Ούτε το Ανδρικό Φύλο έχει πάντα Δίκιο,

ούτε το Γυναικείο Φύλο έχει πάντα Δίκιο.

Ούτε το Ανδρικό Φύλο έχει πάντα Άδικο,

ούτε το Γυναικείο Φύλο έχει πάντα Άδικο.
 

Όλα κρίνονται κατά περίπτωση και με βάση τα Δεδομένα·

άλλοτε τα δεδομένα σού εκπέμπουν από την πρώτη στιγμή την Αλήθεια

και άλλοτε σού δημιουργούν την αίσθηση ότι ακούς βολικά παραμυθάκια.

Τα συμπεράσματα δικά μας…

 

Ο Αθλητάμπουρας

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης