Ο Θοδωρής Νεοφώτιστος, ένας τύπος που ξέρει να συνδυάζει το χιούμορ με τον έρωτα και τη μουσική, έρχεται να μας πει μια αλήθεια: μπροστά στον έρωτα, ακόμα και η πιο απλή… «Σαλάτα με κινόα» μπορεί να γίνει ο πιο γλυκός πειρασμός.
Μιλώντας στη «Ζούγκλα», με αφορμή το πρώτο του τραγούδι, ο ταλαντούχος καλλιτέχνης άνοιξε την καρδιά του και εξομολογήθηκε πως από μικρός ένιωθε διχασμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ότι στη ζωή μου θα γίνω ή μαθηματικός ή μουσικός… και τελικά μάλλον δεν κατάφερα ποτέ να αποφασίσω».
Όπως εξηγεί, σήμερα αυτοί οι δύο κόσμοι συνυπάρχουν αρμονικά μέσα του. Τα πρωινά κινείται ανάμεσα σε αριθμούς, εξισώσεις και σχολικές τάξεις, ενώ τα απογεύματα αφήνεται στις νότες, τις μελωδίες και τα τραγούδια. Άλλωστε, όπως παραδέχεται, οι διαφορές ανάμεσα στα μαθηματικά και τη μουσική δεν είναι τελικά τόσο μεγάλες.
«Και στα δύο υπάρχει δομή, ρυθμός, μοτίβα και μια δόση δημιουργικότητας. Η διαφορά είναι πως στη μουσική μπορώ να φάω μια… “Σαλάτα με Κινόα” χωρίς τύψεις!»
Ο έρωτας, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι αυτός που σε σπρώχνει να ξεπεράσεις τα όριά σου. Πιστεύει πως για έναν μεγάλο έρωτα όλοι φτάνουμε πιο μακριά απ’ όσο νομίζαμε – και φυσικά, δεν θεωρεί τον εαυτό του εξαίρεση.
«Όταν αγαπάς, γίνεσαι πιο γενναίος, πιο δημιουργικός και κάπως πιο πρόθυμος να δοκιμάσεις πράγματα που κανονικά δεν θα περνούσαν καν από το μυαλό σου», εξομολογείται.
Ο έρωτας, λέει, σε μαθαίνει να μαγειρεύεις συνταγές που δεν ήξερες ότι υπάρχουν, να πηγαίνεις σε μέρη που δεν είχες φανταστεί, να εκτίθεσαι, να γελάς, να ρισκάρεις και –το πιο δύσκολο απ’ όλα– να είσαι ο εαυτός σου χωρίς άμυνες. Και κάπου εκεί έρχονται και οι… γευστικές θυσίες.
«Εκεί δεν παίζουμε. Μιλάμε για αποφάσεις καρδιάς. Δεν είναι εύκολο να δεχτείς να μη βάλεις τζατζίκι στο σουβλάκι σου. Αυτές είναι οι πραγματικές πράξεις αφοσίωσης», λέει με χιούμορ.
Στο τέλος, ο Θοδωρής καταλήγει πως, γευστικά και μη, για έναν μεγάλο έρωτα όλοι κάνουμε τις μικρές μας υπερβάσεις. Άλλοι αλλάζουν συνήθειες, άλλοι ξεβολεύονται, κι άλλοι φτάνουν στο σημείο να κοιτάξουν κατάματα μια «Σαλάτα με Κινόα» και να πουν:
«Εντάξει… ας το ζήσουμε».
Δείτε το βίντεο:
Πες μας πώς επέλεξες τον συγκεκριμένο, ομολογουμένως ευφάνταστο τίτλο;
Η ιστορία του τίτλου είναι λίγο αστεία και πολύ… παιχνιδιάρικη. Αρχικά το τραγούδι λεγόταν «Για τα μάτια σου μπορώ» και το έστελνα σε φίλους και συνεργάτες για να ακούσουν την πρώτη του εκδοχή. Μετά την ακρόαση, όλοι μου έλεγαν πόσο τους άρεσε η «Σαλάτα με Κινόα».
Ήταν κάτι που δεν είχα καν σκεφτεί ως κεντρικό στοιχείο, αλλά τους άρεσε τόσο πολύ που κατάλαβα αμέσως πως αυτός ήταν ο τίτλος που έπρεπε να μείνει. Έτσι, η φράση που ξεχώρισε για το χιούμορ της και την αθωότητα που έβγαζε έγινε η ταυτότητα του τραγουδιού. Ο τίτλος όχι μόνο έκανε το τραγούδι να ξεχωρίζει, αλλά έδωσε και τον τόνο για όλη την ατμόσφαιρα: λίγο τρέλα, λίγη αγάπη και φυσικά… κάτι που δεν περιμένεις να ακούσεις ποτέ σε ένα τραγούδι για έρωτα!
Θοδωρής Νεοφώτιστος – Φωτογραφία: Μιχάλης Παπαϊωάννου
Από τα Μαθηματικά στο τραγούδι. Πώς συνυπάρχουν δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ότι στη ζωή μου θα γίνω ή μαθηματικός ή μουσικός… και τελικά, μάλλον δεν κατάφερα να αποφασίσω ποτέ. Κάπως έτσι οι δύο κόσμοι συνυπάρχουν μέσα μου: τα πρωινά περνώ ανάμεσα σε αριθμούς, εξισώσεις και τάξεις, και τα απογεύματα ταξιδεύω σε νότες, μελωδίες και τραγούδια. Στην πραγματικότητα, δεν είναι και τόσο διαφορετικοί όσο φαίνονται. Και
στα μαθηματικά και στη μουσική υπάρχει δομή, ρυθμός, μοτίβα και μια μικρή δόση δημιουργικότητας. Μόνο που στη μουσική μπορώ να φάω μια… «Σαλάτα με Κινόα» χωρίς τύψεις!
Πώς βρέθηκες να «δανείζεις» τη φωνή σου σε ήρωες κινουμένων σχεδίων; Ποιος είναι ο αγαπημένος σου;
Η μεταγλώττιση ήρθε στη ζωή μου πολύ φυσικά. Πάντα με μάγευε το πώς μια φωνή μπορεί να δώσει ψυχή σε έναν χαρακτήρα, να τον κάνει να γελάσει, να τσακωθεί, να ερωτευτεί, να φοβηθεί. Παρακολούθησα σεμινάρια με εξαιρετικούς δασκάλους, δούλεψα πολύ την υποκριτική μου, δημιούργησα υλικό και το έστειλα σε σκηνοθέτες. Κάπως έτσι άρχισαν οι ακροάσεις και, ευτυχώς, κάποιες από αυτές με οδήγησαν σε πολύ όμορφες συνεργασίες και παραγωγές που με έκαναν να αγαπήσω ακόμη περισσότερο αυτή την τέχνη.
Όσο για αγαπημένο χαρακτήρα… ακόμα δεν μπορώ να διαλέξω! Ο καθένας έχει κάτι δικό του, και εγώ προσπαθώ να του δώσω μια φωνή που να του ταιριάζει. Είναι λίγο σαν να μπαίνεις σε διαφορετικούς μικρούς κόσμους κάθε φορά, και αυτό είναι που με κρατάει τόσο ενθουσιασμένο. Αυτό είναι το μαγικό στη μεταγλώττιση: κάθε ρόλος είναι μια μικρή περιπέτεια που δεν ξέρεις ποτέ πού θα σε οδηγήσει!
Θοδωρής Νεοφώτιστος – Φωτογραφία: Ελένη Γεωργιοπούλου
Ως πού θα έφτανες γευστικά για έναν μεγάλο έρωτα;
Για έναν μεγάλο έρωτα νομίζω πως όλοι φτάνουμε πιο μακριά απ’ όσο περιμέναμε… κι εγώ δεν είμαι η εξαίρεση. Η αλήθεια είναι πως όταν αγαπάς, γίνεσαι πιο γενναίος, πιο δημιουργικός και κάπως… πιο πρόθυμος να δοκιμάσεις πράγματα που κανονικά δεν θα περνούσαν καν από το μυαλό σου. Ο έρωτας σε κάνει να μαγειρεύεις συνταγές που δεν ήξερες ούτε ότι υπάρχουν, να πας σε μέρη που δεν είχες σκεφτεί ποτέ, να εκτίθεσαι, να γελάς, να ρισκάρεις και, το πιο δύσκολο, να είσαι ο εαυτός σου χωρίς άμυνες. Και στις «γευστικές θυσίες» φαίνεται όλο αυτό ακόμη πιο καθαρά. Εκεί δεν παίζουμε, μιλάμε για αποφάσεις καρδιάς. Δεν είναι εύκολο να δεχτείς να μη βάλεις τζατζίκι
στο σουβλάκι σου. Αυτές είναι οι πραγματικές πράξεις αφοσίωσης… Οπότε ναι… γευστικά και μη, για έναν μεγάλο έρωτα όλοι κάνουμε τις μικρές μας υπερβάσεις. Άλλοι αλλάζουν συνήθειες, άλλοι ξεβολεύονται, κι άλλοι φτάνουν μέχρι να κοιτάξουν κατάματα μια «Σαλάτα με Κινόα» και να πουν: «εντάξει, ας το ζήσουμε».
Και μετά το «Σαλάτα με Κινόα», τι έχει το… μενού;
Μετά τη «Σαλάτα με Κινόα», το μενού ανοίγει αρκετά. Έρχονται καινούργια τραγούδια, με περισσότερες γεύσεις, περισσότερη μουσική περιέργεια και την ίδια διάθεση να λέω ιστορίες με ειλικρίνεια και… χιούμορ. Θέλω κάθε κομμάτι να έχει λόγο ύπαρξης, να σε κάνει είτε να χαμογελάς, είτε να σταματάς για λίγο και να ακούς πιο προσεκτικά.
Παράλληλα, ετοιμάζονται συνεργασίες που με ενθουσιάζουν πραγματικά, γιατί όταν η μουσική γίνεται συλλογικό παιχνίδι, αποκτά άλλη ενέργεια. Από τον Ιανουάριο θα υπάρξουν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, που για μένα είναι πάντα το πιο ουσιαστικό κομμάτι όλης αυτής της διαδρομής. Είναι η στιγμή που τα τραγούδια φεύγουν από το στούντιο και συναντούν τον κόσμο. Με λίγα λόγια, συνεχίζω να μαγειρεύω μουσική όπως την αισθάνομαι: με φαντασία, συναίσθημα και την ίδια διάθεση να μη μοιάζει με τίποτα έτοιμο. Αν η «Σαλάτα με Κινόα» σας άνοιξε την όρεξη, τότε τα επόμενα που έρχονται δε θα τα χορταίνετε…
