Το έργο του Βαγγέλη Μυγδάλη «Μαραθών 2.500 χρόνια» -μουσικά επενδυμένο από το μεγάλο μας συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο- που προβλήθηκε από το Δήμο Αμαρουσίου, «Αθηναίων προμαχούντες Μαρουσιώτες», όπως χαρακτηριστικά είπε ο δημοσιογράφος που το έγραψε και το σκηνοθέτησε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα «ντοκιμαντέρ με άποψη».
Το έργο, παραγγελία από ομογενείς επιχειρηματίες και πανεπιστημιακούς, έγινε με την ευκαιρία των επετειακών εκδηλώσεων που γίνονται στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Με την απλή αφήγηση, τα ιστορικά ντοκουμέντα αλλά και με τη βοήθεια επιστημόνων, φέρνει στην επικαιρότητα τη δημοκρατία και αυτούς τους λίγους αποφασιστικούς, γενναίους αλλά και γοητευτικούς Έλληνες, που τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους στον περσικό τυφώνα.
Με ερασιτέχνες ηθοποιούς, αλλά και επαγγελματίες που βοήθησαν την προσπάθεια, ο Μυγδάλης, πίσω από την Ιστορία, προσπάθησε να φυτέψει ψήγματα επικαιρότητας, με έναν τρόπο δημοσιογραφικό, δικό του, που ίσως ξενίζει αλλά οδηγεί διά της πλαγίας οδού σε αυτό που σκέπτεται ο απλός Έλληνας αλλά και ο μεγάλος Ζαν Λυκ Γκοντάρ: «Οι Ελληνες έκαναν αυτά για σας και τους χρωστάτε. Εσείς τι κάνατε, που τους ζητάτε λεφτά;». Είναι χαρακτηριστική η ερώτηση τεχνικού που ήλεγχε την ποιότητα του ντι βι ντί. Τηλεφώνησε επειγόντως στο δημιουργό και του είπε έντρομος: «Κύριε Μυγδάλη, έχει γίνει εδώ κάποιο λάθος. Επάνω στη μάχη του Μαραθώνα, ξαφνικά εμφανίζεται από το πουθενά η κυρία Μέρκελ, να την κόψω;» Δεν την έκοψε. Του πήρε λίγο χρόνο να το ανακαλύψει, αλλά το χάρηκε. Το «Μαραθών 2.500» ίσως καταφέρει να δώσει κάτι που λείπει. Αυτοπεποίθηση και χαμόγελο. Λίγο είναι;
Διαβάστε επίσης:
«ΜΑΡΑΘΩΝ 2500 ΧΡΟΝΙΑ», Τρίτη, 12 Οκτωβρίου 2010
