Μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια τα βλαστικά κύτταρα αναδείχθηκαν από μια σχεδόν άγνωστη έννοια σε προάγγελο της ιατρικής του μέλλοντος. «Παρόλο που πρέπει να είμαστε ρεαλιστές αναγνωρίζοντας ότι βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια της αναγεννητικής ιατρικής, μπορούμε να ελπίζουμε όλο και περισσότερο ότι ορισμένες πηγές βλαστικών κυττάρων μπορούν ήδη να είναι χρήσιμες σε θεραπευτικές κλινικές εφαρμογές. Σχεδόν 15.000 μεταμοσχεύσεις έχουν πραγματοποιηθεί με τη χρήση αίματος ομφαλίου λώρου και προσφάτως το ενδιαφέρον έχει αρχίσει να επικεντρώνεται στο δυναμικό των ίδιων των ιστών του πλακούντα και του ομφαλίου λώρου, ως ένας νέος δρόμος προς το μέλλον της αναγεννητικής ιατρικής», τόνισε ο καθηγητής Colin McGuckin, πρόεδρος του Cell Therapy Research Institute στη Γαλλία.
Η πρώτη προταθείσα χρήση αίματος ομφαλίου λώρου αναφέρθηκε στο Lancet το 1939, στο Λονδίνο, ως δυνητική μετάγγιση αίματος. Παρόλο που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε τακτικά, το αίμα ομφαλίου λώρου αναγνωρίστηκε το 1972 για την ικανότητά του να αντικαθιστά το μυελό των οστών του ασθενούς. Τελικά το 1988 στο Παρίσι, αποδείχθηκε οριστικά ότι το αίμα ομφαλίου λώρου μπορούσε να προκαλέσει την ανασύσταση του μυελού των οστών ενός παιδιού. Πριν από δέκα χρόνια ο αριθμός των θεραπειών ρουτίνας με επιτυχή έκβαση ήταν μικρότερος από 10. Σήμερα είναι μεγαλύτερος από 80. Μια εκθετική έκρηξη αλλογενών θεραπειών (δότη προς ασθενή) έχει συμπληρωθεί πλέον από αυτόλογες θεραπείες (ασθενής προς τον εαυτό του), χωρίς να παραβλέπεται και η καταπληκτική δοκιμή για το Διαβήτη Τύπου Ι.
Επομένως, η προοπτική φύλαξης αίματος ομφαλίου λώρου για τον εθνικό πληθυσμό οποιασδήποτε χώρας γίνεται όχι μόνο πραγματικότητα, αλλά και μια απλή αναγκαιότητα για την οικονομία της υγείας. Η απουσία αίματος ομφαλίου λώρου στις τράπεζες αίματος συνεπάγεται απουσία θεραπειών, πιο μακρόχρονες και ακριβές συμβατικές θεραπείες υποστήριξης και τελικά αυξημένη θνησιμότητα. Επιπλέον, το δυναμικό των ιστών πλακούντα και ομφαλίου λώρου σημαίνει ότι πρέπει πλέον να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τη φύλαξη άλλων προϊόντων της σύλληψης.
Η ομάδα του καθηγητής Colin McGuckin ήταν η πρώτη που ανακάλυψε τα «εμβρυοειδή» βλαστικά κύτταρα στο ανθρώπινο αίμα ομφαλίου λώρου και η πρώτη που δημιούργησε μια σειρά από ανθρώπινους ιστούς, που περιλάμβαναν ήπαρ, παγκρεατικά βήτα κύτταρα και νευρικούς ιστούς. Συνέχισε αναπτύσσοντας ακόμη μία σειρά ιστών από κύτταρα λιπώδους ιστού, πλακούντα και αμνιακού σάκου. Πολλοί άνθρωποι αποκαλούν τα κύτταρα αυτά «μεσεγχυματικά», παρόλο που πιστεύουμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για το συγκεκριμένο τομέα να προσδιοριστούν σωστά οι διαφορές μεταξύ των μεσεγχυματικών κυττάρων διαφορετικής προέλευσης. Αναπτύσσουμε τα κύτταρα αυτά όχι μόνο για μεταμόσχευση σε ανθρώπους, αλλά και για δοκιμή και ανάπτυξη νέων, πιο «εξανθρωπισμένων» φαρμάκων.
